Loading AI tools
Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
The X Tour – europejsko-amerykańska trasa koncertowa amerykańskiej wokalistki Christiny Aguilery, przypadająca na okres od lipca do grudnia 2019 roku. Stanowi kontynuację tournée amerykańskiego – The Liberation Tour (2018).
Wykonawca trasy koncertowej | ||||
Christina Aguilera | ||||
Lokalizacje |
Europa, Ameryka Łacińska | |||
---|---|---|---|---|
Data rozpoczęcia |
4 lipca 2019 | |||
Data zakończenia |
7 grudnia 2019 | |||
Liczba koncertów |
18 | |||
Support |
Aloe Blacc, Drax Project i in. (opening act) | |||
Christina Aguilera | ||||
|
Poprzednio Aguilera koncertowała po Europie trzynaście lat wcześniej, w ramach Back to Basics Tour (2006). The X Tour przeplatała się ponadto z rezydenturą wokalistki The Xperience, organizowaną w Las Vegas na przestrzeni czerwca, września i października 2019. Trasa składała się z osiemnastu występów, podzielonych na dwie serie (letnią i jesienną). Objęła między innymi Wielką Brytanię, Niemcy, Francję, Irlandię oraz Meksyk.
The X Tour to pierwsza europejska trasa koncertowa Aguilery od blisko trzynastu lat i czasów Back to Basics Tour (2006)[1]. Za cel miała promocję ósmego albumu studyjnego artystki, Liberation (2018)[2][3][4]. W marcu 2019 roku ogłoszono pierwszy przystanek trasy: był nim Stuttgart[5]. W tym samym czasie na twitterowym profilu Wembley Arena pojawił się komunikat, że z powodu „fenomenalnej sprzedaży biletów” Aguilera wystąpi w Londynie dwukrotnie (9 i 10 listopada)[6]. 26 czerwca 2019 zapowiedziano, że nowozelandzki kwarter Drax Project będzie supportował Aguilerę podczas występów w Paryżu, Antwerpii, Amsterdamie i Berlinie[7][8]. W połowie września poinformowano o przedłużeniu The X Tour: dodatkowe koncerty przypadły na grudzień i objęły Amerykę Łacińską, a dokładnie trzy miasta meksykańskie. Dyrektorem muzycznym i aranżerem tournée był Rob Lewis, który rok wcześniej pracował nad amerykańską trasą Aguilery The Liberation Tour[9].
Pierwszy koncert odbył się 4 lipca 2019 w paryskiej hali AccorHotels Arena[10]. Wyprzedano niemal wszystkie bilety[11][12], a na widowni pojawili się między innymi Tyler Hoechlin, Ian Bohen i Holland Roden[13][14][15]. Wszystkie dostępne bilety sprzedano między innymi na koncertach w Berlinie[potrzebny przypis] oraz Pori[16][17][18]. Na występ Aguilery organizowany w ramach festiwalu Pori Jazz przybyło około 27.000–35.000 osób[19][20][21], a na koncert w Petersburgu sprzedano 12.000 biletów[22][23].
Pod koniec czerwca 2019 Aguilera promowała nadchodzącą trasę w rozmowie z dziennikarzem brytyjskiego programu lifestyle’owego Lorraine[24], a następnie też na antenie SiriusXM, w audycji Andy’ego Cohena Deep & Shallow Interviews[25][26][27].
Występ Aguilery trwa około dziewięćdziesiąt minut[22][28][29]. Jako pierwsze zaśpiewane zostają piosenki o elektronicznym brzmieniu: „Bionic” oraz „Your Body”[30]. Aguilera wyłania się spod sceny, siedząc w zdobionym, okrągłym fotelu o metalicznej budowie[31]. Ma na sobie futurystyczny, srebrny kostium, owinięty łańcuchem mocno świecących lampek[31][32]. W recenzji dla serwisu Tan’s Topic uznano, że wstęp koncertu charakteryzuje się „kampowym, fantastycznonaukowym vibe’em”[33]. Utwór „Genie in a Bottle” wykonany zostaje w nowej aranżacji, którą dziennikarka Gemma Samways uznała za „fantastycznonaukową wariację znanego przeboju”[34].
Śpiewając utwór „Dirrty”, Aguilera pojawiła się na scenie w spodniach z odkrytymi pośladkami – w nawiązaniu do kultowego teledysku, który promował ten singel[35]. Kolejne wykonywane piosenki to medley „Vanity” i „Express”[3]. Aguilera przedstawiona zostaje jako kusząca showgirl, a tancerze klepią ją po pośladkach[3]. Występ z przebojem „Lady Marmalade” kończy erupcja złocistego konfetti[35].
