Loading AI tools
rosyjski klub piłki nożnej Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Zenit Petersburg (ros. «Зенит» Санкт-Петербург, wym. /zʲɪˈnʲit ˈsankt pʲɪtʲɪrˈburɡ/) – rosyjski klub piłkarski z Petersburga; dziesięciokrotny mistrz Rosji[1].
 | |||
| Pełna nazwa |
АО Футбольный Клуб «Зенит» | ||
|---|---|---|---|
| Przydomek |
Петерцы (Pitercy) | ||
| Barwy |
| ||
| Data założenia |
30 maja 1925 | ||
| Liga | |||
| Państwo | |||
| Miasto wydzielone | |||
| Adres |
ul. Galernaja 5, 190000 Petersburg | ||
| Stadion | |||
| Prezes | |||
| Trener | |||
| Asystent trenera |
Aleksandr Aniukow | ||
| |||
| Strona internetowa | |||
Właścicielem klubu jest rosyjski gigant gazowy Gazprom.
Powstanie klubu datowane jest na rok 1925, kiedy to utworzono klub piłki nożnej przy zakładach metalurgicznych w Leningradzie.
Początkowo klub nosił nazwę Staliniec i należał do towarzystwa metalurgicznego, jednak w 1940 dołączył do federacji klubów związanych z przemysłem zbrojeniowym i zmienił nazwę na Zenit. Staliniec połączył się z innym klubem o nazwie Zenit, grającym w 2. lidze i przejął jego nazwę. Właścicielem drużyny były do 1990 Zakłady Optyczne Łomo (ЛОМО). Po przemianach w ZSRR utworzono w 1990 profesjonalny klub miejski. Swoje pierwsze trofeum Zenit wywalczył w 1944 roku, zdobywając wojenny Puchar ZSRR, pokonując CSKA Moskwa w finale. Klub zawsze cieszył się dużą popularnością w Leningradzie, jednak nie mógł przełożyć tego na pozycję w lidze. W 1967 roku Zenit zajął ostatnie miejsce w 1. lidze, jednak nie spadł z powodu decyzji władz o tym, że Leningrad musi mieć swojego przedstawiciela w ekstraklasie aż do 50. rocznicy rewolucji październikowej. Największe sukcesy święcił Zenit w latach 80. W 1980 zdobył brązowy medal mistrzostw Związku Radzieckiego, w 1984 dotarł do finału krajowego pucharu i zdobył mistrzostwo kraju. W 1985 zdobył Puchar Sezonu. Po spadku z ligi w pierwszym sezonie ligi rosyjskiej w 1992 Zenit powrócił do ekstraklasy w 1996 roku i występuje tam do dziś.
Na przełomie wieków klub notował udane sezony. W 1999 roku zdobył Puchar Rosji, zaś w 2002 doszedł do finału. W lidze zajmował 3. miejsce w 2001 i 2. w 2003. W 2003 został także jedynym w historii zdobywcą Pucharu Ligi Rosyjskiej. W grudniu 2005 Zenit został przejęty przez gazową firmę Gazprom, która obiecała szybki rozwój klubu i wybudowanie nowego stadionu. Był to moment zwrotny we współczesnej historii klubu.
W czerwcu 2006 roku trenerem drużyny został Holender Dick Advocaat. Prowadzona przez niego drużyna w 2007 roku po raz pierwszy w historii zdobyła mistrzostwo Rosji.
14 maja 2008 Zenit zdobył po raz pierwszy w historii Puchar UEFA po pokonaniu Glasgow Rangers 2:0 w finałowym spotkaniu rozegranym na City of Manchester Stadium. Bramki dla Zenitu w tym spotkaniu strzelili Igor Denisow i Konstantin Zyrianow. Zenit na swojej drodze po puchar, wyeliminował też m.in. Bayer Leverkusen i Bayern Monachium. Nad tymi drugimi Zenit zanotował efektowne zwycięstwo (4:1), co nie umknęło uwadze ekspertów stawiających Petersburżan w roli faworytów finału rozgrywek.
