brutalizm

brutalizm (język polski)

brutalizm (1.1)

brutalizm (1.1)

wymowa:

​^?/i

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	brutalizm	brutalizmy
dopełniacz	brutalizmu	brutalizmów
celownik	brutalizmowi	brutalizmom
biernik	brutalizm	brutalizmy
narzędnik	brutalizmem	brutalizmami
miejscownik	brutalizmie[2]	brutalizmach
wołacz	brutalizmie[2]	brutalizmy

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	brutalizm	brutalizmy
dopełniacz	brutalizmu	brutalizmów
celownik	brutalizmowi	brutalizmom
biernik	brutalizm	brutalizmy
narzędnik	brutalizmem	brutalizmami
miejscownik	brutalizmie[2]	brutalizmach
wołacz	brutalizmie[2]	brutalizmy

(1.1) archit. jeden z nurtów architektury późnego modernizmu; zob. też brutalizm w Wikipedii

(1.2) książk. brutalność^[1]

(1.3) książk. przejaw brutalności^[1]

odmiana:

(1.1-2) blm,

 

(1.3)

 

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

(1.1) modernizm

hiponimy:

(1.1) neobrutalizm

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. brutalizacja ż, brutalność ż, brutal mos, brutalka ż, brutalizowanie n, zbrutalizowanie n, brutalistyczność ż, neobrutalizm m, brutalista m, brutalistka ż

czas. brutalizować ndk., zbrutalizować dk.

przym. brutalny, brutalski, brutalistyczny

przysł. brutalnie, brutalsko, brutalistycznie

związki frazeologiczne:

etymologia:

(1.1) franc. brutalisme < franc. brut → surowy

uwagi:

tłumaczenia:

(1.2) zobacz listę tłumaczeń w haśle: brutalność

• angielski: (1.1) brutalism
• francuski: (1.1) brutalisme
• hiszpański: (1.1) brutalismo m
• nowogrecki: (1.1) μπρουταλισμός m

źródła:

1.  Hasło „brutalizm” w: Uniwersalny słownik języka polskiego, red. Stanisław Dubisz i Elżbieta Sobol, Wydawnictwo Naukowe PWN.
2. Należy do grupy rzeczowników, w których końcówkę zapisywaną w Ms. i W. lp jako „-zmie” wymawia się alternatywnie jako „-zmie” albo „-źmie”.