Władcy łęczyccy i sieradzcy

Księstwo łęczyckie (1138–1144)

Daty panowania	Władca	Pokrewieństwo	Uwagi
1138–1144	Salomea	żona Bolesława III Krzywoustego	Oprawa wdowia wedle testamentu Bolesława III Krzywoustego.
1144	księstwo łęczyckie powróciło do dzielnicy senioralnej

W latach 1144–1231 prowincja łęczycka (obejmująca kasztelanie: łęczycką, sieradzką, spicymierską, rozpierską, wolborską, skrzyńską, żarnowską i małogoską) należała do dzielnicy senioralnej.

Księstwo sieradzkie i księstwo łęczyckie (1231/1247–1327)

W 1231 Konrad I mazowiecki wyłączył Łęczycę i Sieradz z księstwa krakowskiego i włączył do swojego księstwa. Jego syn Kazimierz I kujawski stał się pierwszym samodzielnym księciem tych ziem.

Daty panowania	Władca	Pokrewieństwo	Uwagi (Kursywą oznaczono władztwa z innych dzielnic)
1231–1247	Konrad I mazowiecki	syn Kazimierza II oraz wnuk Bolesława Krzywoustego i Salomei	współrządca z bratem Leszkiem I do 1200 od 1200 – samodzielny książę mazowiecki i książę kujawski 1229–1231 i 1241–1243 – książę krakowski od 1231 odłączył Sieradz i Łęczycę z księstwa krakowskiego w 1239 lub 1243 – na skutek jego klęsk w walce o dzielnice sandomierską i krakowską, księstwo łęczyckie utraciło na rzecz prowincji sandomierskiej trzy kasztelanie zapiliczańskie (zlokalizowane po prawej stronie Pilicy): żarnowską, skrzyńską, małogoską[1][2][3][4]
1247–1261/1267	Kazimierz I kujawski	syn Konrada I mazowieckiego	od 1233 – książę kujawski 1247–1261 – książę sieradzki (z przerwą 1259–1260; w 1261 przekazał ziemię synowi) 1247–1267 – książę łęczycki 1248–1267 – książę dobrzyński
W Sieradzu: 1259–1260	Siemowit I	syn Konrada I mazowieckiego	1247–1248 – książę czerski 1248–1262 – w całym Mazowszu właściwym (bez Dobrzynia)
1261/1267–1288	Leszek Czarny	syn Kazimierza I	od 1261 – książę sieradzki od 1267 – książę łęczycki 1273–1278 – książę kujawski w Inowrocławiu i Bydgoszcz od 1279 – książę krakowski
1288	podział księstwa między braci Leszka: Kazimierza II (Łęczyca) i Władysława I Łokietka (Sieradz)
1288–1294	Kazimierz II łęczycki	syn Kazimierza I	od 1288 samodzielny książę łęczycki od 1292 lennik Wacława II.
1288/1294–1300	Władysław I Łokietek	syn Kazimierza I	od 1288 samodzielny książę sieradzki od 1288 – samodzielne rządy w księstwie brzesko-kujawskim od 1294 – po śmierci brata – książę łęczycki
1300–1305	Wacław II z dynastii Przemyślidów		Książę łęczycki i sieradzki 1300–1305 – król Polski
1305–1306	Wacław III z dynastii Przemyślidów	syn Wacława II	Książę łęczycki i sieradzki 1305–1306 – król Polski
1306–1327 ponownie	Władysław I Łokietek	syn Kazimierza I	Książę łęczycki i sieradzki od 1320 – król Polski
W związku z wybuchem w 1327 roku wojny polsko-krzyżackiej doszło do wymiany posiadłości pomiędzy królem a jego bratankami. Między 1327, a 1328 Przemysł inowrocławski odstąpił Władysławowi księstwo inowrocławskie wraz z Wyszogrodem i Bydgoszczą w zamian za księstwo sieradzkie. W tym samym czasie, także synowie Siemowita dobrzyńskiego – Władysław Garbaty i Bolesław dokonali zamiany księstwa dobrzyńskiego na księstwo łęczyckie. Zobacz niżej.

Księstwo łęczyckie (1327–1352)

Daty panowania	Władca	Pokrewieństwo	Uwagi (Kursywą oznaczono władztwa z innych dzielnic)
1327/28–1328	Bolesław dobrzyński	synowie Siemowita dobrzyńskiego	współrządy z bratem 1312–1327/28 – Książę dobrzyński
1327/28–1352	Władysław Garbaty		współrządy z bratem do 1328 1312–1327/28 – Książę dobrzyński
1352	Inkorporacja księstwa łęczyckiego do Królestwa Polskiego

Księstwo sieradzkie (1327–1339)

Daty panowania	Władca	Pokrewieństwo	Uwagi (Kursywą oznaczono władztwa z innych dzielnic)
1327–1339	Przemysł inowrocławski	syn Siemomysła	1287–1314, 1320/24–1327 – książę inowrocławski
1339	Inkorporacja księstwa sieradzkiego do Królestwa Polskiego