Loading AI tools
Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Stanisław Józef Fedorowski (ur. 6 marca 1896 w Jarosławiu, zm. 8 marca 1948 w Rypinie) – major kawalerii Wojska Polskiego, działacz niepodległościowy.
major kawalerii | |
Pełne imię i nazwisko |
Stanisław Józef Fedorowski |
---|---|
Data i miejsce urodzenia |
6 marca 1896 |
Data i miejsce śmierci |
8 marca 1948 |
Przebieg służby | |
Lata służby |
1914–1945 |
Siły zbrojne | |
Jednostki | |
Stanowiska | |
Główne wojny i bitwy |
I wojna światowa |
Odznaczenia | |
Urodził się 6 marca 1896 w Jarosławiu, ówczesnym mieście powiatowym Królestwa Galicji i Lodomerii, w rodzinie Wojciecha, maszynisty kolejowego, i Józefy[1][2]. W 1899, po śmierci ojca, przeprowadził się z matką do Lwowa, gdzie w latach 1903–1907 uczęszczał do szkoły powszechnej[3]. W 1914 ukończył naukę i zdał maturę w c. k. II Szkole Realnej we Lwowie[1][4].
W latach 1914–1917 walczył w szeregach 2 pułku ułanów Legionów Polskich[5].
1 sierpnia 1919 został przeniesiony do 3 pułku Wojskowej Straży Granicznej w Rypinie[6], a 15 września 1919 formalnie przeniesiony z 2 pułku szwoleżerów do Wojskowej Straży Granicznej[7]. 16 lipca 1920 został przeniesiony do „wojennego” 5 pułku strzelców konnych w Grudziądzu na stanowisko dowódcy plutonu[6]. 16 marca 1921 został przeniesiony do „pokojowego” 5 pułku strzelców konnych w Tarnowie na takie samo stanowisko[6][8][9]. 14 kwietnia tego roku został przemianowany na oficera zawodowego[6]. 16 sierpnia 1924 został przeniesiony do 4 pułku ułanów w Wilnie na stanowisko dowódcy szwadronu[6]. 12 kwietnia 1927 został mianowany rotmistrzem ze starszeństwem z 1 stycznia 1927 i 25. lokatą w korpusie oficerów kawalerii[10]. 20 maja 1928 został przeniesiony do 8 pułku ułanów w Krakowie na stanowisko dowódcy szwadronu[6][11][12][13]. W 1934, po ukończeniu kursu w Centrum Wyszkolenia Piechoty w Rembertowie, został wyznaczony na stanowisko oficera mobilizacyjnego[3]. Na stopień majora został mianowany ze starszeństwem z 19 marca 1937 i 5. lokatą w korpusie oficerów kawalerii[14][15]. W latach 1937–1939 pełnił służbę na stanowisku komendanta Rejonu Przysposobienia Wojskowego Konnego 6 Dywizji Piechoty w Krakowie[16][17]. 13 lipca 1939 został przeniesiony do 10 pułku ułanów w Białymstoku na stanowisko II zastępcy dowódcy pułku[6].
W czasie kampanii wrześniowej 1939 walczył na stanowisku kwatermistrza 10 pułku ułanów[18]. 6 października 1939 dostał się do niemieckiej niewoli[6]. Przebywał w Oflagu VII A Murnau (numer jeniecki 16067)[19][6]. Od 27 kwietnia 1945, po uwolnieniu z niewoli, pozostawał w Murnau, a następnie w innych obozach byłych jeńców. 4 maja 1947 wrócił do kraju i trzy dni później zarejestrował w Rejonowej Komendzie Uzupełnień w Brodnicy[6]. Razem żoną Hanną ze Zdziarskich zamieszkał w Rypinie u Jana Zaniewskiego, prowadzącego aptekę (żona majora i żona aptekarza były siostrami)[20]. Zmarł 8 marca 1948 w Rypinie i został pochowany na miejscowym cmentarzu[20].
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Every time you click a link to Wikipedia, Wiktionary or Wikiquote in your browser's search results, it will show the modern Wikiwand interface.
Wikiwand extension is a five stars, simple, with minimum permission required to keep your browsing private, safe and transparent.