αέρας

rzeczownik, rodzaj męski

(1.1) powietrze; (1.2) wiatr; (1.3) przen. mina, wyraz twarzy, postawa; (1.4) przen. klimat, nastrój
odmiana:: lp D. αέρα / αέρος; lm αέρηδες, D. αέρηδων
przykłady:: (1.1) Ο αέρας των πόλεων περιέχει μερικά γνωστά καρκινογόνα στοιχεία. → Powietrze w miastach zawiera kilka znanych elementów rakotwórczych.; (1.2) Χθες έκανε κρύο και φυσούσε αέρας. → Wczoraj było zimno i wiał wiatr.
składnia:
kolokacje:
synonimy:: (1.2) άνεμος
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:: czas. αερίζω; przym. αέρινος, αεράτος, αέριος; rzecz. αεράκι; form. słow. αερο-
związki frazeologiczne:: αέρα; αέρα πατέρα; αέρας κοπανιστός; βγαίνω στον αέρα; (είμαι) στον αέρα; κόβω τον αέρα (κάποιου); λόγια του αέρα; τα λέω στον αέρα
etymologia:: gr. ἀήρ > B. ἀέρα
uwagi:: również αγέρας
źródła:

Remove ads

αέρας (język nowogrecki)