Puchar UEFA 2007/08
Zenit Sankt Petersburg  |
2:0 | Glasgow Rangers  |
City of Manchester Stadium, Manchester Widzów: 43 878 Sędzia: Peter Fröjdfeldt  | |
Igor Dienisow  72'Konstantin Zyrianow 90+4' |
0:0 Raport |
| ||
| Wiaczesław Małafiejew – Aleksandr Aniukow, Ivica Križanac, Roman Szirokow, Radek Šírl – Anatolij Tymoszczuk(kapitan), Konstantin Zyrianow, Igor Dienisow-Wiktor Fajzulin, Andrey Arshavin, Fatih Tekke; Trener: Dick Advocaat | Neil Alexander, Kirk Broadfoot, David Weir, Carlos Cuéllar, Saša Papac – Brahim Hemdani, Barry Ferguson(kapitan), Kevin Thomson – Steven Whittaker, Steven Davis, Jean-Claude Darcheville, Trener: Walter Smith | |||
29 sierpnia 2008, w spotkaniu rozgrywanym na Stadionie Ludwika II w Monako, Zenit zwyciężył 2:1 angielski Manchester United, zdobywając tym sposobem swoje drugie europejskie trofeum – Superpuchar Europy.
Superpuchar Europy 2008
| Zenit Sankt Petersburg |
2:1 | Manchester United  |
Stadion Ludwika II, Monako Widzów: 18 064 Sędzia: Claus Bo Larsen  | |
| Pogriebniak 44' Danny 59' |
1:0 Raport |
Vidić 73'
| ||
| Wiaczesław Małafiejew – Aleksandr Aniukow, Ivica Križanac, Sébastien Puygrenier, Radek Šírl – Anatolij Tymoszczuk(kapitan), Konstantin Zyrianow, Igor Dienisow, Danny – Alejandro Domínguez, Pawieł Pogriebniak; Trener: Dick Advocaat | Edwin van der Sar – Gary Neville(kapitan), Rio Ferdinand, Nemanja Vidić, Patrice Evra – Darren Fletcher, Paul Scholes, Anderson, Nani – Wayne Rooney, Carlos Tévez; Trener: Alex Ferguson | |||
W grudniu 2009 roku klub objął włoski trener Luciano Spalletti[2]. W 2012, po zdobyciu drugiego mistrzostwa kraju, dyrekcja klubu zdecydowała się na rekordowe zakupy. Za rekordową kwotę, 50 mln euro do Zenitu dołączył Brazylijczyk Hulk oraz Belgijski pomocnik Axel Witsel[3]. Wzmocnienia te, nie przełożyły się na poprawę wyników gry zespołu, co doprowadziło do zwolnienia w styczniu 2014 roku Luciano Spallettiego z funkcji pierwszego trenera. Na jego następcę, w marcu 2014 r. został Portugalczyk Andre Villas Boas, poprzedni trener min: FC Porto, Chelsea i Tottenham Hotspur[4]. Portugalczyk miał zmienić filozofię gry zespołu i odzyskać tytuł mistrza kraju.
Zadanie udało się osiągnąć w maju 2015. Drużyna sięgnęła po piąty tytuł Mistrza Rosji, w 90 rocznice swojego istnienia. Do mistrzostwa Zenit dołożył Puchar Rosji, pokonując w finale Lokomotiw Moskwa po rzutach karnych. Świetne wyniki na rodzimym podwórku, nie przełożyły się na sukces w Lidze Europejskiej, z której w ćwierćfinale wyeliminowała ich hiszpańska Sevilla.
Przed rozpoczęciem sezonu 2015/16 Villas Boas poinformował, że po zakończeniu tego sezonu opuści rosyjski zespół. Rywalizację w Lidze Mistrzów ekipa z Petersburga zaczęła od fazy grupowej, gdzie osiągnęli najlepszy wynik w historii swoich startów w tych rozgrywkach. Wygrali 5 z 6 meczów i z pierwszego miejsca awansowali do 1/8 finału Ligi Mistrzów[5], gdzie zostali wyeliminowani przez portugalską Benficę. Krajowe rozgrywki Zenit zakończył na 3. miejscu za CSKA Moskwa i FK Rostów, co poskutkowało brakiem kwalifikacji do przyszłorocznych rozgrywek Ligi Mistrzów.
