Yukiya Satō

Yukiya Satō (jap. 佐藤 幸椰 Satō Yukiya; ur. 19 czerwca 1995 w Ishikari^[1]) – japoński skoczek narciarski. Drużynowy brązowy medalista Mistrzostw Świata w Narciarstwie Klasycznym 2019. Indywidualny i drużynowy złoty medalista Zimowych Igrzysk Azjatyckich 2017, indywidualny brązowy medalista Zimowych Igrzysk Olimpijskich Młodzieży 2012. Drugi zawodnik klasyfikacji generalnej Letniego Grand Prix 2019.

Yukiya Satō

佐藤 幸椰

Yukiya Satō (2019)
Data i miejsce urodzenia	19 czerwca 1995 Ishikari
Klub	Megmilk Snow Brand Ski Team
Wzrost	161 cm[1]
Debiut w PŚ	24 stycznia 2015 w Sapporo (39. miejsce)
Pierwsze punkty w PŚ	3 lutego 2018 w Willingen (29. miejsce)
Pierwsze podium w PŚ	20 stycznia 2019 w Zakopanem (3. miejsce)
Pierwsze zwycięstwo w PŚ	7 grudnia 2019 w Niżnym Tagile
Rekord życiowy	242,5 m na Letalnicy w Planicy (27 marca 2022)[1][2]
Dorobek medalowy
Reprezentacja  Japonia Mistrzostwa świata brąz Seefeld 2019 duża druż. Igrzyska azjatyckie złoto Sapporo 2017 normalna złoto Sapporo 2017 duża druż. Igrzyska olimpijskie młodzieży brąz Innsbruck 2012 indywidualnie
Inne nagrody
Letnie Grand Prix 2. miejsce 2019

Przebieg kariery

W marcu 2010 w Zaō zadebiutował w FIS Cupie, zajmując 15. i 16. miejsce^[3]. 2 lipca 2010 po raz pierwszy wystąpił w konkursie Letniego Pucharu Kontynentalnego. W odbywających się w słoweńskim Kranju zawodach zajął 54. miejsce^[4].

Satō wystąpił na Zimowych Igrzyskach Olimpijskich Młodzieży 2012 w Innsbrucku. W konkursie indywidualnym zdobył brązowy medal^[5], a w drużynie zajął 5. miejsce. Podczas Mistrzostw Świata Juniorów 2012 w Erzurum uplasował się na 61. miejscu w konkursie indywidualnym i na 10. w drużynowym^[6]. Na MŚJ 2013 był trzynasty w konkursie indywidualnym i szósty w drużynowym^[7].

28 września 2013 zajął drugie miejsce w konkursie FIS Cup w rumuńskim Râșnovie. W styczniu 2014 w Sapporo zadebiutował w zimowej edycji Pucharu Kontynentalnego. W pierwszym z konkursów zajął szóste miejsce, tym samym zdobywając pierwsze w karierze punkty zawodów tej rangi, w dwóch następnych nie punktował^[8].

24 stycznia 2015 w Sapporo po raz pierwszy wystąpił w konkursie indywidualnym Pucharu Świata, zajmując 39. miejsce. Na Mistrzostwach Świata Juniorów 2015 zajął 4. lokatę indywidualnie oraz 6. w drużynie^[9]. W sierpniu 2015 zadebiutował w Letnim Grand Prix. W zawodach w Courchevel i Hakubie zajmował miejsca w trzeciej dziesiątce^[10].

W lutym 2017 zdobył złote medale Zimowych Igrzysk Azjatyckich 2017 w konkursie indywidualnym na skoczni normalnej^[11] oraz w zawodach drużynowych^[12]. Na skoczni dużej indywidualnie zajął 7. miejsce^[13]. 3 lutego 2018 w Willingen zdobył pierwsze w karierze punkty Pucharu Świata, zajmując 29. pozycję. Dzień później zakończył zawody na 11. miejscu. W dalszej części sezonu 2017/2018 jeszcze dwukrotnie zdobywał punkty cyklu^[14].

