Ulica Kurzy Targ we Wrocławiu

Kurzy Targ – krótka (ok. 75 metrów) uliczka łącząca wrocławski Rynek z ul. Szewską. Jej początek znajduje się pośrodku wschodniej pierzei Rynku; stanowi najkrótszą drogę do katedry św. Marii Magdaleny.

ulica Kurzy Targ

Stare Miasto
Południowa strona ulicy Kurzy Targ
Państwo	Polska
Województwo	dolnośląskie
Miejscowość	Wrocław
Długość	75 m
Przebieg
ul. św. Marii Magdaleny ul. Szewska Rynek
Położenie na mapie Wrocławia ulica Kurzy Targ
Położenie na mapie Polski ulica Kurzy Targ
Położenie na mapie województwa dolnośląskiego ulica Kurzy Targ
51°06′34,6″N 17°02′00,0″E

Historia

Utworzona kilkadziesiąt lat po XIII-wiecznej lokacji miasta. W pierwszych dekadach XIII wieku znajdowały się tu drewniane budynki w konstrukcji ramowo-słupowej (datowane dendrochronologicznie na lata po 1209-po 1230 r.) a sama ulica Kurzy Targ, została wytyczona w latach 50 XIII wieku, jako łącznik Rynku z kościołem św. Marii Magdaleny^[1]. Roland Mruczek wyznaczył górną granicę wytyczenia tej ulicy na rok 1481, czyli według daty wzniesienia kamienicy nr 5 przy Kurzym Targu, znajdującej się na portalu tejże kamienicy^[2]. Ulica służyła pierwotnie handlowi ulicznemu: sprzedaży mięsa drobiowego i dziczyzny, mleka, warzyw i owoców. Nosiła wówczas nazwę „Ptasi Targ”, ale późniejsze zapisy (z 1403, 1552 1564) wzmiankują już „Kurzy Targ”. W XV wieku znajdowała się tu buda handlarza garnków, funkcjonowali tu wytwórcy chodaków i pantofli, mieszkali (w 1403 r.) m.in.: aptekarz (jego „Apteka pod Podwójnym Złotym Orłem” znajdowała się w kamienicy przy Kurzym Targu nr 4^[a]), krawiec, szklarz, złotnik. W 1512 mieszkający przy Kurzym Targu kupiec Franciszek Kloss, handlujący z Gdańskiem, Poznaniem, Wilnem i Warszawą otrzymał od Zygmunta Starego, króla polskiego, przywilej na przywóz i handel w Rzeczypospolitej książkami.

Do końca XVIII wieku używana była nazwa „Kurzy Targ” (niem. Hünermarkt), później ustępując podobnie brzmiącej po niemiecku nazwie „Tylny Targ” (Hintermarkt).

Pierzeję południową tej ulicy wyburzono na początku XX wieku w związku z budową Domu Handlowego Braci Barasch. W pierzei północnej zachowały się do dziś kamienice średniowieczne, w tym Dom Śląskiego Aptekarza, w którym w listopadzie 2011 otwarto Muzeum Farmacji.

Kurzy Targ. Relikty drewnianych konstrukcji ulic z lat 1258–1263, odkrytych w trakcie badań archeologicznych w 1998 r.^[3]

Uwagi

1. W Encyklopedii Wrocławia w wydaniu z 2000 r. najprawdopodobniej omyłkowo napisano na str. 440, że aptekarz, prawdopodobny właściciel Apteki pod Dwoma Złotymi Orłami, mieszkał przy Kurzym Targu nr 5, natomiast na str. 34, że mieściła się ona wraz z jego mieszkaniem przy Kurzym Targu nr 4. Sama apteka założona została w II połowie XIII wieku i była być może najstarszą apteką w Polsce. W przeszłości nazywana była różnie, m.in. „Apteką Targu Wiankowego”; po jej upaństwowieniu w 1951 została przeniesiona pod adres Rynek 42/43, w północno-wschodniej pierzei Rynku, gdzie funkcjonuje do dziś.

Przypisy

1. Eysymontt i in. 2011 ↓, s. 290.
2. Mruczek 2000 ↓, s. 259.
3. Mruczek 2000 ↓, s. 267.

Bibliografia

• Encyklopedia Wrocławia, 2000, ISBN 83-7023-749-5, s. 440 (Kurzy Targ), s. 34 (Apteka pod Podwójnym Złotym Orłem)
• Zygmunt Antkowiak, „Ulice i place Wrocławia”, Ossolineum, Wrocław-Warszawa-Kraków, 1970, s. 129–130
• Odkrywamy Wrocław: Kurzy Targ i najstarsza apteka
• Roland Mruczek: Kurzy Targ we Wrocławiu. Uwagi o pierwotnym planie miasta. W: Zdzisław Wiśniewski: Ze studiów nad życiem codziennym w średniowiecznym mieście. średniowieczny Śląsk i Czechy, centrum średniowiecznego miasta. Wrocław a Europa środkowa. Wrocław: Uniwersytet Wrocławski, Instytut Archeologii: Wratislavia Antiqua 2, 2000.
• Rafał Eysymontt, Jerzy Ilkosz, Agnieszka Tomaszewicz, Jadwiga Urbanik (red.): Leksykon architektury Wrocławia. Wrocław: Via Nova, 2011.

Linki zewnętrzne

• Kurzy Targ na starych i współczesnych fotografiach