Generał zakonu wśród zakonników OO. Kapucynów z klasztoru w Warszawie (lipiec 1935). Drugi z prawej w środkowym rzędzie br. Symforian Ducki.
10 maja 1888 – urodził się w rodzinie rzemieślniczej. Syn Juliana (z zawodu ślusarz) i Marianny z domu Lenardt, zamieszkujących w kamienicy przy ul. Solec 38.
27 maja 1888 – chrzest w kościele św. Trójcy. Otrzymuje imię Feliks. Rodzicami chrzestnymi zostali Tomasz Grzybikowski (lakiernik) i Ludwika Rokicka. Świadkiem był Andrzej Kapczycki (kowal).
1908 – po raz pierwszy spotyka Kapucynów, którzy tymczasowo osiedlili się na Powiślu. Jednak z powodu rozkazu władz musieli oni ponownie opuścić Warszawę.
3 stycznia 1918 – Feliks Ducki wstępuje do wspólnoty. Nazywa siebie: „długoletnim kandydatem do zakonu”. Zajmuje się pomocą w organizacji odzyskanego klasztoru.
Czerwiec 1918 – otrzymuje habit probanta i imię zakonne Antonii.
27 maja 1924 – przeniesiony do Warszawy. Odroczenie złożenia ślubów wieczystych z powodu „braku ducha zakonnego”.
22 maja 1925 – składa śluby wieczyste. Pracuje, jako Kwestarz na rzecz klasztoru w Warszawie i Małego Seminarium św. Fidelisa w Łomży, kucharz, opiekun chorego br. Idziego Stępnia, oraz Socjuszprowincjałabr. Daniela Huijsmansa i br. Archanioła Brzezińskiego.
1932 – przeniesiony do odzyskanego klasztoru w Zakroczymiu.
Październik 1933 – ponownie skierowany do Warszawy.
Grób Symforiana Duckiego na Cmentarzu Bródnowskim.27 czerwca 1941 – aresztowany wraz z braćmi klasztoru warszawskiego przez Gestapo i osadzony na Pawiaku.
3 września 1941 – przewieziony do niemieckiego obozu koncentracyjnego w Auschwitz. Otrzymuje numer obozowy 20364. Pracuje w kopalni żwiru i przy wyrobie materiałów budowlanych.
Marzec 1942 – przeniesiony do obozu koncentracyjnego w Brzezince.
11 kwietnia 1942 – śmierć męczeńska.
Grób symboliczny zakonnika znajduje się na cmentarzu Bródnowskim w Warszawie (kwatera 69E-5-2/3).
26 stycznia 1992 – otwarcie we Włocławku procesu beatyfikacyjnego pod tytułem Vladislavien et Aliarum. Canonizationis. Nonaginta Duorum Sociorum Episcoporum, Sacerdotum, Religiosorum et Virorum Laicorum in odium fidei, uti fertur, interfectorum. Proces rogacyjny Symforiana prowadzony w archidiecezji warszawskiej.
Roland Prejs, Błogosławiony br. Symforian Ducki, Włocławek 2001.
A. Bednarek, J. F. Duchniewski, Kapucyni w Polsce, obecność w dziejach i świadomości społecznej, Lublin 1990.
Trzysta lat Kapucynów w Polsce, Zakroczym 1987.
G. Bartoszewski, Na krzyżu z Chrystusem, Warszawa 1993.
A. Derdziuk (red.), Męczennicy Miłości, ojciec Pio i inni, Lublin 1999.
T. Słotwiński, M. Damian, Święci Franciszkańscy na każdy dzień, Wrocław 2008.
G. Bartoszewski, Wicepostulatura spraw beatyfikacji i kanonizacji warszawskiej prowincji Braci Mniejszych Kapucynów i Instytutu Bł. Honorata Koźmińskiego, [w:] W służbie pokoju i dobra, Warszawa 2002.
G. Bartoszewski, Świętość kanonizowana warszawskiej prowincji Braci Mniejszych Kapucynów, [w:] W służbie pokoju i dobra, Warszawa 2002.
L. Gadacz, Słownik polskich Kapucynów, T. I, Wrocław 1985. (zawiera obszerną bibliografię)
Cz. Ostańkowicz, Noc ojca Symforiana [w:] Wiadomości (Londyn) nr 21, 1947.
Cz. Ostańkowicz, Noc ojca Symforiana, [w:] Dziś i Jutro nr 15, 1955.