W Letnim Grand Prix 2018 najwyżej klasyfikowany był na 5. miejscu, w rozgrywanych w sierpniu zawodach w Courchevel. W sezonie 2018/2019 Pucharu Świata, w którym starty rozpoczął od 18. miejsca w Engelbergu, regularnie zdobywał punkty. 20 stycznia 2019 po raz pierwszy w karierze stanął na podium zawodów PŚ: w konkursie w Zakopanem zajął 3. pozycję. Poza tym jeszcze trzykrotnie zajmował miejsca w pierwszej dziesiątce cyklu^[15]. Sezon zakończył na 23. miejscu w klasyfikacji generalnej z 316 punktami^[16]. Wystąpił na Mistrzostwach Świata w Narciarstwie Klasycznym 2019, gdzie wraz z Daiki Itō, Junshirō Kobayashim i Ryōyū Kobayashim zdobył brązowy medal w konkursie drużynowym. Indywidualnie zajął 21. miejsce na skoczni dużej i 7. na normalnej, a w drużynie mieszanej zajął 5. lokatę^[15].

W Letnim Grand Prix 2019 trzykrotnie zajmował miejsca na podium w zawodach indywidualnych: był 3. w Zakopanem oraz 2. i 3. w Hakubie. Poza tym jeszcze dwukrotnie zajął pozycje w pierwszej dziesiątce^[17]. Cały cykl zakończył na 2. miejscu w klasyfikacji generalnej z 294 punktami^[18]. 7 grudnia 2019 w zawodach Pucharu Świata w Niżnym Tagile odniósł pierwsze w karierze zwycięstwo w tym cyklu. W dalszej części sezonu jeszcze raz stanął na podium zawodów indywidualnych – 1 lutego 2020 w Sapporo po raz drugi zwyciężył. Poza tymi występami najwyżej klasyfikowany był na 6. miejscu, a najczęściej zajmował lokaty w drugiej dziesiątce^[17]. Sezon 2019/2020 Pucharu Świata zakończył na 13. pozycji w klasyfikacji generalnej z 559 punktami^[16].

W Pucharze Świata 2020/2021 najczęściej zajmował miejsca w pierwszej dziesiątce. Najwyżej sklasyfikowany był na 4. pozycji, w listopadowych zawodach w Ruce^[19]. Sezon zakończył na 11. miejscu w klasyfikacji generalnej cyklu z 581 punktami^[16]. Wystartował na Mistrzostwach Świata w Lotach Narciarskich 2020, zajmując 6. miejsce indywidualnie i 5. w drużynie. Wystąpił też na Mistrzostwach Świata w Narciarstwie Klasycznym 2021. Indywidualnie był 16. na skoczni normalnej i 7. na dużej, w drużynie mieszanej zajął 5. pozycję, a w męskiej – 4. miejsce^[19].

W ramach Letniego Grand Prix 2021 zwyciężył w konkursie w Hinzenbach. W sezonie 2021/2022 Pucharu Świata kilkukrotnie kończył zawody indywidualne w najlepszej dziesiątce. Raz stanął na podium – w kończącym sezon konkursie w Planicy 27 marca 2022 zajął 2. pozycję^[20]. W klasyfikacji generalnej cyklu znalazł się na 13. miejscu z 530 punktami^[16]. Wystąpił na Zimowych Igrzyskach Olimpijskich 2022, gdzie indywidualnie zajął 32. lokatę na skoczni normalnej i 15. na dużej, w drużynie mieszanej był 4., a w męskiej 5. Wystartował też na Mistrzostwach Świata w Lotach Narciarskich 2022, zajmując 9. miejsce indywidualnie i 6. w drużynie^[20].

W sezonie 2022/2023 Pucharu Świata osiągał gorsze wyniki niż w poprzednich latach. Regularnie występował w cyklu, ale punkty zdobył tylko trzykrotnie. Najwyżej sklasyfikowany był 27 listopada 2022 w Ruce, na 19. pozycji^[21]. W sezonie 2023/2024 nie wystąpił w Pucharze Świata, a w Pucharze Kontynentalnym najwyżej sklasyfikowany był na 14. miejscu^[22].