Zgodnie z zapowiedziami po sezonie z zespołem rozstał się Andre Villas Boas, a jego następcą ogłoszono byłego trenera Szachtara Donieck – Mirceę Lucescu[6]. Już na początku pracy rumuński szkoleniowiec wywalczył swoje pierwsze trofeum. W lipcu 2016 roku w meczu o Superpuchar Rosji Zenit pokonał CSKA 1:0. W Lidze Europy, jesienią, wszystko przebiegało zgodnie z planem, Zenit wygrał rywalizację w swojej grupie. W październiku 2016 zespół został wyeliminowany z rozgrywek Pucharu Rosji po porażce 0:4 w meczu przeciwko Anży Machaczkała. Wiosna natomiast była serią rozczarowań dla rosyjskiej ekipy, bowiem w 1/16 finału Ligi Europy zostali wyeliminowani przez RSC Anderlecht, dodatkowo sezon ligowy ukończyli na 3. miejscu, co oznaczało, że po raz drugi z rzędu nie zagrają w rozgrywkach Ligi Mistrzów. Trener Lucescu został zwolniony[7], a jego następcą ogłoszono Włocha Roberto Manciniego[8].
W swojej historii Zenit wystąpił w 158 meczach europejskich pucharów (80 zwycięstw, 28 remisów, 46 porażek, różnica bramek 253:180; stan przed rozpoczęciem sezonu 2017/18)
| |||||
| Rozgrywki | Osiągnięcie | Razy | Sezon(y) | ||
|---|---|---|---|---|---|
 Liga Mistrzów (Puchar Europy) |
zdobywca | – | |||
| finalista | – | ||||
| 1/8 finału | 3 | 2011/12, 2013/14, 2015/16 | |||
Liga Europy (Puchar UEFA) |
zdobywca | 1 | 2007/08 | ||
| finalista | – | ||||
| 1/4 finału | 2 | 2005/06, 2014/15 | |||
 Puchar Zdobywców |
zdobywca | – | |||
| finalista | – | ||||
 Superpuchar UEFA |
zdobywca | 1 | 2008 | ||
| finalista | – | ||||
Puchar Intertoto |
zdobywca | – | |||
| finalista | 1 | 2000 | |||
| |||||
| Rozgrywki | Osiągnięcie | Razy | Sezon(y) | ||
|---|---|---|---|---|---|
 Mistrzostwo |
I miejsce | 10 | 2007, 2010, 2012, 2015, 2019, 2020, 2021, 2022, 2023, 2024 | ||
| II miejsce | 3 | 2003, 2013, 2014 | |||
| III miejsce | 4 | 2001, 2009, 2016, 2017 | |||
 Puchar |
zdobywca | 5 | 1999, 2010, 2016, 2020, 2024 | ||
| finalista | 1 | 2002 | |||
 Superpuchar |
zdobywca | 8 | 2008, 2011, 2015, 2016, 2020, 2021, 2022, 2023 | ||
| finalista | 3 | 2012, 2013, 2019 | |||
Puchar Ligi |
zdobywca | 1 | 2003 | ||
| finalista | – | ||||
II liga |
I miejsce | – | |||
| II miejsce | – | ||||
| III miejsce | 1 | 1995 | |||
| |||||
| Rozgrywki | Osiągnięcie | Razy | Sezon(y) | ||
|---|---|---|---|---|---|
Mistrzostwo |
I miejsce | 1 | 1984 | ||
| II miejsce | – | ||||
| III miejsce | 1 | 1980 | |||
Puchar |
zdobywca | 1 | 1944 | ||
| finalista | 2 | 1939, 1984 | |||
 Superpuchar |
zdobywca | 1 | 1985 | ||
| finalista | – | ||||
Puchar Ligi |
zdobywca | – | |||
| finalista | 1 | 1986 | |||
II liga |
I miejsce | – | |||
| II miejsce | – | ||||
| III miejsce | 1 | 1936 (w) | |||
Aktualny na 25 lutego 2023
| Nr | Poz. | Piłkarz |
|---|---|---|
| 1 | BR | Stanisław Kriciuk |
| 2 | OB | Dmitrij Czistiakow |
