Województwo koszalińskie (1950–1975)

Województwo koszalińskie – dawna jednostka podziału administracyjnego Polski najwyższego szczebla, której stolicą był Koszalin, powołana do życia w myśl reformy administracyjnej wprowadzonej 6 lipca 1950^[1].

Ten artykuł dotyczy województwa istniejącego w latach 1950–1975. Zobacz też: województwo koszalińskie (1975–1998).

Województwo koszalińskie

— województwo —
1950–1975
Państwo	Polska
Data powstania	1950
Data likwidacji	1975
Siedziba wojewody i sejmiku	Koszalin
Powierzchnia	18 104 km²
Populacja (31 XII 1974) • liczba ludności	837 tys.
Podział administracyjny
Liczba powiatów miejskich 2 Liczba powiatów 13
Położenie na mapie Polski

Historia

Województwo koszalińskie było, obok opolskiego i zielonogórskiego, jednym z trzech nowych województw, powołanych do istnienia w myśl reformy administracyjnej z 1950 roku. Zostało utworzone ze wschodniej części dużego, obejmującego niemal całe Pomorze Zachodnie, województwa szczecińskiego. Zajmowało obszar 18 104 km²^[2] (10. miejsce w kraju), a w 1972 roku mieszkało tu około 815 400 mieszkańców^[2]. Graniczyło od zachodu z województwem szczecińskim, od południa z województwem poznańskim, od południowego wschodu z województwem bydgoskim, a od wschodu z województwem gdańskim. Krótki odcinek (ok. 5 km) dzielił je od województwa zielonogórskiego.

Mimo że stolicą regionu był Koszalin (64 877 mieszk. w 1970 roku), to Słupsk był największym miastem (68 699 mieszk. w 1970 roku) i głównym ośrodkiem przemysłowym. Po reformie administracyjnej w 1975 r. z wschodniej części województwa koszalińskiego wydzielono województwo słupskie, a z południowych powiatów fragment pilskiego.

W 1972 liczyło 13 powiatów ziemskich i 2 grodzkie.

Ludność

Rok	Liczba mieszkańców
	ogółem	miejska (%)	wiejska (%)
3 XII 1950 (spis powszechny)[3]	518 354	176 722 (34,09%)	341 632 (65,91%)
31 XII 1956[4]	648 tys.	263 tys. (40,5%)	385 tys. (59,5%)
1959[5]	687,2 tys.	b.d. (44%[6])	b.d. (56%[6])
6 XII 1960 (spis powszechny)[7]	687 915	306 967 (44,62%)	380 948 (55,38%)
1962[8]	713,3 tys.	b.d. (45,8%)	b.d. (54,2%)
31 XII 1963[9]	730 tys.	337 tys. (46,2%)	393 tys. (53,8%)
31 XII 1965[10]	755,1 tys.	b.d.	b.d.
1967[11]	774,1 tys.	b.d.	b.d.
31 XII 1968[12]	781 tys.	382 tys. (48,9%)	399 tys. (51,1%)
8 XII 1970 (spis powszechny)[13]	795 392	393 787 (49,51%)	401 605 (50,49%)
31 XII 1971[14]	803,2 tys.	401,9 tys. (50%)	401,3 tys. (50%)
31 XII 1972[15]	815,4 tys.	409,7 tys. (50,2%)	405,7 tys. (49,8%)
31 XII 1973[16]	826 tys.	423 tys. (51,2%)	403 tys. (48,8%)
31 XII 1974[17]	837 tys.	433 tys. (51,7%)	404 tys. (48,3%)

Podział administracyjny (1973)

Źródła:^[2][18]

Powiat	Powierzchnia (km²)	Liczba ludności 31 XII 1972		Miasta		Gminy	Siedziba
		ogółem (tys.)	na km²	ogółem	w tym posiadające wspólną radę narodową z gminami
białogardzki	904	46	51	2	0	5	Białogard
bytowski	1210	40,6	34	1	0	8	Bytów
człuchowski	1354	46,4	34	3	2	6	Człuchów
drawski	1407	41,5	30	3	1	5	Drawsko Pomorskie
kołobrzeski	726	53,6	74	1	0	6	Kołobrzeg
Koszalin (miejski)	65	69,2	1067	1	nd.	nd.	Koszalin
koszaliński	1353	48,4	36	2	2	8
miastecki	1472	37,5	25	3	2	6	Miastko
sławieński	1358	61,5	45	3	1	6	Sławno
Słupsk (miejski)	43	71,3	1653	1	nd.	nd.	Słupsk
słupski	1901	67,2	35	1	0	12
szczecinecki	2262	82,5	36	4	2	7	Szczecinek
świdwiński	1019	44,6	44	2	0	5	Świdwin
wałecki	2028	63,6	31	5	3	8	Wałcz
złotowski	1002	41,5	41	2	1	7	Złotów

Zobacz też

• podział administracyjny Polski (1950–1956)
• podział administracyjny Polski (1957–1975)
• reforma administracyjna w Polsce (1975)
• województwo środkowopomorskie