Uniwersum konstruowalne (lub uniwersum Gödla) – klasa zbiorów budowana przy założeniu aksjomatyki Zermela-Fraenkla (ZF), która tworzy model wewnętrzny ZFC. W pewnym sensie klasa ta składa się tylko z tych zbiorów, które muszą istnieć, aby aksjomaty ZF były spełnione i każdy jej element jest opisany/skonstruowany przy użyciu elementów prostszych. Zwykle uniwersum konstruowalne oznacza się przez L, a jego elementy nazywa zbiorami konstruowalnymi.
Konstrukcję L podał austriacki matematyk Kurt Gödel w celu udowodnienia, że jeśli ZF jest niesprzeczne, to także niesprzeczne jest ZF z dołączonym aksjomatem wyboru i uogólnioną hipotezą continuum (GCH). Sam wynik ogłoszono w 1938, ale pierwszy szkic dowodu (z konstrukcją L) ukazał się w 1939[1]. Rok później Gödel opublikował monografię podającą szczegółowy opis tego modelu[2].
Z uniwersum konstruowalnym związany jest aksjomat konstruowalności. Jest to zdanie orzekające, że każdy zbiór jest konstruowalny (tzn. V=L). Aksjomat konstruowalności jest niezależny od standardowych aksjomatów ZFC (ani tego aksjomatu, ani jego zaprzeczenia nie można udowodnić na gruncie ZFC).
Zagadnieniu uniwersum zbioru konstruowalnych poświęcona jest częściowo monografia Thomasa Jecha[3].
Operacje Gödla
Dla zbiorów określa się operacje:
Niech będzie dowolnym zbiorem. Dla można zdefiniować indukcyjnie zbiory
- jeżeli jest liczbą naturalną i skonstruowany został już zbiór to niech
Domknięciem Gödla zbioru A nazywa się zbiór
Domknięcie Gödla zbioru jest najmniejszym zbiorem, który go zawiera oraz który jest zamknięty na operacje Dla zbioru A określa się również zbiór
gdzie oznacza zbiór potęgowy zbioru A.
Klasy Lα i L
Przez indukcję po liczbach porządkowych definiuje się hierarchię zbiorów konstruowalnych:
- gdy jest liczbą graniczną,
Następnie
gdzie sumowanie przebiega po wszystkich liczbach porządkowych.
Klasę L nazywa się uniwersum konstruowalnym, a jej elementy nazywane są zbiorami konstruowalnymi.
Aksjomat konstruowalności to zdanie wszystkie zbiory są konstruowalne, tzn.
- Każdy ze zbiorów jest tranzytywny (tzn. jeśli to ) oraz jest liczbą porządkową Stąd jest klasą tranzytywną zawierającą wszystkie liczby porządkowe.
- Jeśli M jest klasą tranzytywną zawierającą wszystkie liczby porządkowe i taką, że to
- (z relacją ) jest modelem ZFC. Ponadto następujące zdania są spełnione w tym modelu:
- (i) aksjomat konstruowalności
- (ii) uogólniona hipoteza continuum GCH
- (iii) diament (zasada kombinatoryczna Jensena)
- (iv) istnieje drzewo Suslina, tzn. ¬SH
- (v) istnieje drzewo Kurepy, tzn. KH
- (vi) nie istnieje liczba mierzalna
- (vii) istnieje dobre uporządkowanie prostej
- (viii) istnieje -podzbiór prostej, który nie jest mierzalny w sensie Lebesgue’a i który nie ma własności Baire’a
- (ix) istnieje nieprzeliczalny koanalityczny podzbiór prostej, który nie zawiera żadnego podzbioru doskonałego
- (x) hipoteza Whiteheada, tzn. każda grupa przemienna taka, że jest wolną grupą abelową (zob. funktor Ext).
- Zdania (ii)-(ix) sformułowane powyżej są konsekwencjami aksjomatu konstruowalności (zdania (i)). Jego przyjęcie powoduje, że powyższe zdania są prawdziwe również w uniwersum von Neumanna, dając odpowiedź na wiele problemów teorii mnogości oraz pewnych interesujących pytań w analizie.
Kurt Gödel: Consistency-proof for the generalized continuum-hypothesis. Proc. nat. Acad. Sci. USA 25 (1939), s. 220–224.
Kurt Gödel: The consistency of the continuum hypothesis. „Annals of Mathematical Studies.” 3, Princeton, N. J.: Princeton University Press, 1940.
Thomas Jech: Set theory. The third millennium edition. „Springer Monographs in Mathematics”. Springer-Verlag, Berlin, 2003. ISBN 3-540-44085-2.