Aloe Blacc
amerykański piosenkarz, raper i muzyk Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Aloe Blacc, właśc. Egbert Nathaniel Dawkins III (ur. 7 stycznia 1979 w Hrabstwie Orange w Kalifornii) – amerykański piosenkarz R&B-soulowy, raper, muzyk, autor tekstów, kompozytor i producent muzyczny.
 Aloe Blacc (2011) | |
| Imię i nazwisko |
Egbert Nathaniel Dawkins III |
|---|---|
| Pseudonim |
Aloe Blacc |
| Data i miejsce urodzenia | |
| Instrumenty | |
| Gatunki | |
| Zawód |
piosenkarz, raper, muzyk, autor tekstów, kompozytor, producent muzyczny |
| Aktywność |
od 1995 |
| Wydawnictwo |
Stones Throw Records, Goontrax, XIX Recordings, Interscope |
| Powiązania | |
| Strona internetowa | |
Dzieciństwo i edukacja
Urodził się w południowokalifornijskim hrabstwie Orange, jest synem Panamczyków[1]. Dorastał w Laguna Hills[2], gdzie rozpoczął naukę na pożyczonej trąbce. Jak wyznał w jednym z wywiadów, kupienie swojego własnego instrumentu oraz występ przed LL Cool J było dla niego „bardzo istotne” oraz „sprawiło, że zaczął poważnie myśleć o kontynuowaniu nauki gry”[3].
W 2001 zakończył edukację na University of Southern California, a następnie podjął pracę jako przedsiębiorca[2][4].
Kariera muzyczna
Podsumowanie
Perspektywa
Działalność w zespołach
W 1995 rozpoczął współpracę z producentem hip-hopowym Aleksandrem „Exile” Manfredim, z którym założył grupę Emanon, której nazwa była inspirowana tytułem utworu Dizzy Gillespiego[3]. Grali muzykę indie-rapową, połączoną z samplami jazzowymi. W 1996 wydali pierwszy mixtape, a trzy lata później – minialbum pt. Acid 9[4][5]. Wydali również album kompilacyjny pt. Steps Through Time (2001), na którym znalazły się utwory nagrane w latach 1997-2000[6], a także dwa albumy studyjne: Imaginary Friends (2002)[7] i The Waiting Room (2005)[8]. Zespół nagrał także materiał na kolejną płytę długogrającą, która miała nosić tytuł Bird’s Eye View, jednak wydawnictwo nigdy nie ukazało się na rynku[3]. W 2009 wyruszył z zespołem w trasę koncertową, podczas której zagrał w Europie oraz Stanach Zjednoczonych.
Współpracował z francuskim zespołem jazzowym Jazz Liberatorz[9]. Nagrywał utwory z członkami kolektywu Lootpack, z którym występował gościnnie podczas ich tras koncertowych[10]. W 2009 nawiązał współpracę z producentem o pseudonimie Cradle, z którym stworzył projekt Bee i wydał album studyjny pt. Open Your Mind[11].
W 2012 dołączył do muzycznego projektu Roseaux, założonego przez Emile Omara, z którym wydał album studyjny pt. Roseaux[12]. Wydawnictwo dotarło do 92. miejsca listy najchętniej kupowanych płyt we Francji[13], a pochodzący z płyty singiel „More Than Material” trafił na 80. miejsce francuskiej listy przebojów[14].
Działalność solowa
W 2003 rozpoczął karierę solową wydaniem debiutanckiego minialbumu pt. The Aloe Blacc EP[15]. Rok później zaprezentował kolejną EPkę pt. The Aloe Blacc EP 2: Me & My Music[16], a w 2006 podpisał kontrakt płytowy z Chrisem Mankiem (znanym również jako Peanut Butter Wolf), szefem wytwórni Stones Throw Records, która wydała jego pierwszy album studyjny pt. Shine Through w 2006[17]. Na płycie znalazły się piosenki jego autorstwa, które również wyprodukował[3] i zmiksował[17]. Wydawnictwem zyskał zainteresowanie mediów oraz pozytywne oceny krytyków muzycznych i recenzentów[18][19].
