Wydział Elektroniki i Technik Informacyjnych Politechniki Warszawskiej

Wydział Elektroniki i Technik Informacyjnych (WEiTI) – największy pod względem liczby studentów wydział Politechniki Warszawskiej.

Wydział Elektroniki i Technik Informacyjnych

Faculty of Electronics and Information Technology

Politechnika Warszawska
Data założenia	1 października 1951
Państwo	Polska
Województwo	mazowieckie
Adres	00-665 Warszawa ul. Nowowiejska 15/19
Liczba pracowników • naukowych	300
Liczba studentów	3800
Dziekan	prof. dr hab. inż. Tomasz Starecki
Położenie na mapie Warszawy Wydział Elektroniki i Technik Informacyjnych
Położenie na mapie Polski Wydział Elektroniki i Technik Informacyjnych
Położenie na mapie województwa mazowieckiego Wydział Elektroniki i Technik Informacyjnych
52°13′08″N 21°00′43″E
Strona internetowa

Mozaika na gmachu wydziału autorstwa Stanisława Preyznera (1966)

Rozbudowany gmach od strony południowej

Poprzednie nazwy wydziału to: „Wydział Łączności” (do 1966) i „Wydział Elektroniki” (do 1994).

Wydział mieści się w gmachu im. Janusza Groszkowskiego przy ulicy Nowowiejskiej 15/19.

Kierunki kształcenia

Wydział kształci studentów w pięciu podstawowych kierunkach^[1]:

• Elektronika
• Telekomunikacja
• Informatyka
• Cyberbezpieczeństwo (od 2019)^[1]
• Automatyka i Robotyka
• Inżynieria biomedyczna
• Inżynieria Internetu Rzeczy (od 2020)^[2]
• Informatyka (studia niestacjonarne drugiego stopnia)^[3]
• Elektronika i telekomunikacja (studia niestacjonarne)^[3]
• Computer Science (studia anglojęzyczne)^[1][4]
• Telecommunications (studia anglojęzyczne)^[1][4]

Struktura wydziału

W ramach wydziału funkcjonują^[5]:

• Instytut Automatyki i Informatyki Stosowanej
• Instytut Informatyki
• Instytut Mikroelektroniki i Optoelektroniki
• Instytut Radioelektroniki i Technik Multimedialnych
• Instytut Systemów Elektronicznych
• Instytut Telekomunikacji

Historia

1 października 1951 r. na Politechnice Warszawskiej utworzono Wydział Łączności, który został wydzielony z Wydziału Elektrycznego. Składał się z dwóch oddziałów: Telekomunikacji oraz Elektroniki Medycznej, kształcąc 800 studentów na 8 specjalnościach^[6]:

• akustyka i elektroakustyka,
• automatyka i telemechanika,
• elektronika,
• radiologia i elektronika medyczna,
• radiotechnika,
• technologia sprzętu telekomunikacyjnego,
• technika łączeniowa,
• teletransmisja przewodowa.

Jednolite studia magisterskie na Wydziale Łączności trwały 5,5 roku.

W 1964 r. ukończono budowę Gmachu Łączności (obecnie Gmach Elektroniki i Technik Informacyjnych imienia prof. Janusza Groszkowskiego) mieszczącego się przy ul. Nowowiejskiej, obok Gmachu Głównego Politechniki Warszawskiej. Wydział został przeniesiony do nowego budynku^[6], gdzie funkcjonuje do dziś.

1 września 1966 r. nastąpiła zmiana nazwy wydziału na Wydział Elektroniki, skrócono czas trwania studiów magisterskich do 5 lat i zmieniono programy i kierunki studiów oraz specjalności. W roku 1967 liczba studentów wydziału przekroczyła 2500.^[6] W 1970 r. wskutek zmian organizacyjnych powstało 6 instytutów:

• Instytut Podstaw Elektroniki (obecnie Instytut Systemów Elektronicznych) – utworzony z Katedry Układów Elektronicznych oraz Katedry Elektrotechniki Teoretycznej „A”;
• Instytut Automatyki (obecnie Instytut Automatyki i Informatyki Stosowanej) – utworzony z Katedry Automatyki i Telemechaniki;
• Instytut Maszyn Matematycznych (obecnie Instytut Informatyki) – utworzony z Katedry Budowy Maszyn Matematycznych oraz części Katedry Technologii Sprzętu Elektronicznego;
• Instytut Radioelektroniki – utworzony z Katedry Urządzeń Radiotechnicznych i Telewizyjnych, Katedry Radiolokacji, Katedry Elektroakustyki, Katedry Radiologii oraz części Katedry Budowy Aparatów Elektromedycznych;
• Instytut Technologii Elektronowej (obecnie Instytut Mikroelektroniki i Optoelektroniki) – utworzony z Katedry Przyrządów Elektronowych, Katedry Elektroniki Ciała Stałego oraz Katedry Wysokiej Próżni;
• Instytut Teleelektroniki (obecnie Instytut Telekomunikacji)- utworzony z Katedry Teletransmisji Przewodowej, Katedry Telekomutacji, Katedry Urządzeń Teletransmisyjnych i Telegraficznych oraz Katedry Telegrafii.

