Remove ads
Tadeusz Jan Rakoczy[1] (ur. 30 marca 1938 w Gilowicach) – polski duchowny rzymskokatolicki, biskup diecezjalny bielsko-żywiecki w latach 1992–2013, od 2013 biskup senior diecezji bielsko-żywieckiej.
 Tadeusz Rakoczy (2009) | ||
| ||
| Kraj działania | ||
|---|---|---|
| Data i miejsce urodzenia |
30 marca 1938 | |
| Biskup diecezjalny bielsko-żywiecki | ||
| Okres sprawowania |
1992–2013 | |
| Wyznanie | ||
| Kościół | ||
| Prezbiterat |
23 czerwca 1963 | |
| Nominacja biskupia |
25 marca 1992 | |
| Sakra biskupia |
26 kwietnia 1992 | |
| Odznaczenia | ||
 | ||
| Data konsekracji |
26 kwietnia 1992 | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Miejscowość |
Rzym | ||||||
| Miejsce | |||||||
| Konsekrator | |||||||
| Współkonsekratorzy | |||||||
| |||||||
W 1963 został wyświęcony na prezbitera. Studiował na Papieskim Uniwersytecie Gregoriańskim i w Papieskim Instytucie Biblijnym, uzyskując licencjat z nauk biblijnych. Był prefektem w Wyższym Seminarium Duchownym Archidiecezji Krakowskiej. Razem z Józefem Kowalczykiem organizował polską sekcję Sekretariatu Stanu. W 1992 został mianowany pierwszym biskupem diecezjalnym diecezji bielsko-żywieckiej, który to urząd sprawował do 2013. W 2021 Stolica Apostolska, w wyniku przeprowadzonego dochodzenia dotyczącego sygnalizowanych zaniedbań hierarchy w prowadzeniu spraw o nadużycia seksualne niektórych podległych mu duchownych na szkodę osób małoletnich, podjęła wobec niego decyzje dyscyplinarne, m.in. zakazała uczestnictwa w jakichkolwiek celebracjach lub spotkaniach publicznych.
Remove ads
Urodził się 30 marca 1938 w Gilowicach[2]. W 1956 ukończył Liceum Ogólnokształcące im. Mikołaja Kopernika w Żywcu[3][4]. Następnie przez rok był pracownikiem Bielskiego Przemysłowego Zjednoczenia Budowlanego. W latach 1957–1963 studiował w Wyższym Seminarium Duchownym w Krakowie[2]. W trakcie studiów pełnił funkcję dziekana kleryków. Studia ukończył z magisterium z teologii w zakresie teologii biblijnej[5]. Święceń prezbiteratu udzielił mu 23 czerwca 1963 w katedrze na Wawelu biskup Karol Wojtyła, wikariusz kapitulny archidiecezji krakowskiej. W latach 1964–1970 kontynuował studia teologiczne w krakowskim seminarium. Następnie wyjechał do Rzymu, gdzie studiował na Papieskim Uniwersytecie Gregoriańskim i w Papieskim Instytucie Biblijnym. Studia ukończył ze stopniem licencjata w dziedzinie nauk biblijnych[2].
W latach 1963–1964 pracował jako wikariusz w parafii Ofiarowania Najświętszej Maryi Panny w Wadowicach i jednocześnie kapelan w miejscowym szpitalu[2][5]. W 1967 został prefektem krakowskiego seminarium[2]. W latach 1976–1978 był duszpasterzem w jednej z rzymskich parafii. Posługę duszpasterską pełnił również wśród Polonii we Francji[5]. W 1978 został pracownikiem przy Stolicy Apostolskiej, gdzie razem z Józefem Kowalczykiem organizował polską sekcję Sekretariatu Stanu, a następnie był jej pracownikiem. W tym samym czasie był także delegatem Metropolity Krakowskiego w Radzie Administracyjnej Fundacji Jana Pawła II[2]. W 1979 został mianowany kapelanem honorowym, a w 1987 prałatem Jego Świątobliwości[5].
