biegłość

biegłość (język polski)

wymowa:

IPA: [ˈbʲjɛɡwɔɕt͡ɕ], AS: [bʹi ̯egu̯ość], zjawiska fonetyczne: zmięk.• i → j  ^ⓘ

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) doświadczenie w robieniu czegoś; nabyta wiedza umożliwiająca posiadanie praktycznej zdolności

przypadek	liczba pojedyncza
mianownik	biegłość
dopełniacz	biegłości
celownik	biegłości
biernik	biegłość
narzędnik	biegłością
miejscownik	biegłości
wołacz	biegłości

odmiana:

(1.1)

 

przykłady:

(1.1) Dzięki temu kursowi nabyłem biegłości w pisaniu programów.

(1.1) Tylko ćwiczenie pozwala nabrać biegłości.

składnia:

kolokacje:

synonimy:

(1.1) umiejętność, sprawność, zdolność, wprawa

antonimy:

(1.1) niezdolność, niedołęstwo

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz./przym. biegły

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) skill
• białoruski: (1.1) бегласць ż
• jidysz: (1.1) קענטעניש n (kentenisz)
• rosyjski: (1.1) навык m
• szwedzki: (1.1) kunnighet w

źródła: