Loading AI tools
polski zoolog Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Tomasz Jan Wesołowski (ur. 9 września 1950[1][2] w Bydgoszczy[1], zm. 27 lipca 2021[3]) – polski zoolog, profesor nauk biologicznych, profesor Instytutu Zoologicznego i Pracowni Biologii Lasu Wydziału Nauk Biologicznych Uniwersytetu Wrocławskiego[4].
Tomasz Wesołowski, fot. Beata Hyży-Czołpińska (2020) | |
Państwo działania | |
---|---|
Data i miejsce urodzenia |
9 września 1950 |
Data śmierci |
27 lipca 2021 |
profesor nauk biologicznych | |
Specjalność: ekologia, etologia, ornitologia, zoologia | |
Doktorat | |
Habilitacja | |
Profesura |
16 sierpnia 1999 |
nauczyciel akademicki | |
Uczelnia | |
Okres zatrudn. |
1977–2021 |
Odznaczenia | |
Studia biologiczne odbył w Uniwersytecie im. Adama Mickiewicza w Poznaniu[5] na Wydziale Biologii[1] w latach 1968–1973[6]. Pracował jako asystent w Wyższej Szkole Pedagogicznej w Siedlcach[1]. Od 1977 był związany z Uniwersytetem Wrocławskim[5], podjął tamże pracę w Zakładzie Ekologii Ptaków Instytutu Zoologicznego[1]. Stopień doktora nauk przyrodniczych uzyskał w 1980 na Uniwersytecie Wrocławskim[1] na podstawie rozprawy pt. Zachowanie terytorialne i ekologia populacji świstunki leśnej (Phylloscopus sibilatrix) w warunkach Białowieskiego Parku Narodowego, w 1981 został adiunktem w Zakładzie Ekologii Ptaków Instytutu Zoologicznego[1], a w roku 2011 przeniósł się do utworzonej przez siebie jednostki – Pracowni Biologii Lasu[7]. Uzyskał stopień doktora habilitowanego w 1988 na podstawie rozprawy pt. Polygyny in three temperate forest passerines (with a critical reevaluation of hypotheses for the evolution of polygyny) na Uniwersytecie Wrocławskim[1]. Został członkiem założycielem Ogólnopolskiego Towarzystwa Ochrony Ptaków w 1991[8], którego był prezesem[4]. Od 1991 roku był członkiem Rady Naukowej Białowieskiego Parku Narodowego[1] przez ponad 20 lat[6]. Był członkiem Rady Ekologicznej przy Prezydencie RP[8] w latach 1993–1995[6]. 16 sierpnia 1999 nadano mu tytuł profesora nauk biologicznych[4]. Objął funkcję profesora zwyczajnego Instytutu Zoologicznego i Pracowni Biologii Lasu Wydziału Nauk Biologicznych Uniwersytetu Wrocławskiego[4]. Był kierownikiem Zakładu Ekologii Ptaków Uniwersytetu Wrocławskiego w latach 2004-2010[6], a od 2011 kierownikiem Pracowni Biologii Lasu, nowej jednostki na Wydziale Nauk Biologicznych UWr, której utworzenie zainicjował[6]. W latach 2009–2013 pełnił funkcję prezydenta European Ornithologists’ Union[5][7].
Jako biologiem środowiskowym zajmował się głównie rozmaitymi aspektami ekologii, zachowania i ochrony ptaków, prowadził również badania nad innymi organizmami leśnymi. Większość swoich badań naukowych realizował w Puszczy Białowieskiej, gdzie prowadził badania od 1974[6]. Nieprzerwanie od 1975 uczestniczył w zainicjowanym przez profesora Ludwika Tomiałojcia[8] prowadzonym tamże monitoringu ptaków lęgowych[9], jednym z najdłużej trwających w świecie badań środowiskowych (przez wiele lat koordynował ten program). Intensywnie działał na rzecz objęcia całej polskiej części Puszczy Białowieskiej, najcenniejszego europejskiego lasu, ochroną w ramach parku narodowego[7][6]. W 2017 protestował przeciwko wycince w Puszczy Białowieskiej[6] (zob. gospodarka leśna w Puszczy Białowieskiej). Został powołany na eksperta Unii Europejskiej podczas procesu przed Trybunałem Sprawiedliwości Unii Europejskiej w Luksemburgu (2017–2018) przeciwko Polsce w sprawie tejże wycinki, którą udało się powstrzymać m.in. dzięki jego zaangażowaniu[6]. Jego sylwetka jako obrońcy puszczy została przedstawiona przez Archiwum Osiatyńskiego wśród osób zasłużonych dla ochrony przyrody[10]. Był także współorganizatorem światowych kongresów ornitologicznych[6].
Był członkiem Polskiego Towarzystwa Zoologicznego, Polskiego Towarzystwa Ekologicznego, Association for the Study of Animal Behaviour , British Ecological Society, Cooper Ornithological Society oraz International Ornithological Committee[8]. Został odznaczony Złotym Krzyżem Zasługi w 2014[6].
Jego dorobek naukowy liczy około 300 pozycji, a większość publikacji oryginalnych ukazała się w najważniejszych i najbardziej wpływowych czasopismach międzynarodowych, takich jak: „The American Naturalist”, „Ardea ”, „Biological Conservation ”, „Condor”, „Ibis”, „Journal of Animal Ecology ”, „Journal of Avian Biology ”, „Oecologia ”[8].
Brał udział w tworzeniu Polskiej czerwonej księgi zwierząt w 1992 roku[8]. Od 1997 roku uczestniczył w Radzie Redakcyjnej czasopisma „Birds of Western Palaearctic Update”[8], a od 1998 roku w Radzie Redakcyjnej „Acta Ornithologica”[8].
Prace:
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Every time you click a link to Wikipedia, Wiktionary or Wikiquote in your browser's search results, it will show the modern Wikiwand interface.
Wikiwand extension is a five stars, simple, with minimum permission required to keep your browsing private, safe and transparent.