Igrzyska olimpijskie

Indywidualnie

2022 Pekin/Zhangjiakou

–

32. miejsce (K-95), 15. miejsce (K-125)

Drużynowo

2022 Pekin/Zhangjiakou

–

4. miejsce (drużyna mieszana/K-95)[a], 5. miejsce[b]

Starty Y. Sato na igrzyskach olimpijskich – szczegółowo

Miejsce	Dzień	Rok	Miejscowość	Skocznia	Punkt K	HS	Konkurs	Skok 1	Skok 2	Nota	Strata	Zwycięzca
32.	6 lutego	2022	Zhangjiakou	Snow Ruyi	K-95	HS-106	indywid.	95,0 m	–	118,1 pkt	156,9 pkt	Ryōyū Kobayashi
4.	7 lutego	2022	Zhangjiakou	Snow Ruyi	K-95	HS-106	druż. miesz.[a]	99,5 m	100,5 m	836,3 pkt (245,6 pkt)	165,2 pkt	Słowenia
15.	12 lutego	2022	Zhangjiakou	Snow Ruyi	K-125	HS-140	indywid.	133,0 m	134,5 m	260,6 pkt	35,5 pkt	Marius Lindvik
5.	14 lutego	2022	Zhangjiakou	Snow Ruyi	K-125	HS-140	druż.[b]	126,0 m	124,0 m	882,8 pkt (225,7 pkt)	59,9 pkt	Austria

Mistrzostwa świata

Indywidualnie

2019 Seefeld/Innsbruck	–	21. miejsce (K-120), 7. miejsce (K-99)
2021 Oberstdorf	–	16. miejsce (K-95), 7. miejsce (K-120)

Drużynowo

2019 Seefeld/Innsbruck	–	brązowy medal (K-120)[c], 5. miejsce (drużyna mieszana/K-99)[d]
2021 Oberstdorf	–	5. miejsce (drużyna mieszana/K-95)[d], 4. miejsce (K-120)[e]

Starty Y. Satō na mistrzostwach świata – szczegółowo

Miejsce	Dzień	Rok	Miejscowość	Skocznia	Punkt K	HS	Konkurs	Skok 1	Skok 2	Nota	Strata	Zwycięzca
21.	23 lutego	2019	Innsbruck	Bergisel	K-120	HS-130	indywid.	120,0 m	124,0 m	221,4 pkt	58,0 pkt	Markus Eisenbichler
3.	24 lutego	2019	Innsbruck	Bergisel	K-120	HS-130	druż.[c]	119,5 m	125,0 m	920,2 pkt (230,6 pkt)	67,3 pkt	Niemcy
7.	1 marca	2019	Seefeld	Toni-Seelos-Olympiaschanze	K-99	HS-109	indywid.	92,0 m	99,0 m	210,5 pkt	7,8 pkt	Dawid Kubacki
5.	2 marca	2019	Seefeld	Toni-Seelos-Olympiaschanze	K-99	HS-109	druż. miesz.[d]	103,5 m	102,0 m	928,6 pkt (239,8 pkt)	83,6 pkt	Niemcy
16.	27 lutego	2021	Oberstdorf	Schattenbergschanze	K-95	HS-106	indywid.	104,0 m	95,0 m	244,3 pkt	24,5 pkt	Piotr Żyła
5.	28 lutego	2021	Oberstdorf	Schattenbergschanze	K-95	HS-106	druż. miesz.[d]	102,5 m	98,5 m	940,3 pkt (250,1 pkt)	60,5 pkt	Niemcy
7.	5 marca	2021	Oberstdorf	Schattenbergschanze	K-120	HS-137	indywid.	134,0 m	130,5 m	256,7 pkt	19,8 pkt	Stefan Kraft
4.	6 marca	2021	Oberstdorf	Schattenbergschanze	K-120	HS-137	druż.[e]	141,0 m	137,0 m	1017,5 pkt (279,5 pkt)	29,1 pkt	Niemcy

Mistrzostwa świata w lotach

Indywidualnie

2020 Planica	–	6. miejsce
2022 Vikersund	–	9. miejsce

Drużynowo

2020 Planica	–	5. miejsce[f]
2022 Vikersund	–	6. miejsce[g]

Starty Y. Satō na mistrzostwach świata w lotach – szczegółowo

Miejsce	Dzień	Rok	Miejscowość	Skocznia	Punkt K	HS	Konkurs	Skok 1	Skok 2	Skok 3	Skok 4	Nota	Strata	Zwycięzca
6.	11–12 grudnia	2020	Planica	Letalnica	K-200	HS-240	indywid.	222,0 m	229,0 m	228,0 m	229,0 m	835,1 pkt	42,1 pkt	Karl Geiger
5.	13 grudnia	2020	Planica	Letalnica	K-200	HS-240	druż.[f]	217,5 m		226,0 m		1483,5 pkt (430,8 pkt)	244,2 pkt	Norwegia
9.	11–12 marca	2022	Vikersund	Vikersundbakken	K-200	HS-240	indywid.	225,5 m	210,5 m	221,0 m	218,0 m	764,2 pkt	90,0 pkt	Marius Lindvik
6.	13 marca	2022	Vikersund	Vikersundbakken	K-200	HS-240	druż.[g]	215,5 m		223,5 m		1433,9 pkt (410,5 pkt)	277,6 pkt	Słowenia