W latach 70 programy studiów były modyfikowane i unowocześniane, zaczęto zwiększać samodzielności studiowania. Pojawiły się wykłady obieralne i monograficzne, a czas studiów skrócono do 4,5 roku. Utworzono 2 nowe kierunki: Telekomunikacja i Informatyka, a także uruchomiono roczne studia kwalifikacyjne o charakterze eksternistyczno-zaocznym.

W latach 1988–1995 zaszły poważne zmiany na wydziale, związane ze zmianą dotychczasowego ustroju oraz otworzeniem się Polski na zachód, a co za tym idzie pojawiła się konieczność przemodelowania sposobu nauczania studentów. Konieczne było dostosowanie systemu studiów oraz treści nauczania do światowych standardów akademickich. Utworzono system studiów dwustopniowych w ramach makrokierunku Informatyka, Automatyka i Robotyka, Elektronika i Telekomunikacja.

W listopadzie 1991 przed budynkiem WEiTI odsłonięto pomnik poświęcony udziałowi profesorów Politechniki Warszawskiej w akcji V1 i V2^[7].

Z początkiem roku akademickiego 1994/95 na wydziale został wprowadzony elastyczny system studiów I stopnia, a sam wydział po raz kolejny zmienił swoją nazwę na Wydział Elektroniki i Technik Informacyjnych. W 1996 r. liczba studentów na Wydziale przekroczyła 3000^[6]. W roku 1997 elastyczny system studiów wprowadzono także na II stopniu.

Władze

Okres	Dziekan	Prodziekani
1950–1951	Ignacy Malecki	Adam Smoliński
1951–1952	Adam Smoliński	Stanisław Ryżko, Antoni Kiliński
1952–1954	Stanisław Ryżko	Antoni Kiliński, Tadeusz Trajdos[8]
1954–1956	Cezary Pawłowski	Tadeusz Trajdos, Juliusz Grabowski, Antoni Palczewski
1956–1960	Antoni Kiliński	Jerzy Statkiewicz, Tadeusz Trajdos
1961–1962	Czesław Rajski	Juliusz Keller, Stanisław Sławiński
1962–1964	Czesław Rajski	Andrzej Górski, Jerzy Osiowski, Stanisław Sławiński
1964–1967	Stanisław Sławiński	Andrzej Górski, Radosław Ładziński
1967–1969	Stanisław Sławiński	Stanisław Ryżko, Romuald Litwin, Radosław Ładziński, Alfred Świt, Konrad Fiałkowski
1969–1970	Alfred Świt	Stefan Hahn, Romuald Litwin, Stefan Okoniewski, Andrzej Zieliński
1970–1973	Jerzy Statkiewicz	Stefan Hahn, Stefan Okoniewski, Anatol Gosiewski, Jerzy Pawłowski
1973–1975	Jerzy Statkiewicz	Andrzej Wierzbicki, Stanisław Budkowski, Jan Ebert, Wiesław Traczyk
1975–1978	Andrzej Wierzbicki	Jan Hennel, Adam Piątkowski, Andrzej Wojtkiewicz
1978–1981	Jerzy Osiowski	Jan Zabrodzki, Adam Piątkowski, Andrzej Wojtkiewicz, Jan Hennel
1981–1984	Jerzy Osiowski	Jerzy Pułaczewski, Jan Hennel, Henryk Gierasimowicz, Jan Bober
1984–1987	Jan Ebert	Ryszard Jachowicz, Jerzy Pułaczewski, Henryk Gierasimowicz, Jan Bober
1987–1990	Jan Ebert	Krzysztof Holejko, Andrzej Ruszczyński, Henryk Gierasimowicz, Roman Szabatin
1990–1993	Jerzy Woźnicki	Eugeniusz Toczyłowski, Roman Szabatin, Krzysztof Antoszkiewicz, Andrzej Jakubiak
1993–1996	Jerzy Woźnicki	Roman Z. Morawski, Andrzej Kraśniewski, Krzysztof Antoszkiewicz, Andrzej Jakubiak
1996–1999	Krzysztof Malinowski	Roman Z. Morawski, Andrzej Kraśniewski, Krzysztof Antoszkiewicz, Zdzisław Mączeński
1999–2002	Roman Z. Morawski	Bogdan Majkusiak, Sławomir Kula, Zdzisław Mączeński, Dariusz Turlej
2002–2005	Józef Lubacz	Jan Szmidt, Cezary Zieliński, Dariusz Turlej, Zbigniew Gajo
2005–2008	Bogdan Galwas	Wiesław Winiecki, Marzena Kryszkiewicz, Sławomir Kula, Roman Szabatin
2008–2012	Jan Szmidt	Mieczysław Muraszkiewicz, Dariusz Turlej, Roman Szabatin[9]
2012–2016	Krzysztof Zaremba	Piotr Tatjewski, Tomasz Starecki, Dariusz Turlej, Zbigniew Gajo[10]
2016–2020	Krzysztof Zaremba	Piotr Tatjewski, Cezary Zieliński, Daniel Paczesny, Zbigniew Gajo[11]
2020–2024	Michał Malinowski	Tomasz Starecki, Piotr Firek, Krzysztof Madziar, Krzysztof Perlicki[12]
2024–2028	Tomasz Starecki	Ewa Niewiadomska-Szynkiewicz, Piotr Firek, Zbigniew Gajo, Jarosław Chudziak

Absolwenci

Zobacz też kategorię: Absolwenci Wydziału Elektroniki i Technik Informacyjnych Politechniki Warszawskiej.