Wykonanie piosenki „Can’t Hold Us Down” (połączonej jako medley z „Boys Wanna Be Her”) poprzedza materiał wideo. Klip przedstawia ujęcia z demonstracji feministycznej, a wtóruje mu utwór „Fall in Line” z albumu Liberation[22][36]. Później na ekranie wizyjnym pojawia się wideoklip z udziałem tancerek w garniturach[37]. Jego design przypomina pamiętne, emancypacyjne plakaty autorstwa Barbary Kruger[37]. Następuje występ z arena-rockowym nagraniem „Sick of Sittin’”, a następnie śpiewa Aguilera hip-hopową balladę „Maria”, która inspirowana jest muzyką gospel[3]. Według dziennikarki Katie Hawthorne strój artystki ma imitować suknię świętej dziewicy Marii[3].
Electropopowy utwór „Glam” wykorzystany zostaje jako przerywnik między występami Aguilery. Na scenie zjawiają się vogue’ujący tancerze, a na ekranie wizyjnym emitowany jest klip z udziałem drag queens[34].
Na scenie Aguilerze towarzyszy ośmiu tancerzy, trzech wokalistów wspierających oraz zastęp instrumentalistów[34][38].
Występ w Dublinie 5 listopada 2019 roku przyniósł pewne zmiany w secie koncertowym. Cover „It’s a Man’s Man’s Man’s World” zastąpił balladę „Reflection”, z setlisty wyeliminowano piosenki „What a Girl Wants” i „Come on Over Baby (All I Want Is You)” (choć później je przywrócono[38]). Po wykonaniu utworu „Accelerate” Aguilera zaśpiewała fragmenty „Moves like Jagger”. W Wembley Arena dodatkowo wykonano piosenkę „Makes Me Wanna Pray”, pochodzącą z albumu Back to Basics[39], a pominięto „Twice”. Występy w Londynie trwały od około sześćdziesięciu pięciu do osiemdziesięciu minut[34][39].
Koncerty w Meksyku rozpoczęły się na początku grudnia 2019. W setliście znów dokonano zmian, a artystka wykonała trzy piosenki z hiszpańskojęzycznego albumu Mi Reflejo: „Pero me acuerdo de ti”, „Contigo en la distancia” i „Falsas esperanzas”[40]. Ponadto, jako medley z utworem „Makes Me Wanna Pray”, zaśpiewała „Like a Prayer” z repertuaru Madonny[40]. Podczas występu w Guadalajarze na scenie gościnnie pojawił się Alejandro Fernández, by wspólnie z Aguilerą wykonać balladę „Hoy tengo ganas de ti”[41].
Trasa koncertowa spotkała się z jednoznacznie pozytywnym odbiorem krytyków, a także została ciepło przyjęta przez widzów[42]. W recenzji dla serwisu Dutch Uncles pisano, że głos Aguilery to jeden z cudów świata: „przedział jej wokalu stał się większy, a tembr jeszcze bogatszy niż przed laty”[10]. Początek trasy[uwaga 1] uznano za sukces oraz demonstrację tego, jak Aguilera rozwija się jako artystka[10]. Recenzent chwalił dobór utworów, które ukazują różne wcielenia piosenkarki, a także przekaz płynący ze sceny: pochwałę jedności, akceptacji oraz empowermentu. „Aguilera daje głos tym, którzy go nie mają”, napisano w omówieniu[10]. Michiel Vos, współpracujący z witryną A Bit of Pop Music, uznał koncert za widowiskowy: „Aguilera, jak na prawdziwą gwiazdę popu przystało, dostarcza nam wrażeń od pierwszych do ostatnich minut – wszystko za sprawą krzykliwej choreografii, licznych zmian kostiumowych i unoszącego się po hali konfetti”[43]. Vos pozytywnie ocenił wystrój sceny przy wykonaniu utworów „Maria” i „Twice” – a także samą interpretację wokalną – ale dodał, że najbardziej pamiętne są występy artystki z największymi przebojami (jak „Dirrty” czy „Beautiful”)[43]. Polly Hudson, dziennikarka Daily Mirror, uczestniczyła w koncercie w Amsterdamie i stwierdziła, że Aguilera dała „bezbłędne show”[44]. Przyznała też, że „występ był zabójczy, a Christina śpiewała hit za hitem”[44]. W omówieniu dla dziennika Berliner Morgenpost Nils Neuhaus chwalił „burzliwą” choreografię, a także wykonywane przez wokalistkę ballady: „Beautiful”, która „wprawia widownię w sentymentalny nastrój”, oraz „Twice”, „pozwalającą Aguilerze w pełni wykorzystać potencjał swojego potężnego głosu”[32]. Markus Mertens (Fränkische Nachrichten) opisał koncert jako „symboliczny” i „poetycki”[45].