Mistrzostwa świata juniorów

Indywidualnie

2012 Erzurum	–	61. miejsce
2013 Liberec	–	13. miejsce
2015 Ałmaty	–	4. miejsce

Drużynowo

2012 Erzurum	–	10. miejsce[h]
2013 Liberec	–	6. miejsce[i]
2015 Ałmaty	–	6. miejsce[j]

Starty Y.Satō na mistrzostwach świata juniorów – szczegółowo

Miejsce	Dzień	Rok	Miejscowość	Skocznia	Punkt K	HS	Konkurs	Skok 1	Skok 2	Nota	Strata	Zwycięzca
61.	23 lutego	2012	Erzurum	Kiremitliktepe	K-95	HS-109	indywid.	82,5 m	–	83,0 pkt	203,5 pkt	Nejc Dežman
10.	25 lutego	2012	Erzurum	Kiremitliktepe	K-95	HS-109	druż.[h]	78,5 m	–	362,0 pkt (75,0 pkt)	626,5 pkt	Norwegia
13.	24 stycznia	2013	Liberec	Ještěd	K-90	HS-100	indywid.	94,0 m	93,0 m	238,0 pkt	45,5 pkt	Jaka Hvala
6.	26 stycznia	2013	Liberec	Ještěd	K-90	HS-100	druż.[i]	91,5 m	101,5 m	965,0 pkt (250,5 pkt)	121,5 pkt	Słowenia
4.	5 lutego	2015	Ałmaty	Gornyj Gigant	K-95	HS-106	indywid.	98,5 m	99,0 m	262,6 pkt	7,3 pkt	Johann André Forfang
6.	7 lutego	2015	Ałmaty	Gornyj Gigant	K-95	HS-106	druż.[j]	103,5 m	97,0 m	809,9 pkt (227,5 pkt)	83,4 pkt	Norwegia

Igrzyska olimpijskie młodzieży

Indywidualnie

2012 Innsbruck/Seefeld

–

brązowy medal

Drużynowo

2012 Innsbruck/Seefeld

–

5. miejsce (drużyna mieszana)[k]

Starty Y. Satō na igrzyskach olimpijskich młodzieży – szczegółowo

Miejsce	Dzień	Rok	Miejscowość	Skocznia	Punkt K	HS	Konkurs	Skok 1	Skok 2	Nota	Strata	Zwycięzca
3.	14 stycznia	2012	Seefeld	Toni-Seelos-Olympiaschanze	K-68	HS-75	indywid.	77,0 m	73,0 m	260,1 pkt	26,0 pkt	Anže Lanišek
5.	21 stycznia	2012	Seefeld	Toni-Seelos-Olympiaschanze	K-68	HS-75	druż. miesz.[k]	52,0 m	67,0 m	576,0 pkt (177,2 pkt)	64,1 pkt	Niemcy

Igrzyska azjatyckie

Indywidualnie

2017 Sapporo

–

złoty medal (K-90), 7. miejsce (K-123)

Drużynowo

2017 Sapporo

–

złoty medal (K-123)[l]

Starty Y. Satō na igrzyskach azjatyckich – szczegółowo

Miejsce	Dzień	Rok	Miejscowość	Skocznia	Punkt K	HS	Konkurs	Skok 1	Skok 2	Nota	Strata	Zwycięzca
1.	22 lutego	2017	Sapporo	Miyanomori	K-90	HS-100	indywid.	98,5 m	94,5 m	254,0 pkt	–
7.	24 lutego	2017	Sapporo	Ōkurayama	K-123	HS-137	indywid.	133,0 m	112,0 m	216,7 pkt	38,6 pkt	Naoki Nakamura
1.	25 lutego	2017	Sapporo	Ōkurayama	K-123	HS-137	druż.[l]	126,5 m	128,5 m	975,6 pkt (242,7 pkt)	–

Puchar Świata

Miejsca w klasyfikacji generalnej

Sezon	Miejsce[16]
2017/2018	45.
2018/2019	23.
2019/2020	13.
2020/2021	11.
2021/2022	13.
2022/2023	54.
2024/2025	44.

