cielęcina

wymowa:: IPA: [ˌʨ̑ɛlɛ̃ɲˈʨ̑ĩna], AS: [ćelẽńćĩna], zjawiska fonetyczne: zmięk.• nazal.• asynch. ę • akc. pob. ^?/i
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

Więcej informacji przypadek, liczba pojedyncza ...

Zamknij

(1.2) kulin. potrawa z cielęciny (1.1)

(1.1)

przykłady:

(1.1) Opinię zdrowego mięsa miała wołowina i delikatniejsza cielęcina^[1].

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

(1.1) wołowina

hiponimy:

holonimy:

(1.1) cielę

meronimy:

wyrazy pokrewne:

związki frazeologiczne:

etymologia:

pol. cielę + -ina

uwagi:

angielski: (1.1) veal
baskijski: (1.1) txahalki; (1.2) txahalki
białoruski: (1.1) цяляціна ż; (1.2) цяляціна ż
bułgarski: (1.1) телешко n
czeski: (1.1) telecí n
duński: (1.1) kalvekød n
francuski: (1.1) viande ż de veau; (1.2) viande ż de veau
hiszpański: (1.1) ternera ż (carne); (1.2) ternera ż (plato); (1.3) bobo, tontaina m
kaszubski: (1.1) celëczëzna ż, celëczëna ż, celãczé miãso n, celëczé miãso n
kataloński: (1.1) vedella ż
łotewski: (1.1) teļa gaļa ż
niderlandzki: (1.1) kalfsvlees n
nowogrecki: (1.1) μοσχάρι n (κρέας); (1.2) μοσχάρι n (φαγητό); (1.3) μοσχάρι n, κουτός, βλάκας
rosyjski: (1.1) телятина ż; (1.2) телятина ż
słowacki: (1.1) teľacina
szwedzki: (1.1) kalvkött n, kalv w
turecki: (1.1) dana eti
ukraiński: (1.1) телятина ż
węgierski: (1.1) borjúhús
wilamowski: (1.1) kołpfłaeś n, kołbfłaś n, kołpfłȧś n
włoski: (1.1) carne di vitello ż, pot. vitello m

[1]
Andrzej Chwalba (red.), Obyczaje w Polsce : od średniowiecza do czasów współczesnych : praca zbiorowa, 2005, Narodowy Korpus Języka Polskiego.

cielęcina (język polski)