cudzoziemiec

cudzoziemiec (język polski)

wymowa:

​^?/i, IPA: [ˌʦ̑uʣ̑ɔˈʑɛ̃mʲjɛʦ̑], AS: [cuʒoźẽmʹi ̯ec], zjawiska fonetyczne: zmięk.• nazal.• akc. pob.• i → j 

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	cudzoziemiec	cudzoziemcy
dopełniacz	cudzoziemca	cudzoziemców
celownik	cudzoziemcowi	cudzoziemcom
biernik	cudzoziemca	cudzoziemców
narzędnik	cudzoziemcem	cudzoziemcami
miejscownik	cudzoziemcu	cudzoziemcach
wołacz	cudzoziemcu / cudzoziemcze	cudzoziemcy

(1.1) osoba pochodząca z innego kraju

odmiana:

(1.1)

 

przykłady:

(1.1) Dla braci moich stałem się obcym / i cudzoziemcem dla synów mej matki^[1].

(1.1) Jakiś cudzoziemiec pytał mnie, jak dojść na dworzec.

składnia:

kolokacje:

synonimy:

(1.1) obcokrajowiec; pot. zagraniczniak; przest. etranżer; st.pol. foryster

antonimy:

(1.1) tubylec, autochton, rodak

hiperonimy:

(1.1) obcy

hiponimy:

(1.1) gringo

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. cudzoziemszczyzna ż

forma żeńska cudzoziemka ż

czas. scudzoziemczyć dk., scudzoziemszczać ndk.

przym. cudzoziemski

związki frazeologiczne:

etymologia:

pol. cudzy + ziemia^[2], pol. cudzy + -o- + ziemiec

uwagi:

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) foreigner, alien
• arabski: (1.1) أجنبي
• baskijski: (1.1) atzerritar
• białoruski: (1.1) чужаземец m, іншаземец m
• boloński: (1.1) furastîr
• bułgarski: (1.1) чужденец m
• chorwacki: (1.1) stranac m
• duński: (1.1) udlænding w
• esperanto: (1.1) alilandano, alilandulo, eksterlandano
• estoński: (1.1) välismaalane
• fiński: (1.1) ulkomaalainen
• francuski: (1.1) étranger m
• hindi: (1.1) परदेशी
• hiszpański: (1.1) extranjero m
• irlandzki: (1.1) coimhthíoch
• islandzki: (1.1) útlendingur m
• japoński: (1.1) 外国人 (がいこくじん, gaikokujin), 外人 (がいじん, gaijin)
• kalabryjski: (1.1) stranieru
• kataloński: (1.1) estranger m, foraster m
• kornijski: (1.1) estren
• łotewski: (1.1) ārzemnieks m
• macedoński: (1.1) туѓинец m
• niemiecki: (1.1) Ausländer m
• nowogrecki: (1.1) ξένος m, αλλοδαπός m
• ormiański: (1.1) օտարական
• portugalski: (1.1) estrangeiro m
• rosyjski: (1.1) иностранец m, чужеземец m
• sardyński: (1.1) strangiu, istranieru
• słowacki: (1.1) cudzinec
• sycylijski: (1.1) stràniu, stranieru
• szwabski: (1.1) Oußlẽndr m
• szwedzki: (1.1) utlänning w
• tetum: (1.1) malae, ema raiseluk
• turecki: (1.1) yabancı
• ukraiński: (1.1) іноземець m, чужоземець m
• węgierski: (1.1) külföldi
• wilamowski: (1.1) cudzoźjymjec
• włoski: (1.1) straniero m

źródła:

1. Księga Psalmów 69,9, Biblia Tysiąclecia Online, Poznań 2003 (tłum. Augustyn Jankowski, Lech Stachowiak).
2. Renata Grzegorczykowa, Zarys słowotwórstwa polskiego. Słowotwórstwo opisowe, wyd. III poprawione, Warszawa 1979, s. 18.