dekanat

Podobna pisownia: dekanát • děkanát

dekanat (język polski)

wymowa:

IPA: [dɛˈkãnat], AS: [dekãnat], zjawiska fonetyczne: nazal. ​^?/i

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	dekanat	dekanaty
dopełniacz	dekanatu	dekanatów
celownik	dekanatowi	dekanatom
biernik	dekanat	dekanaty
narzędnik	dekanatem	dekanatami
miejscownik	dekanacie	dekanatach
wołacz	dekanacie	dekanaty

(1.1) kośc. jednostka organizacyjna Kościoła katolickiego, obejmująca kilka do kilkunastu parafii z dziekanem na czele; zob. też dekanat w Wikipedii

(1.2) kośc. stanowisko, urząd dziekana, zarządcy dekanatu (1.1)

odmiana:

(1.1-2)

 

przykłady:

(1.1) Nasza parafia należy do dekanatu panewnickiego.

składnia:

kolokacje:

synonimy:

(1.1-2) dziekanat

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

(1.1) parafia

wyrazy pokrewne:

przym. dekanalny

rzecz. dekanacik mrz

związki frazeologiczne:

etymologia:

łac. decanatus

uwagi:

nie mylić z: dziekanat

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) deanery, decanate
• czeski: (1.1) děkanát m, vikariát m
• esperanto: (1.1) dekanujo; (1.2) dekaneco
• hiszpański: (1.1) decanato m
• łaciński: (1.1) decanatus m
• rosyjski: (1.1) деканат m
• słowacki: (1.1) dekanát m
• włoski: (1.1) decanato m, decania ż

źródła:

dekanat (język szwedzki)

wymowa:

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj nijaki

(1.1) dziekanat (na uczelni)^[1]

odmiana:

(1.1) ett dekanat, dekanatet, dekanat, dekanaten

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. dekan, dekanus

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

źródła:

1. Jacek Kubitsky, Słownik polsko-szwedzki, Wydawnictwo Naukowe PWN, Natur och Kultur, Warszawa 1998, ISBN 83-01-12413-X, s. 89.