Teresa Czartoryska (1785-1868)
Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Teresa Czartoryska także Teresa z Czartoryskich Lubomirska (ur. 13 lipca 1785 w Korcu, zm. 31 grudnia 1868 w Krakowie) – polska szlachcianka z rodu Czartoryskich, żona Henryka Lubomirskiego herbu Szreniawa bez Krzyża.
 Portret Teresy z Czartoryskich Lubomirskiej, autorstwa Claude-Marie Dubufe, ok. 1830 | |
 Pogoń Litewska | |
| Rodzina | |
|---|---|
| Data i miejsce urodzenia | |
| Data i miejsce śmierci | |
| Ojciec | |
| Matka |
Dorota Barbara Jabłonowska |
| Mąż | |
| Dzieci |
Dorota Lubomirska |
Życiorys
Podsumowanie
Perspektywa
Teresa Czartoryska urodziła się 13 lipca 1785 r. w Korcu, w rodzinie szlacheckiej. Była jednym z pięciorga dzieci założyciela fabryki porcelany w Korcu, stolnika litewskiego Józefa Klemensa Czartoryskiego i Doroty Barbary Jabłonowskiej. W 1801 r. jedna z najsłynniejszych malarek francuskich Élisabeth Louise Vigée-Lebrun podczas wizyty w Dreźnie odwiedziła księżną Dorotę Czartoryską i sportretowała jej nastoletnią córkę Teresę. Obecnie obraz znajduje się w Muzeum Okręgowym w Tarnowie[1][2][3][4][5].
24 maja 1807 r. wyszła za mąż w Łańcucie za księcia Henryka Lubomirskiego, założyciela Muzeum Książąt Lubomirskich we Lwowie i ordynacji przeworskiej[1][5][6][7]. Ślubu udzielił im biskup przemyski Antoni Gołaszewski[7]. Małżeństwo zostało zaaranżowane przez daleką ciotkę, księżną marszałkową Izabelę z Czartoryskich Lubomirską, która posiadając jedynie córki uznawała Henryka za przybranego syna[8][9]. Po ślubie zamieszkali w pałacu w Przeworsku[10].
Doczekali się czworga dzieci[2]:
- Dorota Lubomirska (1807–1832)
- Izabela Maria Lubomirska (1808–1890)
- Jadwiga Lubomirska (1815–1895)
- Jerzy Henryk Lubomirski (1817–1872)
Jedyny syn książę Jerzy Henryk Lubomirski był pierwszym Ordynatem Przeworskim. Przyjaźnił się z Zygmuntem Krasińskim i stał się pierwowzorem Orcia z Nie-Boskiej komedii[11].
Przypisy
Bibliografia
Wikiwand - on
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.