Loading AI tools
polski geofizyk Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Stanisław Plewa (ur. 9 stycznia 1925 w Wołkowysku, zm. 28 kwietnia 2006 w Krakowie) – geofizyk, profesor zwyczajny, profesor Akademii Górniczo-Hutniczej w Krakowie[1], Generalny dyrektor górniczy II stopnia[2]. Maturę uzyskał w 1946 r. w Tarnowie w liceum matematyczno-fizycznym. Był żołnierzem 16 pp Ziemi Tarnowskiej Okręg Kraków Armii Krajowej, pseudonim Janus, placówka Cezar-Celina w Czchowie. Był też członkiem zgrupowania partyzanckiego porucznika „Skorego” oraz cichociemnego podporucznika „Meteora” w Woli Stróskiej k/Zakliczyna[3].
.jpg) prof. Stanisław Plewa (1981) | |
| Państwo działania | |
|---|---|
| Data i miejsce urodzenia | |
| Data i miejsce śmierci | |
| Profesor zwyczajny nauk o Ziemi | |
| Specjalność: Geofizyka | |
| Alma Mater |
Akademia Górniczo-Hutnicza im. Stanisława Staszica w Krakowie |
| Doktorat |
1962 |
| Habilitacja |
1966 |
| Profesura |
1972 |
| Polska Akademia Nauk | |
| Status |
Członek PAN |
| Funkcja |
• członek Komisji Nauk Geologicznych PAN |
| Nauczyciel akademicki | |
| Uczelnia |
Akademia Górniczo-Hutnicza im. Stanisława Staszica w Krakowie |
| Katedra |
Katedra Geofizyki Geologicznej (Wydział Geologiczno-Mierniczy) |
| Okres zatrudn. |
1957–1967 |
| Uczelnia |
Akademia Górniczo-Hutnicza |
| Instytut |
Instytut Wiertniczo-Naftowy AGH |
| Stanowisko |
kierownik Zakładu Geofizyki Wiertniczej |
| Okres zatrudn. |
1967–1975 |
| Uczelnia |
Akademia Górniczo-Hutnicza |
| Instytut |
Międzyresortowy Instytut Geofizyki na Wydziale Geologiczno-Poszukiwawczym |
| Stanowisko |
zastępca dyrektora oraz kierownik Zakładu Geofizyki Wiertniczej |
| Okres zatrudn. |
1976–1992 (od 1992 kierownik Pracowni Petrofizyki w Zakładzie Geofizyki Wydziału Geologii, Geofizyki i Ochrony Środowiska |
| Prodziekan | |
| wydział |
Wydział Geologiczno-Poszukiwawczy AGH |
| Okres spraw. |
1981–1982 |
| Generalny Dyrektor Górniczy II stopnia | |
| Okres spraw. |
od 1984 |
| Odznaczenia | |
    | |
 strzelec | |
| Data i miejsce urodzenia | |
|---|---|
| Data śmierci | |
| Przebieg służby | |
| Lata służby |
1943–1944 |
| Siły zbrojne | |
| Jednostki |
Okręg Kraków Armii Krajowej |
| Główne wojny i bitwy | |
| Późniejsza praca |
geofizyk |
W roku 1946 Stanisław Plewa rozpoczął studia w zakresie geofizyki na Wydziale Górniczym AG. Pracę dyplomową zatytułowaną: Zastosowanie badań promieniotwórczości skał w otworach wiertniczych w Rybnickim Zjednoczeniu Przemysłu Węglowego obronił w roku 1951. Praca doktorska pt. "Radiometria i elektrometria wiertnicza serii węglonośnych Górnośląskiego Zagłębia", obroniona w 1962 roku, przyniosła mu stopień doktora nauk technicznych. W 1966 r. na podstawie monografii pt. „Regionalny obraz parametrów geotermicznych obszaru Polski” i kolokwium habilitacyjnego Rada Wydziału Geologiczno-Poszukiwawczego AGH nadała dr. hab. inż. Stanisławowi Plewie stopień naukowy docenta. W roku 1972 Rada Państwa nadała dr. hab. inż. Stanisławowi Plewie tytuł naukowy profesora nadzwyczajnego nauk technicznych, a w 1980 roku tytuł prof. zwyczajnego[3].
