Jan Pilecki (wojewoda ruski)

Jan Pilecki, Jan z Pilczy herbu Leliwa (ur. ok. 1450, zm. między 2 sierpnia a 13 grudnia 1496 roku^[1] ) – kasztelan biecki 1476–1479^[1] , kasztelan sądecki 1479–1484^[1] , kasztelan wiślicki 1484–1485^[1] [2], wojewoda ruski 1485–1496^[2], starosta przemyski 1494–1496^[1] [2], wojewoda sandomierski 1496^[2].

Ten artykuł dotyczy wojewody ruskiego. Zobacz też: Inne osoby o tym imieniu i nazwisku.

Jan Pilecki

Leliwa
Data urodzenia	ok. 1450
Data śmierci	między 2 sierpnia a 13 grudnia 1496
Ojciec	Jan Pilecki

Syn kasztelana krakowskiego Jana Pileckiego (Granowskiego^[3] ) i Jadwigi, córki Piotra Kurowskiego kasztelana sądeckiego^[1] . Wnuk Wincentego Granowskiego (Pileckiego) i jego drugiej żony Elżbiety z Pilczy, która po śmierci Wincentego została w 1417 trzecią żoną króla Władysława Jagiełły.

Właściciel miast Pilica i Mrzygłód (od 1478) oraz zamków Smoleń (od 1478) i Ogrodzieniec (od 1492) w woj. krakowskim, klucza wojciechowskiego (poprzez pierwszą żonę) w woj. lubelskim, a także miast Tyczyn (z kluczem, od 1478) i Kańczuga (z kluczem, od 1493) w woj. ruskim. Wraz z bratem Ottonem płacił także do śmierci matki bratu Stanisławowi 100 grzywien rocznie z tytułu użytkowania dóbr łańcuckich^[1] .

Odziedziczył księgozbiór zgromadzony przez ojca na zamku pileckim w Smoleniu^[3] .

Był świadkiem wydania przywileju piotrkowskiego w 1496^[4].

Z pierwszą żoną Zofią herbu Topór (poświadczoną 1481^[1] ) miał trzech synów:

• Mikołaja (zm. 1527^[5] ) – wojewodę bełskiego, właściciela klucza ogrodzienieckiego (do 1526) i kańczuckiego^[6],
• Stanisława (zm. 1527^[7] ) – starostę gródeckiego, ożenionego z Anną Jarosławską, córką kasztelana sandomierskiego Rafała (zm. 1493)^[6],
• Jana (zm. 1527^[8]) – starostę lubelskiego i parczewskiego (zm. 1527), właściciela klucza trzebownickiego i wojciechowskiego, Kurowa (do 1519) oraz zamku Smoleń^[9].

Jego drugą żoną ok. 1492 była Barbara^[1] .

Przypisy

1. Sikora 1981a ↓.
2. Przyboś 1987 ↓, s. 377.
3. Sikora 1981b ↓.
4. Bandtkie 1831 ↓, s. 359.
5. Sikora 1981c ↓.
6. Wac 2004 ↓, s. 481-482.
7. Sikora 1981d ↓.
8. Wac 2004 ↓, s. 483.
9. Wac 2004 ↓, s. 482-483.

Bibliografia

• Jan WincentyJ.W. Bandtkie Jan WincentyJ.W., Ius Polonicum. Codicibus veteribus manuscriptum et editionibus quibusque collatis, Warszawa 1831.
• KazimierzK. Przyboś KazimierzK., Urzędnicy województwa ruskiego XIV–XVIII wieku (ziemie halicka, lwowska, przemyska, sanocka). Spisy, Wrocław: Zakład Narodowy im. Ossolińskich, 1987, ISBN 83-04-02512-4 [zarchiwizowane z adresu 2022-04-01].
• FranciszekF. Sikora FranciszekF., Pilecki h. Leliwa Jan, [w:] Polski Słownik Biograficzny, t. 26, Wrocław: Zakład Narodowy im. Ossolińskich, 1981a, s. 268.
• FranciszekF. Sikora FranciszekF., Pilecki (Granowski) h. Leliwa Jan, [w:] Polski Słownik Biograficzny, t. 26, Wrocław: Zakład Narodowy im. Ossolińskich, 1981b.
• FranciszekF. Sikora FranciszekF., Pilecki h. Leliwa Mikołaj, [w:] Polski Słownik Biograficzny, t. 26, Wrocław: Zakład Narodowy im. Ossolińskich, 1981c.
• FranciszekF. Sikora FranciszekF., Pilecki h. Leliwa Stanisław, [w:] Polski Słownik Biograficzny, t. 26, Wrocław: Zakład Narodowy im. Ossolińskich, 1981d.
• SewerynS. Uruski SewerynS., Rodzina. Herbarz szlachty polskiej, t. 14, Warszawa: Gebethner i Wolff, 1917, s. 8-11.
• EwaE. Wac EwaE., Kilka uwag o działalności gospodarczej panów z Pilicy w XIV–XVI wieku, „Annales Academiae Paedagogicae Cracoviensis. Studia Historica”, 21 (3), 2004, s. 475-484.