Zwycięstwa w konkursach indywidualnych Pucharu Świata chronologicznie

Lp.	Dzień	Rok	Miejscowość	Skocznia	Punkt K	HS	Skok 1	Skok 2	Nota
1.	7 grudnia	2019	Niżny Tagił	Aist	K-120	HS-134	126,5 m	132,0 m	251,6 pkt
2.	1 lutego	2020	Sapporo	Ōkurayama	K-123	HS-137	137,5 m	138,5 m	244,3 pkt

Miejsca na podium w konkursach indywidualnych Pucharu Świata chronologicznie

Lp.	Dzień	Rok	Miejscowość	Skocznia	Punkt K	HS	Skok 1	Skok 2	Nota	Lok.	Strata	Zwycięzca
1.	20 stycznia	2019	Zakopane	Wielka Krokiew	K-125	HS-140	133,0 m	131,5 m	273,3 pkt	3.	5,0 pkt	Stefan Kraft
2.	7 grudnia	2019	Niżny Tagił	Aist	K-120	HS-134	126,5 m	132,0 m	251,6 pkt	1.	–
3.	1 lutego	2020	Sapporo	Ōkurayama	K-123	HS-137	137,5 m	138,5 m	244,3 pkt	1.	–
4.	27 marca	2022	Planica	Letalnica	K-200	HS-240	236,5 m	242,5 m	446,8 pkt	2.	8,3 pkt	Marius Lindvik

Miejsca w poszczególnych konkursach indywidualnych Pucharu Świata

stan po zakończeniu sezonu 2024/2025

Źródło[23][24]
Sezon 2014/2015
																															punkty
-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	39	43	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	0
Sezon 2015/2016
																													punkty
-	-	-	q	39	-	-	-	-	-	-	-	-	43	31	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	0
Sezon 2016/2017
																										punkty
-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	36	q	-	-	-	-	-	-	-	0
Sezon 2017/2018
																						punkty
-	-	dq	42	-	-	-	-	-	-	-	-	-	29	11	34	27	dq	37	20	33	-	41
Sezon 2018/2019
																												punkty
-	-	-	-	-	18	32	15	17	6	23	16	20	3	20	28	34	10	19	40	30	35	8	27	22	15	24	14	316
Sezon 2019/2020
																											punkty
17	32	1	11	6	-	-	7	27	46	12	11	10	18	7	22	1	16	11	27	dq	-	-	21	14	12	14	559
Sezon 2020/2021
																									punkty
7	5	4	8	30	31	9	18	30	5	9	18	8	7	18	27	45	10	5	12	32	33	9	6	6	581
Sezon 2021/2022
																												punkty
10	14	10	49	19	26	27	22	q	16	6	10	4	9	15	13	18	5	30	43	20	29	30	21	16	11	8	2	530
Sezon 2022/2023
																																punkty
32	38	40	19	46	q	35	43	45	43	39	dq	-	q	q	44	23	30	q	q	42	q	-	45	48	45	q	q	q	q	q	-	21
Sezon 2024/2025
																													punkty
-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	q	19	35	43	40	22	45	30	9	20	24	-	69
Legenda
1 2 3 4-10 11-30 poniżej 30  dq  – dyskwalifikacja  q  – dyskwalifikacja w kwalifikacjach  q  – zawodnik nie zakwalifikował się  -  – zawodnik nie wystartował

Miejsca w poszczególnych konkursach drużynowych Pucharu Świata

stan po zakończeniu sezonu 2024/2025

Źródło[23][24]
Sezon 2017/2018
		-	-	-	-	5	5	6	5
Sezon 2018/2019
			-	5	3	5	2	5	4
Sezon 2019/2020
					6	3	4	5	5
Sezon 2020/2021
					5	5	5	4	2
Sezon 2021/2022
			5	2	3	5	5	4	6
Sezon 2024/2025
			-	-	-	-	8	-	-
Legenda
1 2 3 4-8 poniżej 8 (Duety: 1 2 3 4-12 poniżej 12)  -  – zawodnik nie wystartował

Puchar Świata w lotach

Miejsca w klasyfikacji generalnej

Sezon	Miejsce[16]
2017/2018	39.
2018/2019	17.
2019/2020	32.
2020/2021	8.
2021/2022	8.
2022/2023	38.
2024/2025	27.