Całe swoje życie naukowe profesor Stanisław Plewa związał z AGH, rozpoczynając pracę jeszcze jako student na stanowisku młodszego asystenta w Katedrze Górnictwa Ogólnego w roku 1949/50. Od roku 1957 prof. Stanisław Plewa był zatrudniony w Katedrze Geofizyki Geologicznej na ówczesnym Wydziale Geologiczno-Mierniczym (później Geologiczno-Poszukiwawczym) AGH jako wykładowca, prowadząc zajęcia między innymi z geofizyki kopalnianej. W tym okresie zapoczątkował kurs geofizyki wiertniczej dla geofizyków i dla geologów własnego wydziału. W latach 1967–1975 uzyskał zatrudnienie na stanowisku docenta w ówczesnym Instytucie Wiertniczo-Naftowym AGH jako kierownik Zakładu Geofizyki Wiertniczej, później Fizyki Złoża. Od lutego 1976 r. prof. Stanisław Plewa był zatrudniony w Międzyresortowym Instytucie Geofizyki na Wydziale Geologiczno-Poszukiwawczym, gdzie pełnił funkcję zastępcy dyrektora oraz był kierownikiem Zakładu Geofizyki Wiertniczej. Po restrukturyzacji Wydziału w 1992 roku był kierownikiem Pracowni Petrofizyki w Zakładzie Geofizyki WGGiOŚ AGH. Pełnił funkcję prodziekana WGP w okresie od września 1981 r. do października 1982 r. Brał czynny udział w przygotowaniu planów studiów magisterskich na specjalności geofizyka stosowana i na specjalnościach geologicznych. Był autorem programów i zainicjował zajęcia z przedmiotu petrofizyka oraz kursu badanie stanu technicznego otworów, jak również poszukiwawczych badań satelitarnych. Zorganizował także laboratorium petrofizyczne. Prowadził wykłady i seminaria na kursach magisterskich, doktoranckich i podyplomowych. Wypromował ponad 40 magistrów inżynierów na WGP i WGGiOŚ oraz 7 na WWN AGH oraz 15 doktorów w specjalności geofizyka stosowana. Był wielokrotnie powoływany jako recenzent prac doktorskich oraz do przygotowania opinii o całokształcie dorobku osób starających się o przyznanie tytułu profesora[1][3].
Pracując w AGH był członkiem Komisji Izotopowej przy Radzie do Spraw Pokojowego Wykorzystania Energii Jądrowej w 1959 r. W latach 1969–1977 był członkiem Rady Naukowej Międzyresortowego Instytutu Geofizyki Stosowanej i Geologii Naftowej AGH, a w latach 1972–1974 członkiem Rady Naukowej Instytutu Wiertniczo-Naftowego AGH. Był członkiem Komisji Petrofizyki PAN oraz członkiem Komisji Badań Planetarnych Ziemi PAN. Wielokrotnie był kierownikiem międzynarodowych zespołów badawczych. W latach 1970–1975 prof. Stanisław Plewa sprawował funkcję koordynatora prac naukowo-badawczych w międzynarodowym zespole RWPG. Przez lata profesor Plewa czynnie uczestniczył w geofizycznych pracach polowych i interpretacyjnych, które doprowadziły do odkrycia złóż gazu w Karpatach i na przedgórzu Karpat. Od grudnia 1950 r. do maja 1956 r. pracował w Przedsiębiorstwie Poszukiwań Geofizycznych (PPG) Centralnego Urzędu Geologii, najpierw w Krakowie (jako starszy technik przed ukończeniem studiów), potem w Krośnie (jako kierownik Oddziału Karotażowego). W okresie między listopadem 1954 r. a marcem 1955 r. był równocześnie zatrudniony w Terenowym Przedsiębiorstwie Geologicznym Przemysłu Naftowego (TPGPN) z siedzibą w Krośnie na stanowisku Głównego Inżyniera ds. Geofizyki Kopalnianej. W latach od 1956 do 1962 należał do grupy pierwszych pracowników, twórców Przedsiębiorstwa Geofizyki Przemysłu Naftowego (PGPN) w Krakowie, które ostatecznie wykształciło się na bazie PPG i TPGPN w marcu 1956 r. W początkowym okresie zatrudnienia w PGPN w Krakowie profesor Stanisław Plewa sprawował funkcję Naczelnego Inżyniera, I Zastępcy