-ko

Podobna pisownia: k.o. • KO • ko • ko- • Koo • koo • kò • Kö • kö • kø • kō • kő • kǫʼ

-ko (język polski)

wymowa:

IPA: [kɔ], AS: [ko]

​^?/i

znaczenia:

przyrostek

(1.1) tworzy zdrobnienia rzeczowników rodzaju nijakiego

odmiana:

przykłady:

(1.1) ucho + -ko = uszko (z alternacją ch:sz)

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

przyr. -ek, -ka

związki frazeologiczne:

etymologia:

prasł. *-ъko^[1]

uwagi:

zobacz słowa kończące się na „-ko”

tłumaczenia:

źródła:

1. Krystyna Długosz-Kurczabowa, Stanisław Dubisz, Gramatyka historyczna języka polskiego, Wydawnictwa Uniwersytetu Warszawskiego, Warszawa 2001, s. 357.

-ko (język fiński)

wymowa:

znaczenia:

przyrostek

(1.1) czy

odmiana:

przykłady:

(1.1) Onko sinulla kelloa? → Czy masz zegarek?

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

zobacz słowa kończące się na „-ko”

źródła: