Szymon Yempo SJ (jap. シモン 円甫 Shimon Enpō[1]; ur. 1580 w Nocu, zm. 4 grudnia 1623 w Shimabara) − japoński nowicjusz z zakonu jezuitów, ofiara trwających kilka dziesięcioleci krwawych antykatolickich prześladowań w Japonii, błogosławiony Kościoła katolickiego, męczennik[2][3][4], zamordowany z nienawiści do wiary (łac) odium fidei[5][6][7].
Życiorys
Podsumowanie
Perspektywa
Pochodził z Nozu na Kiusiu[8]. Przebywał w klasztorze buddyjskim, a dwa lata po nawróceniu na katolicyzm w 1598 roku rozpoczął naukę w jezuickiej szkole dla katechistów i wstąpił do seminarium Towarzystwa Jezusowego[8][9].
Za sprawą dekretu wydanego przez sioguna Hidetadę Tokugawa, na mocy którego pod groźbą utraty życia wszyscy misjonarze mieli opuścić kraj, a praktykowanie i nauka religii zostały zakazane, musiał wyjechać[2][3]. Przez rok przebywał w Manili, a od powrotu w 1615 roku skierowano go do pomocy ojcu Hieronimowi de Angelis[8]. Dzięki wiedzy o buddyzmie skutecznie trafiał do słuchaczy[9]. Jako katechista realizował powołanie, mając udział w ewangelizacji mieszkańców Hokkaido[10]. Aresztowany został, gdy towarzysząc Hieronimowi Angelis, przybył do Edo[3].
Eskalacja prześladowań rozpętanych przez Iemitsu Tokugawę[10] doprowadziła do egzekucji przeprowadzonej 4 grudnia 1623 roku na drodze z Edo do Meaco, w wyniku której spalono żywcem misjonarzy: jezuitę Hieronima de Angelis, franciszkanina Franciszka Gálveza i Szymona Yempo[3].
Szymon Yempo był jednym z 205 męczenników japońskich beatyfikowanych 7 lipca 1867 roku w Rzymie przez papieża Piusa IX[7][8]. Atrybutem męczennika jest palma[5]. Dies natalis (4 grudnia) jest dniem, kiedy wspominany jest w Kościele katolickim[5].
Zobacz też
Przypisy
Wikiwand - on
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.