cynamon

wymowa:: IPA: [t͡sɨ̃ˈnãmɔ̃n], AS: [cỹnãmõn], zjawiska fonetyczne: nazal. ^?/i
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

Więcej informacji przypadek, liczba pojedyncza ...

Zamknij

(1.1) suszona kora cynamonowca, używana jako przyprawa; zob. też cynamon w Wikipedii
odmiana:: (1.1)
przykłady:: (1.1) Posyp ciastka cynamonem, będą lepiej smakowały.
składnia:
kolokacje:: (1.1) laska cynamonu
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:: (1.1) przyprawa
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:: rzecz. cynamonowiec m, cynamonka ż; przym. cynamonowy
związki frazeologiczne:
etymologia:: łac. cinnamum^[1] < gr. κινναμον (kinnamon)^[2]
uwagi:: zobacz też: Indeks:Polski - Jedzenie
tłumaczenia:

amharski: (1.1) ቀረፋ ż (qäräfa)
angielski: (1.1) cinnamon
arabski: (1.1) قرفة ż (qírfa)
baskijski: (1.1) kanela
białoruski: (1.1) цынамон m
bułgarski: (1.1) канела ż, дарчин m
chorwacki: (1.1) cimet m
czeski: (1.1) skořice ż
duński: (1.1) kanel w/n
esperanto: (1.1) cinamo
fiński: (1.1) kaneli
francuski: (1.1) cannelle ż
hiszpański: (1.1) canela ż
islandzki: (1.1) kanill m
jidysz: (1.1) צימרינג m (cimring)
kataloński: (1.1) canyella ż
kazachski: (1.1) даршын
kurmandżi: (1.1) darçîn ż
niemiecki: (1.1) Zimt m
nowogrecki: (1.1) κανέλα ż
rosyjski: (1.1) корица ż
słowacki: (1.1) škorica ż
szwedzki: (1.1) kanel w
tuvalu: (1.1) kinamoni
tybetański: (1.1) ཤིང་ཚ (shing tsha)
ukraiński: (1.1) кориця ż, przest. цинамон m, dial. кірка ż
węgierski: (1.1) fahéj
wilamowski: (1.1) cīmət m, cynamuən m

[1]
Zenon Klemensiewicz, Historia języka polskiego, PWN, Warszawa 2002, s. 137.
[2]
James A. Jobling: cinnamomeus w: The Key to Scientific Names (en). The Cornell Lab of Ornithology. [dostęp 2023-11-21].

cynamon (język polski)