brawo

brawo (język polski)

brawa (1.1)

wymowa:

IPA: [ˈbravɔ], AS: [bravo] ​^?/i

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj nijaki

(1.1) zwykle w lm wyraz uznania; oklaski

wykrzyknik

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	brawo	brawa
dopełniacz	brawa	braw
celownik	brawu	brawom
biernik	brawo	brawa
narzędnik	brawem	brawami
miejscownik	brawie	brawach
wołacz	brawo	brawa

(2.1) … pokazujący entuzjastyczną aprobatę

odmiana:

(1.1)

 

(2.1) nieodm.

przykłady:

(1.1) Publiczność głośnymi brawami nagrodziła przebojową arię tenora.

(2.1) — Ojechaliśmy ich 3:0! — Brawo, piona!

składnia:

kolokacje:

(1.1) przywitać / nagrodzić / pożegnać brawami • burza braw • gromkie brawa

synonimy:

(1.1) oklaski, aplauz, owacje

(2.1) wiwat, wspaniale, pięknie, świetnie

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. brawura ż, brawada ż

przym. brawurowy

wykrz. bravissimo

związki frazeologiczne:

bić brawo • duże brawa dla kogoś

etymologia:

wł. bravo → śmiało < łac. barbarus i gr. βάρβαρος^[1]

uwagi:

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) applause; (2.1) bravo
• arabski: (2.1) مرحى, أحسنت
• azerski: (2.1) afərin
• białoruski: (2.1) брава
• bułgarski: (2.1) браво
• hiszpański: (1.1) aplauso m; (2.1) bravo
• łaciński: (2.1) macte, macte animo, euge, poeta
• niemiecki: (1.1) Beifall m; (2.1) bravo
• nowogrecki: (2.1) μπράβο
• paszto: (2.1) احسنت
• polski język migowy:
  (w zapisie SignWriting)

  (1.1, 2.1)

źródła:

1. Władysław Kopaliński, Słownik wyrazów obcych i zwrotów obcojęzycznych, De Agostini Polska.