śmigło

śmigło (język polski)

śmigła (1.1) samolotu

wymowa:

IPA: [ˈɕmʲiɡwɔ], AS: [śmʹigu̯o], zjawiska fonetyczne: zmięk. ​^?/i

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj nijaki

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	śmigło	śmigła
dopełniacz	śmigła	śmigieł
celownik	śmigłu	śmigłom
biernik	śmigło	śmigła
narzędnik	śmigłem	śmigłami
miejscownik	śmigle	śmigłach
wołacz	śmigło	śmigła

(1.1) techn. skręcony element konstrukcyjny zamontowany na obrotowej osi, wprawiający w ruch powietrze; zob. też śmigło w Wikipedii

(1.2) techn. podobny do śmigła (1.1) element wiatraków i elektrowni wiatrowych wprawiany w ruch obrotowy przez wiatr

(1.3) techn. mieszadło wirnikowe napędzane mechanicznie^[1]

odmiana:

(1.1-3)

 

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. śmig m, śmigłowiec m, śmiganie n, śmignięcie n, śmigłowatość ż, śmigłowcowiec mrz

czas. śmigać ndk., śmignąć dk.

przym. śmigłowy, śmigłowaty, śmigły, śmigłowcowy

związki frazeologiczne:

etymologia:

od czasownika pol. śmigać^[2]

uwagi:

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) propeller; (1.2) propeller
• baskijski: (1.1) helize
• francuski: (1.1) hélice ż
• galicyjski: (1.1) hélice ż
• hiszpański: (1.1) hélice ż
• nowogrecki: (1.1) έλικας m
• portugalski: (1.1) hélice ż
• rosyjski: (1.1) пропеллер m

źródła:

1.  Hasło „śmigło” w: Słownik języka polskiego, Wydawnictwo Naukowe PWN.
2. Hasło „śmigać” w: Witold Mańczak, Polski słownik etymologiczny, Polska Akademia Umiejętności, Kraków 2017, ISBN 978-83-7676-265-4, s. 195.