Loading AI tools
polski wojskowy, kontradmirał, lekarz Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Wiesław Łasiński (ur. 25 grudnia 1915 w Starym Sączu, zm. 23 lipca 2010 w Łodzi) – kontradmirał, profesor doktor nauk medycznych, doctor honoris causa Wojskowej Akademii Medycznej, w latach 1965–1972 komendant-rektor Wojskowej Akademii Medycznej, następnie rektor Akademii Medycznej w Gdańsku, uczestnik kampanii wrześniowej.
 | |
 kontradm. prof. dr n. med. | |
| Data i miejsce urodzenia | |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci | |
| Przebieg służby | |
| Lata służby |
1933–1983 |
| Siły zbrojne | |
| Stanowiska |
komendant-rektor Wojskowej Akademii Medycznej |
| Główne wojny i bitwy | |
| Późniejsza praca |
rektor Akademii Medycznej w Gdańsku |
| Odznaczenia | |
              | |
Syn Kazimierza (1881-1921), nauczyciela i Kunegundy z domu Królik (1889-1952). W 1933 roku rozpoczął studia na Wydziale Lekarskim Uniwersytetu Warszawskiego, równolegle będąc podchorążym w Szkole Podchorążych Sanitarnych przy Centrum Wyszkolenia Sanitarnego w Warszawie. W 1939 roku uzyskał dyplom lekarza oraz promocję na pierwszy stopień oficerski podporucznika. W 1948 roku na Wydziale Lekarskim Akademii Medycznej w Gdańsku obronił doktorat, rozprawą zatytułowaną "Układ listewek skórnych na dłoniach Polaków". Specjalizację II stopnia z chirurgii oraz medycyny morskiej i organizacji ochrony zdrowia zrealizował w Szpitalu Marynarki Wojennej w Gdańsku. W 1970 roku otrzymał tytuł naukowy profesora, natomiast w 1983 roku został wyróżniony tytułem doctora honoris causa przez Senat Wojskowej Akademii Medycznej w Łodzi.
Pierwsze stanowisko – dowódcy plutonu sanitarnego – objął w kompanii sanitarnej 26 Dywizji Piechoty. Podczas kampanii wrześniowej dostał się do niewoli niemieckiej po bitwie nad Bzurą. Przebywał w oflagach XI B Braunschweig, XII A Hadamar, XII B Limburg oraz szpitalach jenieckich w Koblencji i Trewirze, a po próbie ucieczki także w twierdzy Châlons. W 1945 roku został wyzwolony przez wojska amerykańskie i pracował w szpitalu Organizacji Narodów Zjednoczonych do Spraw Pomocy i Odbudowy w Mosbach. Następnie wrócił do Polski.
Początkowo otrzymał zatrudnienie w Klinice Chirurgicznej na Wydziale Lekarskim Uniwersytetu Jagiellońskiego. W 1946 roku powołano go do zawodowej służby wojskowej i zweryfikowano w stopniu kapitana. W Gdyni zajmował kolejno stanowiska specjalisty gimnastyki leczniczej w Szpitalu Marynarki Wojennej, oficera-lekarza Flotylli Trałowców oraz oficera-lekarza dywizjonu okrętów podwodnych. Przed objęciem w 1949 roku posady starszego asystenta w Oddziale Chirurgicznym Szpitala Marynarki Wojennej w Gdańsku, był szefem lecznictwa Marynarki Wojennej. Później został zastępcą komendanta Szpitala Marynarki Wojennej. W latach 1956–1965, w stopniu wojskowym komandora, kierował Szpitalem Marynarki Wojennej.
W 1961 roku objął stanowisko profesora nadzwyczajnego w Akademii Medycznej w Gdańsku. Od 1962 roku w tej uczelni był również Kierownikiem Katedry Anatomii Prawidłowej oraz prodziekanem Wydziału Lekarskiego. Trzy lata później został pełnomocnikiem rektora ds. młodzieżowych. Również w 1965 roku wyznaczono go komendantem-rektorem Wojskowej Akademii Medycznej im. gen. dyw. Bolesława Szareckiego w Łodzi. Funkcję tę pełnił do 1972 roku, będąc jednocześnie kierownikiem Katedry Anatomii Topograficznej. W 1966 roku otrzymał uchwałą Rady Państwa PRL nominację na kontradmirała. Do 1983 roku był dyrektorem Instytutu Biologiczno-Morfologicznego Wojskowej Akademii Medycznej. W latach 1982–1983 zajmował stanowisko rektora Akademii Medycznej w Gdańsku, po czym przeszedł na emeryturę. W 1987 r. wszedł w skład polskiej sekcji ruchu "Emerytowani Generałowie na rzecz Pokoju i Rozbrojenia".
Mieszkał w Łodzi. Od 1948 żonaty z Heleną Brzezińską (1928-1984)[1].
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Every time you click a link to Wikipedia, Wiktionary or Wikiquote in your browser's search results, it will show the modern Wikiwand interface.
Wikiwand extension is a five stars, simple, with minimum permission required to keep your browsing private, safe and transparent.