Turniej Czterech Skoczni

Miejsca w klasyfikacji generalnej

Sezon	Miejsce[16]
2018/2019	12.
2019/2020	19.
2020/2021	13.
2021/2022	10.
2022/2023	50.

Raw Air

Miejsca w klasyfikacji generalnej

Sezon	Miejsce[16]
2018	21.
2019	13.
2020	10.
2022	20.
2023	46.
2025	28.

Willingen Six

Miejsca w klasyfikacji generalnej

Sezon	Miejsce[24]
2018	23.
2019	32.
2020	10.
2021	26.

Planica 7

Miejsca w klasyfikacji generalnej

Sezon	Miejsce[24]
2018	31.
2019	20.
2021	7.
2022	7.
2023	65.
2025	34.

Titisee-Neustadt Five

Miejsca w klasyfikacji generalnej

Sezon	Miejsce[24]
2020	13.

Letnie Grand Prix

Miejsca w klasyfikacji generalnej

Sezon	Miejsce[18]
2015	80.
2018	14.
2019	2.
2021	15.

Zwycięstwa w konkursach indywidualnych LGP chronologicznie

Lp.	Dzień	Rok	Miejscowość	Skocznia	Punkt K	HS	Skok 1	Skok 2	Nota
1.	25 września	2021	Hinzenbach	Aigner-Schanze	K-85	HS-90	91,0 m	87,5 m	246,7 pkt

Miejsca na podium w konkursach indywidualnych LGP chronologicznie

Lp.	Dzień	Rok	Miejscowość	Skocznia	Punkt K	HS	Skok 1	Skok 2	Nota	Lok.	Strata	Zwycięzca
1.	18 sierpnia	2019	Zakopane	Wielka Krokiew	K-125	HS-140	145,0 m	131,0 m	249,3 pkt	3.	1,5 pkt	Kamil Stoch
2.	23 sierpnia	2019	Hakuba	Olimpijska	K-120	HS-131	131,0 m	134,0 m	282,1 pkt	2.	12,8 pkt	Ryōyū Kobayashi
3.	24 sierpnia	2019	Hakuba	Olimpijska	K-120	HS-131	124,5 m	129,0 m	281,3 pkt	3.	34,2 pkt	Ryōyū Kobayashi
4.	25 września	2021	Hinzenbach	Aigner-Schanze	K-85	HS-90	91,0 m	87,5 m	246,7 pkt	1.	–

Miejsca w poszczególnych konkursach indywidualnych LGP

stan po zakończeniu LGP 2024

Źródło[23][24]
2015
											punkty
q	q	29	q	26	-	-	-	-	-	-	7
2016
										punkty
-	-	-	-	41	-	-	-	-	-	0
2017
									punkty
44	44	45	-	-	-	-	-	-	0
2018
									punkty
20	20	12	5	13	-	dq	25	22	124
2019
								punkty
40	10	14	3	2	3	10	11	294
2021
								punkty
-	-	-	-	-	-	1	7	136
2022
						punkty
-	-	-	-	41	q	0
Legenda
1 2 3 4-10 11-30 poniżej 30  dq  – dyskwalifikacja  q  – dyskwalifikacja w kwalifikacjach  q  – zawodnik nie zakwalifikował się  -  – zawodnik nie wystartował

Miejsca w poszczególnych konkursach drużynowych LGP

stan po zakończeniu LGP 2024

Źródło[23][24]
2017
									9
2018
								5	1
2019
							5	-	1
Legenda
1 2 3 4-8 poniżej 8  -  – brak startu

Puchar Kontynentalny

Miejsca w klasyfikacji generalnej

Sezon	Miejsce[24]
2013/2014	80.
2014/2015	57.
2016/2017	98.
2017/2018	61.
2023/2024	77.

