Woropajewo

Woropajewo (biał. Варапаева, Warapajewa) – osiedle typu miejskiego na Białorusi w obwodzie witebskim w rejonie postawskim, 2,8 tys. mieszkańców (2010), położone 135 km na północ od Mińska. Siedziba sielsowietu Woropajewo.

Woropajewo

Cerkiew Zmartwychwstania Pańskiego
Państwo	Białoruś
Obwód	witebski
Wysokość	140 m n.p.m.
Populacja (2009) • liczba ludności	2857[1]
Nr kierunkowy	+375 2155
Kod pocztowy	211830
Tablice rejestracyjne	2
Położenie na mapie obwodu witebskiego Woropajewo
Położenie na mapie Białorusi Woropajewo
Położenie na mapie Polski w 1939 Woropajewo
55°08′34″N 27°12′08″E

Zobacz w indeksie Słownika geograficznego Królestwa Polskiego hasło Woropajewo

Siedziba parafii prawosławnej (pw. Zmartwychwstania Pańskiego)^[2] i rzymskokatolickiej (pw. św. Michała Archanioła i bł. Michała Kozala BM).

Historia

W 1744 roku wieś Woropaiew leżała na terenie parafii w Duniłowiczach w dekanacie połockim diecezji wileńskiej^[3].

Od 1843 Woropajewo było częścią guberni wileńskiej Imperium Rosyjskiego. W 1860 roku majątek został wynajęty i był częścią majątku Postawy. Znajdowała się tu cegielnia, młyn wodny oraz gościniec (tawerna). W 1880 roku znajdował się tu majątek będący własnością Przeździeckich. Miejscowość leżała w powiecie dziśnieńskim i wilejskim guberni mińskiej. W latach 1896–1897 wybudowano linię kolejową.

Na mocy traktatu ryskiego z 1921 roku Woropajewo znalazło się w granicach II Rzeczypospolitej Polskiej. Miejscowość była siedzibą wiejskiej gminy Woropajewo, w powiecie postawskim w województwie wileńskim. Obecne miasto posiadało tartak, cegielnię oraz młyny wodny, parowy i elektryczny. W 1923 otworzono szkołę podstawową imienia Józefa Piłsudskiego oraz klub młodzieżowy. W 1932 roku ukończono budowę linii kolejowej Woropajewo–Druja. 8 kwietnia 1932 podczas uroczystego otwarcia linii, pojechał nią pierwszy pociąg. W latach 1931–1937 w lokalnej szklarni pracował Iwan Sikora.

Współczesne miasto w okresie międzywojennym składało się z osady, majątku, stacji kolejowej i leśniczówki. Do 1945 były to osobne jednostki osadnicze o wspólnej nazwie.

W 1939 Woropajewo znalazło się w Białoruskiej SRR, w rejonie duniłowckim, w obwodzie wilejskim. W czasie II wojny światowej od czerwca 1941 do 4 lipca 1944 miasto znalazło się pod okupacją niemiecką.

W 1950 roku osada otrzymała oficjalnie status osiedla typu miejskiego i stała się siedzibą rejonu duniłowickiego. 20 stycznia 1960 Woropajewo stało się częścią rejonu głębockiego, a od 1962 postawskiego.

Kolejarze przed dworcem w Woropajewie w 66 rocznicę urodzin Józefa Piłsudskiego

Pałacyk Konstantego Hrabiego Przeździeckiego w latach 30. XX w.

Obecnie

Przez miejscowość przepływa rzeka Zarzeczanka. W parku w miasteczku znajduje się pomnik żołnierzy radzieckich. W miejscowości znajduje się młyn wodny z przełomu XIX/XX wieku.

Przez Woropajewo przebiega linii kolejowa z Postaw do Królewszczyzny przez Głębokie, przy której znajduje się stacja kolejowa Woropajewo. Przed II wojną światową znajdował się tu drewniany budynek stacji kolejowej, obecnie jest murowany.

W miejscowości znajduje się drewniana parafialna cerkiew prawosławna pw. Zmartwychwstania Pańskiego z początku XX wieku oraz kościół protestancki.

Demografia

Według Powszechnego Spisu Ludności z 1921 roku oraz spisu z 1931 zamieszkiwało:

• majątek – 233 osoby, 132 były wyznania rzymskokatolickiego, 58 prawosławnego, 9 staroobrzędowego, 31 mojżeszowego i 3 mahometańskiego. Jednocześnie 84 mieszkańców zadeklarowało polską przynależność narodową, 111 białoruską, 25 żydowską, 8 tatarską a 5 inną. Było tu 30 budynków mieszkalnych^[4]. W 1931 w 12 domach zamieszkiwało 153 osoby^[5].
• stację kolejową – 108 osób, 101 było wyznania rzymskokatolickiego, 7 prawosławnego. Jednocześnie 87 mieszkańców zadeklarowało polską przynależność narodową, 21 białoruską. Było tu 14 budynków mieszkalnych^[4]. W osadę i stację kolejową 1931 w 30 domach zamieszkiwało 358 osób^[5].
• leśniczówkę – w 1931 w 1 domu zamieszkiwało 14 osób^[5].

Parafia rzymskokatolicka

Osobny artykuł: Parafia św. Michała Archanioła i bł. Michała Kozala BM w Woropajewie.

Parafię założono w 1933 roku, wydzielając ją z parafii w Duniłowiczach. Po zamknięciu kościoła przez Sowietów w 1948 roku, odrodziła się w 1990 roku. Leży w dekanacie postawskim diecezji witebskiej. Kościół parafialny wybudowano w latach 1991-1996.

Pałacyk hrabiów Przezdzieckich

Osobny artykuł: Pałac Przezdzieckich w Woropajewie.

Pałac został zniszczony podczas I wojny światowej. Odbudowany, ponownie został zniszczony podczas II wojny światowej. Pozostałością po pałacu są budynki folwarczne oraz park.

Przypisy

1. Liczby ludności miejscowości obwodu witebskiego na podstawie spisu ludności wg stanu na dzień 14 października 2009 roku. (ros.).
2. Поставское благочиние. eparhia992.by. [dostęp 2021-03-20]. (ros.).
3. Spis parafii diecezji wileńskiej z 1744 roku. 2011-02-20. [dostęp 2016-04-04].
4. Skorowidz miejscowości Rzeczypospolitej Polskiej: opracowany na podstawie wyników pierwszego powszechnego spisu ludności z dn. 30 września 1921 r. i innych źródeł urzędowych., t. 7, część 2, 1924, s. 36.
5. Wykaz miejscowości Rzeczypospolitej Polskiej, t. 1, Warszawa 1938, s. 43.

Bibliografia

• Miejscowość na stronie radzima.org
• Woropajewo, [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. XIII: Warmbrun – Worowo, Warszawa 1893, s. 958.