Loading AI tools
Wilhelm Władysław Heinrich (ur. 28 maja 1894 w Łodynie, zm. 5 lutego 1956 w Londynie) – podpułkownik dyplomowany piechoty Wojska Polskiego II Rzeczypospolitej, pułkownik Polskich Sił Zbrojnych, kawaler Krzyża Srebrnego Orderu Wojennego Virtuti Militari.
 pułkownik dyplomowany piechoty | |
| Data i miejsce urodzenia |
28 maja 1894 |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci |
5 lutego 1956 |
| Przebieg służby | |
| Lata służby |
1914–1946 |
| Siły zbrojne |
|
| Formacja | |
| Jednostki |
1 pułk piechoty LP |
| Stanowiska |
dowódca plutonu |
| Główne wojny i bitwy |
I wojna światowa |
| Odznaczenia | |
     | |
.png){kind=small}
Urodził się jako syn Ferdynanda (maszynisty kolejowego) oraz Heleny z Rytarowskich[1]. Po ukończeniu w roku 1912 gimnazjum w Samborze, rozpoczął studia na Wydziale Prawa Uniwersytetu Lwowskiego. Od 1913 roku był członkiem Związku Strzeleckiego, a w sierpniu 1914 roku wstąpił do Legionów Polskich, w których otrzymał przydział do 4 kompanii[uwaga 1] (w stopniu sierżanta dowodził plutonem). Ranny w rękę podczas bitwy pod Czepielami (24 sierpnia 1914 r.), leczył się w krakowskim szpitalu. Pod koniec stycznia 1915 r. przeniesiono go do 2 kompanii I batalionu 5 pułku piechoty LP (wchodzącego w skład I Brygady Legionów) - na stanowisko dowódcy plutonu. Kolejną ranę otrzymał pod Wysokim Litewskim (25 sierpnia 1915 r.), po czym przydzielony został do kadry Komendy Grupy Legionów Polskich w Kozienicach. Następnie służył w kompanii marszowej w tym mieście. Po wyruszeniu na front zachorował na tyfus i leczony był w Lublinie (wrzesień-listopad 1916 roku). Skierowany do Włocławka na stanowisko komendanta posterunku werbunkowego, potem pełnił tę funkcję w Kowalu i Sępólnie Krajeńskim. Po kryzysie przysięgowym (lipiec 1917 r.) wcielony do armii austro-węgierskiej[uwaga 2] i przydzielony do 100 pułku piechoty jako zastępca dowódcy plutonu. W sierpniu 1917 r. uczestniczył w 6 Kursie Wyszkolenia zorganizowanym w Zambrowie. Ranny w nogę pod Piavą (19 grudnia 1917 r.)[1][2].
W odrodzonym Wojsku Polskim od 24 grudnia 1918 roku[uwaga 3], skierowany do 5 pułku piechoty Legionów. W stopniu podporucznika dowodził plutonem i kompanią podczas walk o Lwów. Od marca 1919 r. dowodził 6 kompanią 6 pułku piechoty Legionów biorąc z nią udział w wojnie polsko-bolszewickiej. Następnie objął dowodzenie nad kompanią saperów tegoż pułku. Awansowany do rangi porucznika w dniu 5 kwietnia 1920 r., a do stopnia kapitana dnia 20 października tr. Ze względu na stan zdrowia oddelegowany do pracy sztabowej. W okresie od 6 kwietnia 1920 r. do 17 kwietnia 1921 r. zajmował stanowisko referenta w Sekcji Piechoty Departamentu I Broni Głównych Ministerstwa Spraw Wojskowych, a potem przydzielony został[uwaga 4] do 1 Dywizji Litewsko-Białoruskiej. Początkowo pełnił służbę jako oficer sztabu, a w okresie późniejszym objął stanowisko szefa sztabu dywizji[1][2].
Na dzień 1 czerwca 1921 roku kapitan Wilhelm Heinrich pozostając wciąż oficerem 6 pp Leg.[3] pełnił nadal służbę w strukturach 1 Dywizji Litewsko-Białoruskiej[4]. Za odwagę i męstwo okazane podczas walk w szeregach 6 pułku piechoty Leg. odznaczony został Krzyżem Srebrnym Orderu Virtuti Militari, co zostało potwierdzone dekretem Wodza Naczelnego marszałka Józefa Piłsudskiego L. 3393 (opublikowanym w Dzienniku Personalnym MSWojsk. Nr 41 z dnia 6 grudnia 1921 roku)[5]. Dekretem Naczelnika Państwa i Wodza Naczelnego z dnia 3 maja 1922 roku (sygnatura: L. 19400/O.V.) został zweryfikowany w stopniu kapitana ze starszeństwem z dniem 1 czerwca 1919 roku i 950. lokatą w korpusie oficerów piechoty[6]. Od 2 marca 1923 r.[7] do czerwca 1924 r. pełnił służbę w Ekspozyturze Nr 6 Oddziału II Sztabu Generalnego[uwaga 5] w Brześciu[1], piastując stanowisko kierownika tejże Ekspozytury[8][uwaga 6].