Zuzanna Janicka (the-rockferry.pl) brała udział w koncercie berlińskim i określiła go jako: „popowe show z tańcami, konfetti, zmianami strojów i świetnymi wizualizacjami, które zapamiętam do końca życia”[35]. Pozytywnie oceniła wokal artystki, a ponadto dodała: „Xtina dała z siebie naprawdę wiele, dzieląc się z nami swoją energią, dobrym słowem i uśmiechem”[35]. W serwisie Styl.pl twierdzono, że Aguilera „postawiła na odważny sceniczny look”[46]. Chwalono jedną z kreacji – podkreślającą biust, zdobioną kryształami sukienkę – ale też „wielką ekspresję” i „wymagające układy taneczne” koncertującej artystki[46]. W czasopiśmie Helsingin Sanomat ukazała się recenzja, której autorem był Anton Vanha-Majamaa. Dziennikarz wydał widowisku przychylną opinię, między innymi ze względu na „intensywny dramatyzm”, feministyczny wydźwięk oraz bogatą choreografię[47]. Aguilerę nazwał „jedną z najważniejszych gwiazd popu”[47].
Pozytywną recenzję wydał dziennik The Irish Times[37]. Una Mullally wnioskowała, że „Aguilera wręcz eksploduje na scenie, a jej obecna energia jest równie płomienna, jak dziedzictwo przeszłych dokonań”[37]. Z aprobatą przyjęła reinterpretacje piosenek „Genie in a Bottle” i „It’s a Man’s Man’s Man’s World”[uwaga 2], a także „zaskakującą dojrzałość i finezję”, jakie przejawiała wokalistka w kolejnych aktach koncertu[37]. Według Aoife Moriarty, piszącej na łamach Irish Daily Mirror, The X Tour stanowi „miks emocjonalnych ballad oraz wyemancypowanych bangerów o seksualnym tonie”[31]. Dziennikarka pochwaliła Aguilerę za silny, „strzelisty” wokal[31]. Kate Thomas (Daily Mail) uznała, że koncert „zapierał dech w piersi”, a Aguilera „zawładnęła uwagą widzów”, między innymi za sprawą swych „olśniewających” kostiumów[2]. W omówieniu dla The Guardian Katie Hawthorne pisała, że występ Aguilery „powoduje opad szczęki”, a jej głos jest intensywny i bogaty[3]. Hawthorne doceniła feministyczne przesłanie, płynące z trasy, a ponadto twierdziła, że wyświetlane na ekranach wizyjnych wideo-przerywniki „dają silniejszego kopa niż postaci z filmów Marvela”[3]. Beth Allcock, dziennikarka The Sun, skwitowała występ Aguilery jako pamiętny i nieposkromiony[48], a Malcolm Jack z gazety Metro uznał trasę za „ekskluzywne doświadczenie dla fanów czystego popu”[49]. „Wykonania takich piosenek, jak «Maria», «Twice» czy «Beautiful» potwierdzają, że Aguilera to najzdolniejsza artystka swojego pokolenia, a jej głos jest potężny. «Fighter» poświadczył natomiast, że na długo przed erą #MeToo była ona wzorem do naśladowania do silnych kobiet”, pisał Jack[49].
