Witold Ujejski

Witold Józef Marian Ujejski vel Ujejski Szreniawa de Rupniew^[1] (ur. 19 marca 1892 w Sewerynce, zm. 1940 w ZSRR) – major kawalerii Wojska Polskiego.

Witold Ujejski

Witold Ujejski Szreniawa de Rupniew

major kawalerii
Pełne imię i nazwisko	Witold Józef Marian Ujejski
Data i miejsce urodzenia	19 marca 1892 Sewerynka
Data i miejsce śmierci	1940 USRR
Przebieg służby
Siły zbrojne	Wojsko Polskie
Jednostki	25 pułk ułanów
Stanowiska	dowódca szwadronu
Odznaczenia

Życiorys

Urodził się 19 marca 1892 w Sewerynce przynależnej do Oleska, w ówczesnym powiecie złoczowskim Królestwa Galicji i Lodomerii^[2]. Był synem Bronisława i Zofii z Pajączkowskich. Jego siostrą była Maria (po mężu Babecka).

1 listopada 1918 został przyjęty do Wojska Polskiego^[3]. Został awansowany do stopnia rotmistrza kawalerii ze starszeństwem z dniem 1 czerwca 1919^[4][5]. W latach 20. był oficerem 4 pułku strzelców konnych^[6], w tym w 1924 jako oficer nadetatowy służył w Centralnej Szkole Kawalerii^[7]. 18 lutego 1928 prezydent RP nadał mu z dniem 1 stycznia 1928 stopień majora w korpusie oficerów kawalerii i 1. lokatą^[8][9]. W kwietniu tego roku został przeniesiony z 10 pułku strzelców konnych w Łańcucie do 25 pułku ułanów w Prużanie na stanowisko dowódcy szwadronu liniowego^[10][11]. W marcu 1929 został zwolniony z zajmowanego stanowiska i oddany do dyspozycji dowódcy Okręgu Korpusu Nr IX, a z dniem 30 września tego roku przeniesiony w stan spoczynku^[12][13].

W 1934 jako oficer stanu spoczynku był przydzielony do Oficerskiej Kadry Okręgowej Nr VI jako oficer w dyspozycji dowódcy O.K. VI i pozostawał wówczas w ewidencji Powiatowej Komendy Uzupełnień Lwów Miasto^[14]. Był członkiem Towarzystwa Hodowli Konia Arabskiego w Polsce^[15].

Po wybuchu II wojny światowej i agresji ZSRR na Polskę 17 września 1939 na terenach wschodnich II Rzeczypospolitej został aresztowany przez sowietów. W 1940 zamordowany przez NKWD. Jego nazwisko znalazło się na tzw. Ukraińskiej Liście Katyńskiej opublikowanej w 1994 (został wymieniony na liście wywózkowej 55/4-33 oznaczony numerem 3004)^[16]. W miejscu spoczynku ofiar z tej części zbrodni katyńskiej otwarty został w 2012 Polski Cmentarz Wojenny w Kijowie-Bykowni.

Ordery i odznaczenia

• Brązowy Medal Zasługi Wojskowej z mieczami na wstążce Krzyża Zasługi Wojskowej
• Krzyż Wojskowy Karola
• Krzyż Pamiątkowy Mobilizacji 1912–1913

Zobacz też

• jeńcy polscy w niewoli radzieckiej (od 1939 roku)
• obozy NKWD dla jeńców polskich
• ofiary zbrodni katyńskiej – zamordowani z Ukraińskiej Listy Katyńskiej
• zbrodnia katyńska

Przypisy

1. Kartoteka personalno-odznaczeniowa. Wojskowe Biuro Historyczne. [dostęp 2023-10-28].
2. Kartoteka personalno-odznaczeniowa. Wojskowe Biuro Historyczne. [dostęp 2023-10-28].
3. Kartoteka personalno-odznaczeniowa. Wojskowe Biuro Historyczne. [dostęp 2023-10-28].
4. Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 678.
5. Rocznik Oficerski 1924 ↓, s. 601.
6. Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 660.
7. Rocznik Oficerski 1924 ↓, s. 588, 1380.
8. Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 5 z 21 lutego 1928, s. 47.
9. Rocznik Oficerski 1928 ↓, s. 342.
10. Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 9 z 26 kwietnia 1928, s. 143.
11. Rocznik Oficerski 1928 ↓, s. 314.
12. Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 7 z 22 marca 1929, s. 98.
13. Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 13 z 9 sierpnia 1929, s. 263.
14. Rocznik Oficerski Rezerw 1934 ↓, s. 337, 971.
15. Członkowie Towarzystwa Hodowli Konia Arabskiego w Polsce. lenczewski.com.pl. [dostęp 2015-03-24].
16. Ukraińska Lista Katyńska. Rada Ochrony Pamięci Walk i Męczeństwa, 1994. s. 101. [dostęp 2014-10-27].

Bibliografia

• Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych. [dostęp 2022-01-19].
• Rocznik Oficerski 1923. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1923.
• Rocznik Oficerski 1924. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1924.
• Rocznik Oficerski 1928. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1928.
• Rocznik Oficerski Rezerw 1934. Biuro Personalne Ministerstwa Spraw Wojskowych, 1934.
• Witold Ujejski. geni.com. [dostęp 2014-12-11].