Zbigniew Wyskiel
polski prawnik i oficer, ofiara zbrodni katyńskiej Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Zbigniew Edward Karol Wyskiel (ur. 11 listopada 1912 w Zagórzu, zm. 9 kwietnia 1940 w Katyniu) – prawnik, podporucznik rezerwy piechoty Wojska Polskiego, ofiara zbrodni katyńskiej.
 | |
 podporucznik rezerwy piechoty | |
| Data i miejsce urodzenia | |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci | |
| Przebieg służby | |
| Lata służby |
lata 30.-1940 |
| Siły zbrojne | |
| Jednostki | |
| Główne wojny i bitwy | |
Życiorys
Podsumowanie
Perspektywa
Urodził się 11 listopada 1912 w Zagórzu[1]. Był synem Edwarda i Zofii z domu Słowikowskiej (zm. 1973). Wyskielowie mieszkali w Zagórzu od pokoleń. Dziadek Zbigniewa był budowniczym na kolei, ojciec kierownikiem poczty. Ojciec Edward (ur. 1883[2]) był działaczem Polskiego Towarzystwa Gimnastycznego „Sokół” w Zagórzu[3][4], podczas I wojny światowej dowódca patroli w C. K. Armii[5]. Zbigniew Wyskiel ukończył szkołę powszechną im. św. Kazimierza w Zagórzu.
30 maja 1932 zdał egzamin dojrzałości w Państwowym Gimnazjum im. Królowej Zofii w Sanoku (w jego klasie byli m.in. Mieczysław Granatowski, Franciszek Malik i Ludwik Warchał – wszyscy również późniejsi żołnierze Wojska Polskiego, w tym dwaj ostatni to ofiary zbrodni katyńskiej)[1][6]. W 1939 ukończył prawo na Wydziale Prawa Uniwersytetu Jana Kazimierza we Lwowie. Jako student mieszkał przy ulicy Miłkowskiego 1 we Lwowie.
Po maturze ukończył również Szkołę Podchorążych Rezerwy Piechoty. 1 stycznia 1935 został awansowany do stopnia podporucznika. Został przydzielony do Pułku Strzelców Podhalańskich w Przemyślu.
W sierpniu 1939, wobec zagrożenia konfliktem, został zmobilizowany, a po wybuchu II wojny światowej, kampanii wrześniowej i agresji ZSRR na Polskę został aresztowany przez Sowietów na terenach wschodnich II Rzeczypospolitej. Był przetrzymywany w obozie w Kozielsku. W tym czasie nadesłał do bliskich dwa listy, datowane na 29 listopada 1939 i 21 stycznia 1940; ponadto o pobycie Zbigniewa Wyskiela wspomniał w swoich zapiskach jego kolega, inny jeniec, ppor. Zbigniew Przystasz, którego pamiętnik obozowy ocalał, według którego Wyskiej przebywał w kozielskim obozie jeszcze 8 kwietnia 1940[7][8]. Na wiosnę 1940 został zabrany do Katynia i rozstrzelany przez funkcjonariuszy Obwodowego Zarządu NKWD w Smoleńsku oraz pracowników NKWD przybyłych z Moskwy na mocy decyzji Biura Politycznego KC WKP(b) z 5 marca 1940. Jest pochowany na Polskim Cmentarzu Wojennym w Katyniu.
Ekshumacja
Już w 1943 roku w czasie ekshumacji części mogił w Katyniu udało się ustalić jego tożsamość na podstawie zachowanych przy nim dokumentów: książeczki wojskowej, oficerskiej oraz dwóch fotografii[9]. Władze niemieckie oznaczyły ciało ppor. Wyskiela numerem AM 1491, oznaczającą lokalizację zwłok w zbiorowej mogile[10][11].
Upamiętnienie
Podczas „Jubileuszowego Zjazdu Koleżeńskiego b. Wychowanków Gimnazjum Męskiego w Sanoku w 70-lecie pierwszej Matury” 21 czerwca 1958 nazwisko Zbigniewa Wyskiela zostało wymienione w apelu poległych w obronie Ojczyzny w latach 1939-1945[12] oraz na ustanowionej w budynku gimnazjum tablicy pamiątkowej poświęconej poległym i pomordowanym absolwentom gimnazjum[13].
W 1962 Zbigniew Wyskiel został upamiętniony wśród innych osób wymienionych na jednej z tablic Mauzoleum Ofiar II Wojny Światowej na obecnym Cmentarzu Centralnym w Sanoku.
5 października 2007 roku Minister Obrony Narodowej Aleksander Szczygło mianował go pośmiertnie do stopnia porucznika[14]. Awans został ogłoszony 9 listopada 2007 roku, w Warszawie, w trakcie uroczystości „Katyń Pamiętamy – Uczcijmy Pamięć Bohaterów”[15].
27 kwietnia 2010 w Zagórzu z inicjatywy ks. Eugeniusza Dryniaka odbyła się uroczystość zasadzenia dębów pamięci koło Krzyża Milenijnego na wzgórzu nad miastem. W ten sposób uhonorowano trzech zagórzan zamordowanych na Wschodzie; byli to: płk Wawrzyniec Łobaczewski, ppor. Jerzy Franciszek Albert oraz ppor. Zbigniew Wyskiel[16][17].
Zobacz też
Przypisy
Bibliografia
Wikiwand - on
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.