Miejsca na podium w konkursach indywidualnych Pucharu Kontynentalnego chronologicznie

Lp.	Dzień	Rok	Miejscowość	Skocznia	Punkt K	HS	Skok 1	Skok 2	Nota	Lok.	Strata	Zwycięzca
1.	26 stycznia	2025	Sapporo	Ōkurayama	K-123	HS-137	135,0 m	135,0 m	247,6 pkt	2.	3,5 pkt	Fredrik Villumstad

Miejsca w poszczególnych konkursach Pucharu Kontynentalnego

stan na 9 lutego 2025

Źródło[23][24]
Sezon 2013/2014
																								punkty
-	-	-	-	-	-	-	-	-	6	54	40	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	40
Sezon 2014/2015
																										punkty
-	-	-	-	-	-	-	41	8	8	-	-	13	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	84
Sezon 2015/2016
																											punkty
-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	34	36	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	0
Sezon 2016/2017
																														punkty
-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	13	22	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	29
Sezon 2017/2018
																												punkty
-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	6	12	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	62
Sezon 2023/2024
																											punkty
-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	30	14	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	19
Sezon 2024/2025
																							punkty
-	-	-	-	8	14	6	9	5	4	2	-	-	-	-									294
Legenda
1 2 3 4-10 11-30 poniżej 30  dq  – dyskwalifikacja  -  – zawodnik nie wystartował

Letni Puchar Kontynentalny

Miejsca w klasyfikacji generalnej

Sezon	Miejsce[24]
2015	41.
2018	32.

Miejsca w poszczególnych konkursach Letniego Pucharu Kontynentalnego

stan po zakończeniu LPK 2024

Źródło[23][24]
2010
															punkty
54	46	44	68	66	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	0
2015
														punkty
11	14	-	-	-	-	-	-	48	16	15	37	-	-	73
2018
													punkty
6	4	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	90
2023
									punkty
49	44	-	-	-	-	-	-	-	0
Legenda
1 2 3 4-10 11-30 poniżej 30  dq  – dyskwalifikacja  -  − zawodnik nie wystartował

FIS Cup

Miejsca w klasyfikacji generalnej

Sezon	Miejsce[24]
2009/2010	134.
2010/2011	110.
2013/2014	52.
2015/2016	105.
2018/2019	72.

Miejsca na podium w konkursach indywidualnych FIS Cupu chronologicznie

Lp.	Dzień	Rok	Miejscowość	Skocznia	Punkt K	HS	Skok 1	Skok 2	Nota	Lok.	Strata	Zwycięzca
1.	29 września	2013	Râșnov	Trambulina Valea Cărbunării	K-90	HS-97	93,5 m	91,0 m	235,5 pkt	2.	10,0 pkt	Daito Takahashi

Miejsca w poszczególnych konkursach FIS Cupu

stan po zakończeniu sezonu 2023/2024

Źródło[23][24]
Sezon 2009/2010
																										punkty
-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	15	16	-	-	31
Sezon 2010/2011
																								punkty
-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	17	6	54
Sezon 2013/2014
																								punkty
-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	2	8	-	-	-	-	-	-	-	-	112
Sezon 2015/2016
																								punkty
10	15	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	42
Sezon 2018/2019
																		punkty
-	-	12	11	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	46
Legenda
1 2 3 4-10 11-30 poniżej 30  dq  – dyskwalifikacja  -  − zawodnik nie wystartował

Uwagi

1. Skład zespołu: Sara Takanashi, Yukiya Satō, Yūki Itō i Ryōyū Kobayashi
2. Skład zespołu: Yukiya Satō, Naoki Nakamura, Junshirō Kobayashi i Ryōyū Kobayashi
3. Skład zespołu: Yukiya Satō, Daiki Itō, Junshirō Kobayashi i Ryōyū Kobayashi
4. Skład zespołu: Yūki Itō, Yukiya Satō, Sara Takanashi i Ryōyū Kobayashi
5. Skład zespołu: Yukiya Satō, Naoki Nakamura, Keiichi Satō i Ryōyū Kobayashi
6. Skład zespołu: Keiichi Satō, Naoki Nakamura, Ryōyū Kobayashi i Yukiya Satō
7. Skład zespołu: Yukiya Satō, Naoki Nakamura, Junshirō Kobayashi i Ryōyū Kobayashi
8. Skład zespołu: Kanta Takanashi, Shingo Nishikata, Yukiya Satō i Reruhi Shimizu
9. Skład zespołu: Shingo Nishikata, Yukiya Satō, Tomoya Watanabe i Reruhi Shimizu
10. Skład zespołu: Yukiya Satō, Ryōyū Kobayashi, Rikuta Watanabe i Masamitsu Itō
11. Skład zespołu: Sara Takanashi, Gō Yamamoto i Yukiya Satō
12. Skład zespołu: Yūken Iwasa, Yukiya Satō, Naoki Nakamura i Masamitsu Itō