Stowięcino

Stowięcino (kaszb. Stowicëno^[4], niem. Stojentin^[5]) – wieś sołecka w Polsce położona w województwie pomorskim, w powiecie słupskim, w gminie Główczyce. W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa słupskiego.

Stowięcino

wieś
Państwo	Polska
Województwo	pomorskie
Powiat	słupski
Gmina	Główczyce
Liczba ludności (2021)	482[1]
Strefa numeracyjna	59
Kod pocztowy	76-220[2]
Tablice rejestracyjne	GSL
SIMC	0744692
Położenie na mapie gminy Główczyce Stowięcino
Położenie na mapie Polski Stowięcino
Położenie na mapie województwa pomorskiego Stowięcino
Położenie na mapie powiatu słupskiego Stowięcino
54°33′47″N 17°29′07″E[3]

Miejscowość położona na południowy wschód od Główczyc, 41,5 km od Słupska.

W 1954 w Stowięcinie urodził się Andrzej Lepper, polityk i związkowiec, były wicepremier, przewodniczący Samoobrony Rzeczpospolitej Polskiej.

Nazwa

Nazwa, odnotowana po raz pierwszy w 1341 w formie Stoyentin, ma pochodzenie słowiańskie i charakter dzierżawczy. Powstała przez dodanie do zdrobnionej nazwy osobowej *Stowięta (por. Stojgniew) formantu -ino^[6]. Friedrich Lorentz odnotował kaszubską formę nazwy: Stov́icəno^[7]. Niemiecka nazwa Stojentin jest adaptacją fonetyczną pierwotnej nazwy słowiańskiej^[6].

Rada Języka Kaszubskiego proponuje kaszubską formę nazwy Stowiãcëno^[8].

Zobacz też: Stojcino#Nazwa.

Historyczne Zapisy Nazwy

• Stoyentin (1341 r.)^[9]
• Stoientin (1402 r.)^[9]
• Boreslaff Stouwentine (1472 r.)^[9]
• Merten Stowentin (1479 r.)^[9]
• Stoientin (1608 r.)^[9]

Historia

Najstarsza wzmianka o wsi pochodzi z 1341 roku, z dokumentu w którym wzmiankowani są "Bertold und Matzen von Stoyentin"^[9], czyli giermkowie Bertold i Maciej z ziemi słupskiej.

Jeszcze w 1618 roku wymieniani są Stojentinowie jako posiadacze wsi^[9].

W 1717 roku należy już do Caspera Otto von Segera, a później do von Wobeserów^[9].

Z opisu Brüggemanna wynika, że jeszcze na początku XIX wieku modlono się tu po kaszubsku. W 1853 roku wieś przeszła drogą kupna w ręce Ferdynanda Scheunemanna i w tej rodzinie pozostała do 1945 roku^[9].

Zabytki

• kościół z wieżą z XV w., konstrukcji ryglowej, nawa rozbudowana w XVII w., murowana gotycka wieża z długimi blendami, nakryta hełmem ostrosłupowym, przebudowany w 1963, wewnątrz manierystyczna ambona i barokowy obraz wstawiony we współczesny ołtarz^[10];
• klasycystyczny dwór z pocz. XIX w. otoczony parkiem krajobrazowym^[11]