żenada

żenada (język polski)

wymowa:

IPA: [ʒɛ̃ˈnada], AS: [žẽnada], zjawiska fonetyczne: nazal. ​^?/i

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

przypadek	liczba pojedyncza
mianownik	żenada
dopełniacz	żenady
celownik	żenadzie
biernik	żenadę
narzędnik	żenadą
miejscownik	żenadzie
wołacz	żenado

(1.1) wstyd, skrępowanie, zawstydzenie, zażenowanie

odmiana:

(1.1) ^[1]

 

przykłady:

(1.1) A inni skarżą się bez poczucia żenady, że w efekcie prezydenckiego zarządzenia tracą pieniądze. (z Internetu)

składnia:

kolokacje:

(1.1) poczucie żenady

synonimy:

(1.1) wstyd^[1]

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

czas. żenować

ims. zażenowany, żenujący

rzecz. żenadówa ż, żenua ż

przym. żenujący, zażenowany

związki frazeologiczne:

bez żenady

etymologia:

z daw. bez żeny, z franc. sans + gêne^[2]

uwagi:

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) shame
• francuski: (1.1) gêne ż
• hiszpański: (1.1) apuro m, aprieto m
• nowogrecki: (1.1) στενοχώρια ż, ντροπή ż
• rosyjski: (1.1) стыд m
• ukraiński: (1.1) со́ром m, стид m

źródła:

1.  Uniwersalny słownik języka polskiego, red. Stanisław Dubisz i Elżbieta Sobol, Wydawnictwo Naukowe PWN.
2. Hasło „żenada” w: Słownik wyrazów obcych, Wydawnictwo Naukowe PWN, wyd. 1995 i nn.