| 3 | OB |  Douglas Santos |
| 4 | OB | Danił Krugowoj |
| 5 | PO |  Wilmar Barrios |
| 7 | PO | Zielimchan Bakajew |
| 8 | PO | Wendel |
| 10 | NA | Malcom |
| 11 | NA | Claudinho |
| 14 | PO | Daler Kuziajew |
| 15 | OB | Wiaczesław Karawajew |
| 17 | PO | Andriej Mostowoj |
| Nr | Poz. | Piłkarz |
|---|---|---|
| 19 | PO | Aleksiej Sutormin |
| 21 | PO | Aleksandr Jerochin |
| 23 | OB | Arsien Adamow |
| 28 | OB |  Nuraly Alip |
| 30 | NA | Mateo Cassierra |
| 31 | PO | Gustavo Mantuan (wypożyczony z Corinthians) |
| 33 | NA | Iwan Siergiejew |
| 41 | BR | Michaił Kierżakow |
| 55 | OB | Rodrigão |
| 71 | BR | Daniił Odojewski |
| 77 | OB | Robert Renan |
| Nr | Poz. | Piłkarz |
|---|---|---|
| BR | Nikita Goylo (w FK Niżny Nowogród do 30 czerwca 2023) | |
| BR | Nikolay Rybikov (w FC Veles Moscow do 30 czerwca 2023) | |
| PO | Yaroslav Mikhaylov (w FK Niżny Nowogród do 30 czerwca 2023) |
| Nr | Poz. | Piłkarz |
|---|---|---|
| PO | Kirill Stolbov (w Jeniseju Krasnojarsku do 30 czerwca 2023) | |
| NA | Daniil Shamkin (w KAMAZ Nabierieżnyje Czełny do 30 czerwca 2023) |
W kwietniu 2017 Zenit przeniósł się na nowo wybudowany stadion Kriestowskij, projektu Kisho Kurokawy. Arena budowana była przez jedenaście lat od 2006 do 2017 roku[9]. W trakcie budowy kilkukrotnie zmieniano plany projektów, co wydatnie przełożyło się na wydłużenie czasu i podniesie kosztów budowy z planowanych 6,7 mld rubli na 42,7 mld.
Arena powstałą w miejscu byłego stadionu im. Kirowa. Pojemność stadionu wynosi 62 315, choć może zostać zwiększona na czas spotkań hokejowych. Znakiem rozpoznawczym jest rozsuwany dach i wysuwane na zewnątrz boisko. Na stadionie rozgrywane były cztery mecze Pucharu Konfederacji 2017 (w tym finał) oraz siedem spotkań Mistrzostw Świata 2018[10].
.jpg)
Borys Iwin Konstantin Jegorow Piotr Filippow Konstantin Liemieszow Michaił Butusow Iwan Tałanow Konstantin Liemieszow Gieorgij Łasin Władimir Liemieszow Nikołaj Liukszynow Arkadij Ałow Gieorgij Żarkow Jewgienij Jelisiejew Walentin Fiodorow Arkadij Ałow Artiom Faljan Jewgienij Gorianski Gierman Zonin Jurij Morozow Pawieł Sadyrin Władimir Gołubiew Stanisław Zawidonow Władimir Gołubiew Anatolij Końkow Wiaczesław Buławin Jurij Morozow Wiaczesław Mielnikow Pawieł Sadyrin Anatolij Byszowiec Anatolij Dawydow Jurij Morozow Michaił Biriukow Borys Rappoport
Vlastimil Petržela
Dick Advocaat Anatolij Dawydow
Luciano Spalletti
André Villas-Boas
Mircea Lucescu Roberto Mancini Siergiej SiemakSeamless Wikipedia browsing. On steroids.
Every time you click a link to Wikipedia, Wiktionary or Wikiquote in your browser's search results, it will show the modern Wikiwand interface.
Wikiwand extension is a five stars, simple, with minimum permission required to keep your browsing private, safe and transparent.
