Loading AI tools
Oficer Wojska Polskiego, polski piłkarz, lekkoatleta, działacz sportowy Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Tadeusz Kuchar (ur. 13 kwietnia 1891 w Krakowie, zm. 5 kwietnia 1966 w Warszawie) – inżynier, major Wojska Polskiego, lekkoatleta, piłkarz, pływak, łyżwiarz, narciarz, działacz sportowy, kawaler Orderu Virtuti Militari.
 | |||||||||
| Data i miejsce urodzenia |
13 kwietnia 1891 | ||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Data i miejsce śmierci |
5 kwietnia 1966 | ||||||||
| Wzrost |
176 cm | ||||||||
| Pozycja | |||||||||
| Kariera seniorska[infobox 1] | |||||||||
| |||||||||
| Kariera trenerska | |||||||||
| |||||||||
| |||||||||
| Odznaczenia | |||||||||
       | |||||||||
Urodził się 13 kwietnia 1891 w rodzinie pochodzenia węgierskiego jako syn Ludwika (zm. 1917) i Ludwiki z Drzewieckich[1][2]. Ojciec był przemysłowcem i został sponsorem klubu LKS Pogoń Lwów. Jego braćmi byli również wszechstronni sportowcy (związani z klubem LKS Pogoń Lwów, w tym z sekcją piłki nożnej) i oficerowie rezerwy artylerii Wojska Polskiego: Władysław (1895–1983), sportowiec, działacz sportowy, porucznik, Wacław (1897–1981), olimpijczyk, porucznik. Jego rodzeństwem byli również: Kazimiera po mężu Chodkiewicz (1899–1981), Karol (1892–1960), Kinga (zm. 1894), Mieczysław (1902–1939), piłkarz, bramkarz Pogoni Lwów[3], Zbigniew (1905–1945), także hokeista Pogoni[4][5].
Tadeusz Kuchar ukończył studia na Politechnice Lwowskiej, był inżynierem, specjalistą budownictwa sportowego. Został członkiem korporacji akademickiej „Aquitania”[6].
Został żołnierzem c. i k. armii. W styczniu 1914, jako aspirant został mianowany kadetem rezerwy i przeniesiony z 11 pułku haubic polowych Austro-Węgier do 10 pułku haubic polowych Austro-Węgier[7].
W listopadzie 1918 roku we Lwowie organizował 5 baterię artylerii, na czele której wziął udział w obronie miasta[8][9]. 22 listopada został dowódcą III dywizjonu artylerii, zachowując dowództwo 5 baterii[10]. Dowództwo III dywizjonu sprawował do 28 listopada, kiedy to w ramach reorganizacji lwowskiej artylerii został on zlikwidowany[11]. W połowie stycznia 1919 roku objął dowództwo I dywizjonu 5 pułku artylerii polowej[12]. W maju 1919 roku dowodzi grupą artylerii złożoną z dwóch baterii: „Krakus” i „Wanda”. Grupa ta wspiera 38 pułk piechoty między innymi w walkach pod Tarnopolem[13]. W czerwcu tego roku, w zastępstwie kapitana Romana Odzierzyńskiego dowodzi grupą artylerii złożoną z czterech baterii: „Basia”, „Władysław”, „Wanda” i „Mańka”[14].
Uczestniczył w wojnie polsko-bolszewickiej. Został awansowany do stopnia kapitana rezerwy artylerii ze starszeństwem z dniem 1 czerwca 1919[15][16]. W 1923, 1924 był przydzielony jako oficer rezerwowy do 6 pułku artylerii ciężkiej we Lwowie (wraz z nim brat Władysław)[17][18]. W 1934 roku pozostawał w ewidencji Powiatowej Komendy Uzupełnień Warszawa Miasto III. Posiadał przydział do Oficerskiej Kadry Okręgowej Nr VI. Był wówczas w grupie oficerów rezerwy artylerii „po ukończeniu 40 roku życia”[19].
Został działaczem Polskiego Związku Łyżwiarskiego; w jego strukturze był członkiem pierwszego zarządu w 1921. W 1937 był członkiem honorowym klubu LKS Pogoń Lwów[20].
W młodości był związany z Pogonią Lwów. Jako piłkarz grał na pozycji środkowego pomocnika. Największe sukcesy odnosił w lekkoatletyce (biegi długodystansowe). Szczytowe osiągnięcia odnosił w latach 1910–1911. W roku 1912 zrezygnował ze startów w eliminacjach przedolimpijskich, by nie reprezentować na Olimpiadzie Austro-Węgier. Był współtwórcą Polskiego Komitetu Igrzysk Olimpijskich. Tadeusz Kuchar pełnił funkcję selekcjonera reprezentacji piłkarskiej w latach: 1923, 1925 i 1928. Był pierwszym prezesem Polskiego Związku Lekkiej Atletyki, a w okresie od 29 czerwca 1945 do 16 lutego 1946 pełnił funkcję prezesa PZPN.
W latach 1946–1950 był dyrektorem Państwowego Urzędu Wychowania Fizycznego i Przysposobienia Wojskowego (PUWFiPW), a następnie Głównego Komitetu Kultury Fizycznej (GKKF). Awansowany do stopnia pułkownika[21][1]. Od roku 1960 do śmierci dyrektor departamentu budownictwa sportowego w GKKF. Twórca hali Torwar, hali sportowej w Gliwicach, współtwórca Stadionu X-lecia w Warszawie, autor prac poświęconych budownictwu sportowemu m.in.: Budownictwo sportowe (1936), Urządzenia sportowe – wytyczne do projektowania (1959)[1]. Do końca życia pozostawał w stopniu wojskowym majora[8].
Został pochowany na Cmentarzu Wojskowym na Powązkach w Warszawie (kwatera C 2-5-3)[22]. Pogrzeb był cichą manifestacją dawnych lwowian[8].
Był żonaty z Zofią (1900–1979), córką Michała Demetra[23].
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Every time you click a link to Wikipedia, Wiktionary or Wikiquote in your browser's search results, it will show the modern Wikiwand interface.
Wikiwand extension is a five stars, simple, with minimum permission required to keep your browsing private, safe and transparent.