Powrócił do służby w macierzystym 6 pułku piechoty Leg.[9], w którym objął dowodzenie nad kompanią szkolną. W roku 1923 zajmował 858. lokatę pośród kapitanów piechoty[10], a w rok później była to już 437. lokata[11]. Do rangi majora promowany został w dniu 12 kwietnia 1927 r. przez prezydenta RP Ignacego Mościckiego[uwaga 7], ze starszeństwem z dniem 1 stycznia 1927 roku i 71. lokatą w korpusie oficerów piechoty[12][13]. Jako oficera 6 pp Leg. przeniesiono go do kadry oficerów piechoty[14]. Piastował w tym czasie stanowisko kierownika wydziału w Departamencie Piechoty MSWojsk.[15][16]. Z dniem 15 października 1930 został przeniesiony do 75 pułku piechoty w Chorzowie na stanowisko dowódcy batalionu[17][18][19]. W roku 1930 zajmował 354. lokatę łączną pośród majorów korpusu piechoty (była to jednocześnie 67. lokata w starszeństwie)[16], a w roku 1932 była to 56. lokata w swoim starszeństwie[20]. Za pracę w dziele odzyskania niepodległości Wilhelm Heinrich został, na mocy zarządzenia prezydenta RP Ignacego Mościckiego z dnia 13 kwietnia 1931 roku, odznaczony Krzyżem Niepodległości.
Z dniem 3 listopada 1932 został powołany do Wyższej Szkoły Wojennej w Warszawie, w charakterze słuchacza Kursu 1932/34[uwaga 8] (na dzień 1 lipca 1933 r. zajmował 55. lokatę w starszeństwie, a jednocześnie 222. lokatę łączna pośród majorów piechoty[21]). Po ukończeniu kursu jako absolwent XIII promocji otrzymał, w dniu 1 listopada 1934 r., tytuł naukowy oficera dyplomowanego[22]. Został wówczas przeniesiony na nowe stanowisko służbowe - do 14 Dywizji Piechoty[23], w której objął funkcję jej szefa sztabu. Do stopnia podpułkownika piechoty awansowany został z dniem 1 stycznia 1935 roku i 18. lokatą[13] (była to w tym czasie 276. lokata łączna pośród wszystkich podpułkowników piechoty[24]). Następnie służył na stanowisku szefa wywiadu wojskowego w Wydziale Wywiadowczym (IIa) Oddziału II Sztabu Głównego Wojska Polskiego[18][uwaga 9].
Na dzień 23 marca 1939 piastował funkcję szefa Wydziału Kontrwywiadu (IIb) w Oddziale II Sztabu Głównego[25]. We wrześniu 1939 r. był zastępcą szefa Biura Wywiadowczego II rzutu Oddziału II Sztabu Naczelnego Wodza. Przez Rumunię przedostał się do Francji - przebywał w koszarach Bessières i w Ośrodku Wyszkolenia Oficerów Parthenay. Nie wziął udziału w walkach kampanii francuskiej. Następnie w Wielkiej Brytanii - w obozach w Douglas i Broughton. Objął funkcję szefa Wydziału Studiów i Szkoleń Spadochronowych Oddziału III Sztabu Naczelnego Wodza, a od lipca 1941 roku zajmował różne stanowiska w Oddziale II. W październiku 1942 r. został skierowany do ośrodka "cichociemnych" w Fort William (Szkocja) i powołany na zastępcę kierownika oraz wykładowcę. Następnie mianowany zastępcą komendanta Oficerskiej Szkoły Wywiadu pod Glasgow. Do rangi pułkownika dyplomowanego awansowany został w maju 1945 roku. Do kwietnia 1946 r. przewodniczył Komisji Regulaminowej Piechoty. Osiadł w Anglii, gdzie działał między innymi w londyńskim Instytucie Piłsudskiego.
Zmarł w Londynie[26] i spoczął na cmentarzu Brompton. Wilhelm Heinrich nie założył rodziny[18][2].
- Krzyż Srebrny Orderu Wojennego Virtuti Militari nr 4833[27]
- Krzyż Niepodległości (13 kwietnia 1931)[28]
- Krzyż Walecznych (czterokrotnie)[15]
- Złoty Krzyż Zasługi (10 listopada 1928)[29][30]
- Medal 10 Rocznicy Wojny Niepodległościowej (Łotwa)[31]
- Kompania ta weszła w późniejszym okresie w skład I batalionu, który znalazł się w strukturach 1 pułku piechoty LP.
- W armii austro-węgierskiej służył w okresie od 18 września 1917 r. do 2 sierpnia 1918 roku.
- W książce pod redakcją Bogusława Polaka „Kawalerowie Virtuti Militari 1792–1945” podano, że Wilhelm Heinrich wstąpił do Wojska Polskiego w listopadzie 1918 roku.
- Nowy przydział nastąpił w maju 1921 roku.
- W książce pod redakcją Bogusława Polaka „Kawalerowie Virtuti Militari 1792–1945” podano, że w Ekspozyturze Nr 6 pełnił służbę od kwietnia 1923 roku.
- Pozostawał wówczas oficerem nadetatowym 6 pułku piechoty Legionów.
- Awans ten nastąpił na mocy zarządzenia B.P.L. 3989/III.
- W jego trakcie mjr Heinrich pełnił funkcję starszego kursu.
- Przeniesienie na to stanowisko miało miejsce po dniu 5 czerwca 1935 roku.
Wikiwand in your browser!
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Every time you click a link to Wikipedia, Wiktionary or Wikiquote in your browser's search results, it will show the modern Wikiwand interface.
Wikiwand extension is a five stars, simple, with minimum permission required to keep your browsing private, safe and transparent.