We wrześniu 2010 wydał drugi solowy album studyjny pt. Good Things, który wydała wytwórnia Stones Throw Records[20]. Za wydawnictwo odebrał certyfikat złotej płyty m.in. w Wielkiej Brytanii, Niemczech, Australii, Nowej Zelandii[21] i we Francji[22]. Singiel promujący album, „I Need A Dollar”, został wykorzystany jako melodia przewodnia amerykańskiego serialu Jak to się robi w Ameryce[23] i gry komputerowej Fight Night Champion[24]. Singiel osiągnął wysokie wyniki sprzedaży, dzięki czemu otrzymał status złotej płyty m.in. w Belgii[25], Szwajcarii[26] i Danii[27] oraz platynowej w Niemczech[28]. Album promował również singlami: „Loving You Is Killing Me”[29] i „Green Lights”, który wydał także w formie minialbumu[30]. Podobnie jak pierwszy album, Good Things również zapewnił mu pozytywne oceny krytyków muzycznych, m.in. redaktorów magazynów „Los Angeles Times”[31], „Spin”[32] i „New Musical Express” (NME)[33]. Niedługo po premierze płyty podpisał kontrakt z firmą menedżmentową XIX Simona Fullera[34].
W 2011 nagrał dwa utwory („Baby” i „Nascimento (Rebirth) – Scene 2”) na potrzeby albumu kompilacyjnego pt. Red Hot + Rio 2[35][36], będącego częścią serii albumów wydawanych przez międzynarodową organizację Red Hot Organization, działającej na rzecz walki z AIDS[37]. Latem wystąpił razem ze swym koncertowym zespołem The Grand Scheme na głównej scenie podczas brytyjskiego Glastonbury Festival[38] oraz The Falls Festival w Australii[39], a w 2012 pojawił się gościnnie podczas festiwali North Sea Jazz w Rotterdamie[40], Lollapalooza w Chicago[41] czy Osheaga w Montrealu[42].
.jpg)
W 2013 nawiązał współpracę z Aviciim, dla którego napisał utwór „Wake Me Up!”, będący singlem z debiutanckiej płyty DJ-a pt. True. Singiel z wokalem Blacca został międzynarodowym przebojem, docierając na pierwsze miejsce list przebojów w 31 krajach, w tym m.in. w Australii[43], Austrii[44], Belgii[45], Danii[46], Francji[47], Irlandii[48], Polsce[49], Szwecji[50] i Wenezueli[51], a w Wielkiej Brytanii został natomiast najszybciej sprzedającym się krążkiem roku, osiągając wynik 267 tys. sprzedanych egzemplarzy tydzień po premierze[52]. Oprócz przeboju „Wake Me Up”, wspólnie nagrali piosenkę „Liar Liar” z gościnnym udziałem zespołu Blondfire. We wrześniu 2013 podpisał kontrakt z wytwórnią Interscope Records[53], która wydała jego kolejny minialbum pt. Wake Me Up (EP)[54], zawierający m.in. utwór „Ticking Bomb”, który został wykorzystany jako melodia przewodnia do reklamy gry Battlefield 4[55], a także piosenkę „The Man”, użytą w serii reklam urządzeń elektronicznych firmy Beats by Dr. Dre[56]. W listopadzie wydał trzeci solowy album studyjny pt. Lift Your Spirit, który promował singlami: „Wake Me Up” i „The Man”. Na płycie umieścił także pozostałe utwory, wcześniej wydane na minialbumie, tj.: „Love Is the Answer”, „Can You Do This” i „Ticking Bomb”[57].
W 2014 wspólnie z Davidem Correyem nagrał piosenkę „The World Is Ours”, która została wybrana na oficjalny hymn kampanii reklamowej projektu FIFA World Cup 2014 Trophy Tour[58] i która znalazła się na składance pt. One Love, One Rhythm, wydanej z okazji Mistrzostw Świata w Piłce Nożnej w 2014[59]. Również w 2014 pojawił się gościnnie jako mentor w drużynie Adama Levine’a w szóstej edycji programu The Voice[60][61].
W lipcu 2019 supportował Christinę Aguilerę podczas europejskiej trasy koncertowej The X Tour[62][63]. Jesienią 2020 Fox wyemitował czwartą edycję programu The Masked Singer, w której Blacc zajął ostatecznie drugie miejsce w finale[64].
Życie prywatne
Żonaty z raperką Mayą Jupiter. Mają córkę, Mandelę (ur. 2013)[65].
W 2013 nawiązał współpracę z grupą National Day Laborer Organizing Network, która walczy o prawa imigrantów[66][67].
Solowa dyskografia
Albumy studyjne
- Shine Through (2006)
- Good Things (2010)
- Lift Your Spirit (2013)
Przypisy
Linki zewnętrzne
Wikiwand - on
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.