Stanisław Ocic Pilecki

Stanisław Ocic Pilecki (herbu Leliwa) (zm. 13 kwietnia 1523^[1] ) – podkomorzy przemyski 1510–1523^[2][1] , starosta zamechski 1509–1523^[3][1]  i sanocki 1516–1523^[1] . Dworzanin królewski przed 1509–1523, sekretarz królewski od 1512; poseł na sejmy piotrkowski 1509, krakowski 1515 i 1518, bydgoski 1520, piotrkowski 1522. Uczestnik bitew pod Wiśniowcem (1512), Orszą (1514) i Chojnicami (1520)^[1] .

Stanisław Ocic Pilecki

Leliwa
Data śmierci	13 kwietnia 1523
Ojciec	Otto Pilecki
Matka	Anna Szamotulska

Syn podkomorzego lubelskiego Otto Pileckiego (zm. 1504) i Anny z Szamotulskich, a wnuk wojewody ruskiego Jana (zm. 1496). Młodszy brat Mikołaja i Andrzeja Ociców.

W rezultacie podziału dóbr ojcowskich przed 1508 otrzymał klucz sośnicki oraz klucz łańcucki, na którym dożywocie trzymała jego matka^[1] . Po śmierci brata Andrzeja w 1509 objął po nim tenutę zamechską^[3][1] . Między 1519 a 1521 przejął od kuzyna Stanisława, starosty gródeckiego, zarząd dóbr tyczyńskich^{[4][5][uwaga 1]}. W 1518 i 1519 kupił place przed klasztorem św. Andrzeja i kościołem św. Marcina przy ul. Grodzkiej w Krakowie. W 1522 otrzymał od króla w dożywocie młyn słodowy w Krośnie^[1] .

Cieszył się szczególnymi względami Zygmunta I. Wziął z orszakiem udział w powitaniu Bony Sforzy pod Krakowem i w uroczystościach ślubnych pary królewskiej 18 kwietnia 1518. Zmarł bezpotomnie w wyniku obrażeń po upadku z konia na drodze z Tarnowa do Krakowa^[1] . Całość ojcowskiego majątku przejął wówczas jedyny pozostały przy życiu z braci Ociców Mikołaj^[5].

Uwagi

1. Podkomorzy przemyski i starosta sanocki Stanisław Ocic, zwany tak od imienia ojca, bywa mylony ze swym bratem stryjecznym Stanisławem, synem Jana, starostą gródeckim (zm. 1527), a także z najstarszym bratem ojca o tym samym imieniu, również podkomorzym przemyskim (zm. 1493). W Herbarzu Uruskiego informacje o trzech wspomnianych przedstawicielach rodu są przemieszane z dotyczącymi samego Oty (Ottona)^[6].

Przypisy

1. Sikora 1981 ↓.
2. Przyboś 1987 ↓, s. 378.
3. Wac 2004 ↓, s. 483–484.
4. Fastnacht 2002 ↓, s. 200, 202.
5. Wac 2004 ↓, s. 484.
6. Uruski 1917 ↓, s. 9-10.

Bibliografia

• AdamA. Fastnacht AdamA., Tyczyn, [w:] AdamA. Fastnacht, Słownik historyczno-geograficzny ziemi sanockiej w średniowieczu, t. 3, Kraków: Societas Vistulana, 2002, s. 199 [zarchiwizowane z adresu 2023-02-03].
• KazimierzK. Przyboś KazimierzK., Urzędnicy województwa ruskiego XIV–XVIII wieku (ziemie halicka, lwowska, przemyska, sanocka). Spisy, Wrocław: Zakład Narodowy im. Ossolińskich, 1987, ISBN 83-04-02512-4 [zarchiwizowane z adresu 2022-04-01].
• FranciszekF. Sikora FranciszekF., Pilecki h. Leliwa Stanisław, [w:] Polski Słownik Biograficzny, t. 26, Wrocław: Zakład Narodowy im. Ossolińskich, 1981.
• SewerynS. Uruski SewerynS., Rodzina. Herbarz szlachty polskiej, t. 14, Warszawa: Gebethner i Wolff, 1917, s. 8-11.
• EwaE. Wac EwaE., Kilka uwag o działalności gospodarczej panów z Pilicy w XIV–XVI wieku, „Annales Academiae Paedagogicae Cracoviensis. Studia Historica”, 21 (3), 2004, s. 475-484.