25 marca 1992 papież Jan Paweł II mianował go biskupem diecezjalnym diecezji bielsko-żywieckiej. Święcenia biskupie otrzymał 26 kwietnia 1992 w bazylice św. Piotra w Watykanie[2]. Udzielił mu ich papież Jan Paweł II z towarzyszeniem kardynałów Franciszka Macharskiego, arcybiskupa metropolity krakowskiego, i Angela Sodano, sekretarza stanu Stolicy Apostolskiej[6]. Ingres do katedry św. Mikołaja w Bielsku-Białej, w trakcie którego objął diecezję, odbył 9 maja 1992, natomiast do konkatedry w Żywcu 30 maja 1992. Jako zawołanie biskupie przyjął słowa „In aedificationem Corporis Christi” (Ku budowaniu Ciała Chrystusowego), pochodzące z Listu do Efezjan[2]. W 1994 powołał Instytut Teologiczny im. św. Jana Kantego w Bielsku-Białej[5]. 16 listopada 2013 papież Franciszek przyjął jego rezygnację z funkcji biskupa diecezjalnego diecezji bielsko-żywieckiej[7][8]. Jednocześnie do czasu objęcia urzędu przez nowego biskupa zlecił mu pełnienie funkcji administratora apostolskiego diecezji[9].
Był współkonsekratorem podczas sakry biskupów bielsko-żywieckich: pomocniczego – Piotra Gregera (2011) i diecezjalnego – Romana Pindla (2014)[6].
W 2019 do Stolicy Apostolskiej wpłynęło zgłoszenie dotyczące zaniedbań hierarchy w prowadzeniu spraw o nadużycia seksualne na szkodę osób małoletnich ze strony niektórych duchownych diecezji bielsko-żywieckiej. Zarzucono mu m.in., że w czasie gdy zarządzał diecezją nie podjął wymaganych działań po otrzymaniu zgłoszenia od mężczyzny twierdzącego, że jako ministrant był molestowany przez podległego hierarsze księdza, co zostało ocenione jako tuszowanie przypadków pedofilii[10][11]. Diecezjalnym etapem dochodzenia, prowadzonego na podstawie motu proprio Vos estis lux mundi, kierował arcybiskup metropolita krakowski Marek Jędraszewski, a postępowanie ostatecznie objęło kwestię niedopełnienia obowiązków w prowadzeniu spraw dotyczących nadużyć seksualnych dwóch duchownych[12]. 28 maja 2021 archidiecezja krakowska poinformowała, że w wyniku tego dochodzenia Stolica Apostolska zarządziła wobec niego: zakazy uczestnictwa w celebracjach, spotkaniach publicznych i zebraniach plenarnych Konferencji Episkopatu Polski, nakaz prowadzenia życia w duchu pokuty i modlitwy, a także wpłacenie darowizny na rzecz Fundacji św. Józefa, powołanej przez Konferencję Episkopatu Polski w celu przeciwdziałania nadużyciom seksualnym w Kościele katolickim[13].
W 2021 państwowa komisja ds. pedofilii złożyła do prokuratury zawiadomienie o podejrzeniu popełnienia przez niego (oraz innych biskupów: Romana Pindla, Piotra Gregera i kardynała Stanisława Dziwisza) przestępstwa niezawiadomienia organów ścigania o nadużyciach seksualnych na szkodę małoletnich[14], których w latach 1984–1989 miał się dopuścić ówczesny proboszcz parafii św. Marii Magdaleny w Międzybrodziu Bialskim[15]. Prokurator odmówił wszczęcia postępowania w tej sprawie, uznając, że gdy hierarchowie mieli otrzymać informacje o tych czynach, nie istniał jeszcze prawny obowiązek zawiadomienia organów ścigania[16].
Remove ads
W 2017 prezydent RP Andrzej Duda nadał mu Krzyż Komandorski Orderu Odrodzenia Polski[1][17].
W 2018 otrzymał Odznakę Honorową Primus in Agendo[18].
W 2007 nadano mu honorowe obywatelstwo Oświęcimia[19], a w 2012 gminy Kęty[20], obydwa tytuły odebrano mu w 2021[21][22]. W 2009 został wpisany do Księgi Zasłużonych dla Miasta Bielska-Białej[23], w 2021 zrzekł się tego tytułu[24].
W 2009 przyznano mu tytuł doktora honoris causa Akademii Techniczno-Humanistycznej w Bielsku-Białej[5][25].
Remove ads
Wikiwand in your browser!
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Every time you click a link to Wikipedia, Wiktionary or Wikiquote in your browser's search results, it will show the modern Wikiwand interface.
Wikiwand extension is a five stars, simple, with minimum permission required to keep your browsing private, safe and transparent.
Remove ads