Zofia Rączkowska
polska geomorfolożka Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Zofia Janina Rączkowska[1] (ur. 1953[2]) – polska geomorfolożka, profesor nauk o Ziemi.
| Państwo działania | |
|---|---|
| Data urodzenia | |
| profesor nauk o Ziemi | |
| Specjalność: geomorfologia | |
| Alma Mater | |
| Doktorat |
30 kwietnia 1997 – geografia |
| Habilitacja |
8 października 2008 – geografia |
| Profesura |
15 września 2017 |
| Instytut | |
| Okres zatrudn. |
od 1978 |
Studiowała geografię na Uniwersytecie Jagiellońskim w latach 1972–1977[3]. W latach 1977–1978 pracowała w Oddziale Karpackim Państwowego Instytutu Geologicznego w Krakowie[3]. Stopnień doktora nauk o Ziemi (dyscyplina: geografia) uzyskała 30 kwietnia 1997 roku na podstawie pracy Geomorfologiczna rola płatów śnieżnych w Tatrach Wysokich w Instytucie Geografii i Przestrzennego Zagospodarowania im. Stanisława Leszczyckiego Polskiej Akademii Nauk[1], jej promotorem był Adam Kotarba[4]. Habilitowała się 8 października 2008 roku w dziedzinie nauk o Ziemi (dyscyplina: geografia, specjalność: geografia fizyczna) na podstawie pracy Współczesna rzeźba peryglacjalna wysokich gór Europy[1] w Instytucie Geografii i Przestrzennego Zagospodarowania im. Stanisława Leszczyckiego Polskiej Akademii Nauk[1]. Uzyskała tytuł profesora nauk o Ziemi 15 września 2017 roku[1]. Była prezesem Stowarzyszenia Geomorfologów Polskich[1]. Pracuje w Instytucie Geografii i Przestrzennego Zagospodarowania im. S. Leszczyckiego Polskiej Akademii Nauk[1] od 1978 roku[3]. Była kierownikiem projektu badawczego Aktywność lawin śnieżnych w Tatrach jako wskaźnik zmian środowiska przyrodniczego w okresie ostatnich 200 lat (2012–2016), finansowanego przez Narodowe Centrum Nauki[5].
Jest członkiem Komisji Geograficznej Polskiej Akademii Umiejętności[1] i Komitetu Nauk Geograficznych Polskiej Akademii Nauk[1]. Należy do Stowarzyszenia Geomorfologów Polskich od 1996 roku[3], od 2011 do 2014 roku na stanowisku prezesa[3].
Zajmuje się m.in. geomorfologią, procesami peryglacjalnymi w wysokich górach, powiązaniami pomiędzy rzeźbą terenu a roślinnością w wysokich górach[3]. Publikowała artykuły naukowe m.in. w „Analele Universității de Vest din Timișoara. Seria Geografie”, „Geographia Polonica”, „Geomorphologia Slovaca et Bohemica”, „Polish Journal of Ecology”, „Studia Geomorphologica Carpatho-Balcanica”[1].
Wybrane publikacje
- Procesy morfogenetyczne kształtujące stoki Tatr Wysokich (współautorka; 1983)[6]
- Periglacial landforms of northern Sweden Mt. with the Tarfala valley as example (2003)[3]
- Considerations on periglacial landforms and slope morphodynamic in periglacial zone of Tatra Mounatins (2004)[7]
- Soil freezing and its relation to slow soil movements on alpine slopes (of the Tatra Mountains, Poland) (współautorka; 2004)[8]
- Badania przemarzania gruntu i przemieszczania pokryw w otoczeniu Hali Gąsienicowej (współautorka; 2005)[9]
- Współczesna rzeźba peryglacjalna wysokich gór Europy (2007)[10]
Wikiwand in your browser!
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Every time you click a link to Wikipedia, Wiktionary or Wikiquote in your browser's search results, it will show the modern Wikiwand interface.
Wikiwand extension is a five stars, simple, with minimum permission required to keep your browsing private, safe and transparent.
