czołówka

czołówka (język polski)

czołówka (1.1) peletonu

czołówka (1.2)

czołówka (1.3)

tekst z czołówką (1.4)

wymowa:

IPA: [t͡ʃɔˈwufka], AS: [čou̯ufka], zjawiska fonetyczne: utr. dźw.

​^?/i ​^?/i

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	czołówka	czołówki
dopełniacz	czołówki	czołówek
celownik	czołówce	czołówkom
biernik	czołówkę	czołówki
narzędnik	czołówką	czołówkami
miejscownik	czołówce	czołówkach
wołacz	czołówko	czołówki

(1.1) sport. początkowa część poruszającej się grupy

(1.2) latarka noszona na głowie

(1.3) telew. plansze początkowe filmu

(1.4) streszczenie informacji prasowej na jej początku

(1.5) grupa jednostek najlepszych w danej klasyfikacji

(1.6) pot. zderzenie czołowe pojazdów

odmiana:

(1.1-5)

 

przykłady:

(1.1) Biegacze czołówki mają kadencję na poziomie 90-100 k/min, podczas gdy średnia biegających niezawodowo to coś pomiędzy 80 a 85 k/min. (z Internetu)

(1.5) W rankingu ta firma jest w samej czołówce.

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. czoło n, czółko n, czelność ż, naczelny m, naczelna ż

przym. czołowy, czołówkowy, naczelny

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

tłumaczenia:

• angielski: (1.2) headlamp; (1.3) opening credits
• rosyjski: (1.2) налобный фонарь m
• słowacki: (1.2) čelovka ż

źródła: