Loading AI tools
nieistniejące zakłady elektroniczne Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Wrocławskie Zakłady Elektroniczne „Elwro” (także Centrum Komputerowych Systemów Automatyki i Pomiarów „Mera-Elwro”) – istniejące w latach 1959–1993 zakłady zlokalizowane przy ul. Aleksandra Ostrowskiego 30 na wrocławskim Grabiszynie, produkujące urządzenia elektroniczne, między innymi komputery mainframe serii Odra i RIAD, osprzęt komputerowy – m.in. pamięci ferrytowe[2], kalkulatory (w tym pierwszy polski kalkulator biurowy Elwro 105LN), elementy elektroniki użytkowej (do radioodbiorników i telewizorów) i wojskowej[3]. Przy tej samej ulicy, pod numerem 22, istniało też przyzakładowe technikum elektroniczne, tzw. EZN (Elektroniczne Zakłady Naukowe), przeniesione na ulicę Braniborską 57[4].
Państwo | |
---|---|
Województwo | |
Adres |
ul. Aleksandra Ostrowskiego 30 |
Data założenia |
6 lutego 1959[1] |
Data likwidacji |
1993 |
Położenie na mapie Polski | |
Położenie na mapie województwa dolnośląskiego | |
Położenie na mapie Wrocławia | |
51°05′41,6″N 16°58′25,4″E |
7 maja 1957 w „Nowych Sygnałach” ukazał się artykuł autorstwa Wojciecha Dzieduszyckiego i inż. Stefana Rylskiego pt. Kupą Mości Panowie Telewidzowie, w którym zainicjowano społeczne działania – wobec braku takowych w „planach centralnych” – dla uzyskania dostępu do telewizji przez mieszkańców Dolnego Śląska. Powołano Społeczny Komitet Budowy Wrocławskiego Ośrodka Telewizji – miał on na celu m.in. budowę przekaźnika retransmitującego sygnał telewizyjny. Przewodniczącym komitetu został Bronisław Ostapczuk, natomiast najaktywniejszym działaczem okazał się być inż. Rylski, dzięki staraniom którego wybudowano funkcjonujący do dziś RTCN Ślęża. Niestety, emitowany sygnał nie mógł być odbierany z powodu braku telewizorów, których zakup był wówczas bardzo trudny – wtedy telewizory produkowano w Polsce wyłącznie w Warszawskich Zakładach Telewizyjnych. W marcu 1958 inż. Rylski opracował memoriał, który został przez Komitet przesłany ówczesnemu wicepremierowi Piotrowi Jaroszewiczowi[5]. W wyniku tych działań 6 lutego 1959 Minister Przemysłu Ciężkiego Kiejstut Żemajtis powołał Wrocławskie Zakłady Elektroniczne T-21, zaś ich siedzibą były budynki starej zrujnowanej cukrowni przy ul. Obornickiej[6].
W zakładzie jednak nigdy nie uruchomiono produkcji wspomnianych telewizorów, zaś nazwa została bardzo szybko zmieniona na powszechnie znaną, pochodzącą od telegraficznego skrótu (ELektronika WROcławska)[7].
Pierwszym rodzajem uruchomionej produkcji (wrzesień 1959) były obrotowe przełączniki kanałów do telewizorów produkowanych w Warszawie – co przez dwa lata stanowiło główne źródło dochodów fabryki. W latach 60. XX w. Elwro wytwarzało podzespoły do przetwarzania sygnału UKF – głowice z lampą elektronową ECC85 montowane w radioodbiornikach produkowanych przez Zakłady Radiowe Kasprzaka w Warszawie i Zakłady Radiowe Diora w Dzierżoniowie[8] (również w modelach z zakresem fal CCIR eksportowanych do Wielkiej Brytanii i Kanady)[9][10][11].
Jednak wizja rozwoju zakładu, przyjęta i realizowana przez dyrekcję, w tym dyrektora zakładów Mariana Tarnkowskiego, zakładała produkcję elektronicznych maszyn cyfrowych[12].
Na przełomie lat 70. i 80. XX wieku zakłady podjęły produkcję konsoli TVG-10, stanowiącej klon gry Pong; szacuje się, że przez trzy lata do sprzedaży trafiło 9 tysięcy egzemplarzy urządzenia. W roku 1981 produkcję konsoli przejęło poznańskie Przedsiębiorstwo Polonijno-Zagraniczne Ameprod, produkując w około 3 lata 100 tysięcy konsol[21].
W 1986 roku zakłady wyprodukowały próbną serię komputerów osobistych Elwro 800 Junior do użytku w szkołach. Rozwiązanie to zostało zaaprobowane przez ekspertów zajmujących się edukacją oraz informatyką jako najlepsze do edukacji informatycznej. Od 1989 roku planowano rozpocząć produkcję komputerów wraz z oprogramowaniem na poziomie 30 tys. sztuk rocznie[22].
Zakłady w roku 1993 zostały sprywatyzowane i sprzedane niemieckiemu koncernowi Siemens[1], który uznał produkcję we Wrocławiu za nieopłacalną i zlikwidował fabrykę, wyburzając większość hal produkcyjnych. Większość pracowników zwolniono za ich zgodą w zamian za odprawy.
1 marca 2000, po siedmiu latach zarządzania przez Siemensa, wykupiła je w całości amerykańska firma telekomunikacyjna Telect[1][23].
1959 | 1962 | 1964 | 1966 | 1968 | 1969 | 1971 | 1972 | 1976 | 1978 | 1983 | 1993 | |||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Pracownia Przyrządów Fizycznych (Uniwersytet Wrocławski) |
Zakład Instytutu Tele-Radiotechnicznego (Uniwersytet Wrocławski) |
ELPO | ELPO
|
ELMAT
|
Centrum Komputerowych Systemów Automatyki i Pomiarów MERA-ELWRO
|
Centrum Komputerowych Systemów Automatyki i Pomiarów MERA-ELWRO
|
Wrocławskie Zakłady Elektroniczne MERA-ELWRO | likwidacja | ||||||||||||
Przemysłowy Instytut Automatyki i Pomiarów Oddział Wrocław | ||||||||||||||||||||
WPA ELAM
| ||||||||||||||||||||
Wrocławskie Zakłady Elektroniczne ELWRO | Wrocławskie Zakłady Elektroniczne MERA-ELWRO
|
Wrocławskie Zakłady Elektroniczne MERA-ELWRO
|
Wrocławskie Zakłady Elektroniczne MERA-ELWRO
|
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Every time you click a link to Wikipedia, Wiktionary or Wikiquote in your browser's search results, it will show the modern Wikiwand interface.
Wikiwand extension is a five stars, simple, with minimum permission required to keep your browsing private, safe and transparent.