Loading AI tools
polski architekt Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Stefan Rogowicz (ur. 23 marca 1891 w Warszawie, zm. 23 grudnia 1946 w Łodzi[1]) – polski architekt ogrodnictwa, ogrodnik, planista i publicysta naukowy, określany twórcą łódzkich parków.
Stefan Rogowicz urodził się w Warszawie jako syn warszawskiego lekarza Jakuba Ignacego Rogowicza (1839–1896) i Marii z Zawadzkich (1841–1939). Był młodszym bratem Wacława (1876–1960), Jadwigi (1878–1971) i Jana (1881–1945). Rogowiczowie mieszkali w kamienicy przy ul. Nowogrodzkiej 26 w Warszawie, tuż obok ulicy Marszałkowskiej, w miejscu dzisiejszego hotelu Novotel Warszawa Centrum.
W 1916 po uprzednim ukończeniu szkoły realnej, został absolwentem Państwowej Wyższej Szkoły Ogrodniczej w Warszawie. Pracował m.in. przy tworzeniu stacji doświadczalnej Towarzystwa Ogrodniczego Warszawskiego – arboretum w Morach.
Zaprojektował wiele parków i ogrodów. Począwszy od 1918 tworzył parki dworskie w całej Polsce, ogrody przy willach prywatnych właścicieli, a także ogrody przy instytucjach państwowych i fabrykach. Ponad 40 jego projektów umieszczono w „Rejestrze ogrodów polskich”.
W latach 1925–1929 pracował jako ogrodnik-planista w Dziale Ogrodniczym Wydziału Technicznego Zarządu Zieleni w Warszawie. W 1928 roku podczas Krajowej Wystawy Ogrodniczej w Poznaniu, zdobył nagrodę za projekt zagospodarowania przestrzennego Polesia Konstantynowskiego zwanego Zdrowiem.
1 października 1929 już jako znany planista objął stanowisko naczelnika Wydziału Plantacji Zarządu Miejskiego w Łodzi, gdzie z przerwą na okupację pozostał do końca życia. Przystosował istniejące parki (m.in. park Poniatowskiego, Źródliska, Sienkiewicza, 3 Maja) do współczesnych wymagań wielkomiejskich. Ukierunkował plan zadrzewienia miasta. Zaprojektował i tworzył Park Ludowy na Zdrowiu[2]. Był to wówczas największy park w Polsce i jeden z największych w Europie. Budowę parku Rogowicz prowadził osobiście do wybuchu II wojny światowej. Ponadto stworzył i zrealizował m.in. projekt kompleksu ogródków działkowych przy al. Unii Lubelskiej, które obecnie noszą jego imię (ROD im. Stefana Rogowicza). Był propagatorem ogródków jordanowskich i ogrodów szkolnych. Zmodernizował większość parków łódzkich i w parku na Zdrowiu zaprojektował ZOO.
W okresie okupacji niemieckiej pracował jako robotnik w Zieleni Miejskiej, pozbawiono go stanowiska służbowego i mieszkania. W 1945 po zakończeniu II wojny światowej powrócił na stanowisko naczelnika Wydziału Plantacji. Uczestniczył w naradach dotyczących utworzenia Łódzkiego Ogrodu Botanicznego.
Zmarł 23 grudnia 1946 w wieku 56 lat. Został pochowany w części katolickiej Starego Cmentarza w Łodzi (kwatera XIX-2-23)[2]. Jego żona, Irena Rogowiczowa (ur. 7 marca 1906), zmarła 3 lutego 1982 i została pochowana na cmentarzu Zarzew w Łodzi (kwatera XLV-10-44)[2].
Jego imieniem nazwano ulicę na łódzkim osiedlu Olechów[3], a także park Zielona Ostoja pomiędzy ulicami Centralną i Wycieczkową w Łodzi[4]. W 1996 w 50. rocznicę śmierci planisty w parku im. J. Piłsudskiego na Zdrowiu w Łodzi odsłonięto kamień z tablicą pamiątkową. Z okazji 130. rocznicy urodzin i 75. rocznicy jego śmierci, rok 2021 ogłoszony został Społecznym Rokiem Stefana Rogowicza[5]. W tym samym roku dzięki dotacji miejskiej odnowiono jego nagrobek[6].
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Every time you click a link to Wikipedia, Wiktionary or Wikiquote in your browser's search results, it will show the modern Wikiwand interface.
Wikiwand extension is a five stars, simple, with minimum permission required to keep your browsing private, safe and transparent.
.jpg)