dyrektora, później był zatrudniony na stanowisku Kierownika następujących Działów: Studiów, Adaptacji Metod Geofizycznych, Wprowadzania Nowej Produkcji. W latach 1962–1976 profesor Plewa był kierownikiem Zakładu Geofizyki w Instytucie Naftowym, później Instytucie Górnictwa Naftowego i Gazownictwa, obecnie Instytutu Nafty i Gazu w Krakowie. Jako pracownik przedsiębiorstw przemysłu naftowego organizował i czuwał nad rozwojem nowych jednostek polskiego górnictwa naftowego, wdrażał nowe i doskonalił istniejące metody pomiarów geofizycznych w otworach i na powierzchni Ziemi. W latach 1950–1954 szkolił kadrę niższego dozoru geofizycznego i wiertniczego będąc wykładowcą w Technikum oraz Szkole Majstrów Przemysłu Naftowego w Jaśle. Pracując w Instytucie Naftowym zorganizował i wyposażył w wiele zestawów pomiarowych laboratorium geofizycznego badania fizycznych własności skał. Dzisiaj, pracownicy PGNiG S.A., użytkownicy nowoczesnych systemów interpretacyjnych z zakresu geofizyki otworowej i sejsmiki doceniają dalekowzroczne inicjatywy profesora Plewy w zakresie tworzenia laboratoriów petrofizycznych, niezbędnych do poprawnego rozwiązywania zadań odwrotnych w geofizyce. Prof. Plewa był członkiem Stowarzyszenia Inżynierów i Techników Przemysłu Naftowego i Gazowniczego NOT od 1952 r. Był członkiem Komitetu Geofizyki PAN (od 1972 r.) oraz członkiem Komisji Nauk Geologicznych oddziału PAN w Krakowie (od 1968 r.)[1][3].
Profesor Stanisław Plewa był autorem 125 prac naukowych opublikowanych w krajowych i zagranicznych czasopismach, dziewięciu patentów oraz olbrzymiej liczby opracowań dla przemysłu naftowego. Jest autorem ośmiu podręczników akademickich oraz dla techników geologicznych z zakresu geofizyki wiertniczej i petrofizyki (najnowszy – Petrofizyka, ukazał się w 1992 r) oraz współautorem międzynarodowej publikacji Geothermal Atlas of Europe (1992) a także współautorem kilku monografii (ostatnia dotycząca rozkładu parametrów geotermalnych ukazała się w 1994 r). Był założycielem i redaktorem naczelnym czasopisma „Geofizyka i Geologia Naftowa” oraz miesięcznika „Nafta”, obecnie „Nafta-Gaz”. Od roku 1973 był członkiem Komitetu Redakcyjnego wydawnictwa Prace Geologiczne PAN. W 1994 roku ukazała się Historia polskiego przemysłu naftowego pod redakcją R. Wolwowicza, w której prof. Stanisław Plewa przedstawił rozdział pt. Geofizyka naftowa w latach 1954–1986[1][3].
Został odznaczony: Srebrnym (1953) i Złotym Krzyżem Zasługi (1958), Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski (1970), Krzyżem Armii Krajowej (1998)[1][3], posiadał stopień Dyrektora górniczego III stopnia (1958), Generalnego dyrektora górniczego III stopnia (1981), Generalnego dyrektora górniczego II stopnia (1984)[2]. Nadano Mu Odznakę Zasłużony dla Górnictwa Naftowego (1974), a jego nazwisko zostało wpisane do Księgi Czynów i Osiągnięć "Nauka Ojczyźnie" za długoletnią i ofiarna pracę dla dobra górnictwa naftowego[1][3].
Za działalność naukowo-badawczą został nagrodzony m.in. przez Ministra Nauki Szkolnictwa Wyższego i Techniki (1973, 1977, 1978, 1985), Edukacji Narodowej (1993), Ministra Górnictwa i Energetyki (1974), licznymi nagrodami Rektora AGH[1][3].
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Every time you click a link to Wikipedia, Wiktionary or Wikiquote in your browser's search results, it will show the modern Wikiwand interface.
Wikiwand extension is a five stars, simple, with minimum permission required to keep your browsing private, safe and transparent.