Fabio Magnocavallo (Inquisitr) podsumował koncert jako „niesamowicie udany”, kostiumy Aguilery określił jako „zabójcze”, a w swojej recenzji zwrócił też uwagę na ciepły odbiór trasy przez widzów i fanów[50]. Według Gemmy Samways, współpracownicy Evening Standard, wokalistka najbardziej błyszczała, śpiewając materiał z albumów Stripped i Back to Basics[34]. Tim Heap z magazynu Attitude pisał, że prezencja sceniczna Aguilery jest fenomenalna, a występ z utworami „Sick of Sittin’” i „Can’t Hold Us Down” okrzyknął jako „prawdziwą zadymę”[38]. Heap konkludował: „Bycie fanem Aguilery to nie zawsze łatwa sprawa, ale kiedy koncerty na żywo są tak dobre, gra okazuje się warta świeczki”[38]. W Attitude The X Tour otrzymało cztery gwiazdki na pięć możliwych[38], a The Daily Telegraph przyznało trasie ocenę o jeden stopień niższą (3/5)[51]. W recenzji dla serwisu BroadwayWorld stwierdzono, że trasa stanowi „elektryczną eksplozję kolorów i charyzmy”, a ponadto jest teatralna, działa na wyobraźnię[52]. Rishma Dosani (Metro) gościła na jednym z koncertów w Londynie i uznała, że wykonanie ballady „Beautiful” było jednym z najbardziej poruszających momentów w historii Wembley Arena[30]. Kirsten Rawlins (Express & Star) miała podobne zdanie: występ z „Beautiful” uznała za hipnotyzujący, a Aguilerę chwaliła za „profesjonalizm najwyższej, światowej klasy”[53]. Wysoko oceniła wykonania utworów „The Voice Within” i „Can’t Hold Us Down”; pisała, że płyną z koncertu wzniosłe przesłania: pochwała empowermentu i samoakceptacji[53]. Katie Fitzpatrick z dziennika Manchester Evening News podsumowała trasę jako pełną blichtru, dodając, że stanowi „burzliwą podróż przez dwudziestoletnią karierę Aguilery”[54].
X (wstęp wideo)
Golden Queen Interlude (przerywnik wideo)
Fall in Line (przerywnik wideo)
Glam (przerywnik wideo; segment taneczny)
Encore
X (wstęp wideo)
Golden Queen Interlude (przerywnik wideo)
Fall in Line (przerywnik wideo)
Glam (przerywnik wideo; segment taneczny)
Encore
Data | Miasto | Państwo | Miejsce koncertu | Support | Frekwencja | Dochód brutto (USD) |
---|---|---|---|---|---|---|
Pierwsza seria koncertów | ||||||
4 lipca 2019 | Paryż | Francja | AccorHotels Arena | Drax Project[7] | 4.750[56] | 432.934 $[56] |
6 lipca 2019 | Antwerpia | Belgia | Sportpaleis | 8.416 / 8.416 (100%)[57] | 547.752 $[57] | |
8 lipca 2019 | Amsterdam | Holandia | Ziggo Dome | – | – | |
11 lipca 2019 | Berlin | Niemcy | Mercedes-Benz Arena | – | – | |
13 lipca 2019[uwaga 3] | Stuttgart | Schlossplatz | Aloe Blacc[5][58][59] | ~5.000–7.000[28][45] | – | |
15 lipca 2019[uwaga 4] | Locarno | Szwajcaria | Piazza Grande | 9.000–11.000 (100%)[60][61] | – | |
19 lipca 2019[uwaga 5] | Pori | Finlandia | Kirjurinluoto Arena | Alma[62] | 27.000–35.000 (100%)[16][17][20][21] | – |
21 lipca 2019 | Petersburg | Rosja | Ice Palace | Hanna[63] | 12.000[22][23] | – |
23 lipca 2019 | Moskwa | VTB Indoor Arena | Maruv[64] | ~13.000[65] | – | |
Druga seria koncertów | ||||||
5 listopada 2019 | Dublin | Irlandia | 3Arena | Alma[66][67] | 4.942 / 4.942 (100%)[68] | 504.865 $[68] |
7 listopada 2019 | Glasgow | Szkocja | SSE Hydro | 7.175 / 7.474 (96%)[69] | 693.909 $[69] | |
9 listopada 2019 | Londyn | Anglia | Wembley Arena | 15.999 / 16.537 (96,7%)[70] | 1.637.550 $[70] | |
10 listopada 2019 | ||||||
12 listopada 2019 | Manchester | Manchester Arena | – | – | ||
14 listopada 2019 | Birmingham | Resorts World Arena | ponad 10.000[53] | – | ||
3 grudnia 2019 | Monterrey | Meksyk | Auditorio Citibanamex | – | 5.000 / 6.730 (74,3%)[40] | 333.198 $[71] |
5 grudnia 2019 | Guadalajara | Telmex Auditorium | – | ~8.000 / 8.129 (~98,5%)[72] | 412.589 $[73] | |
7 grudnia 2019 | Meksyk | Palacio de los Deportes | – | 8.632 / 12.000 (72%)[73] | 855.353 $[73] |
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Every time you click a link to Wikipedia, Wiktionary or Wikiquote in your browser's search results, it will show the modern Wikiwand interface.
Wikiwand extension is a five stars, simple, with minimum permission required to keep your browsing private, safe and transparent.