oddział jazdy dywizyjnej w wojnie polsko-bolszewickiej Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
5 pułk strzelców konnych – oddział jazdy dywizyjnej Wojska Polskiego w II Rzeczypospolitej okresu wojny polsko-bolszewickiej.
| Historia | |
| Państwo | |
|---|---|
| Sformowanie |
1920 |
| Rozformowanie |
1920 (przeformowanie) |
| Działania zbrojne | |
| wojna polsko-bolszewicka bitwa pod Brodnicą (18 VIII 1920) | |
| Organizacja | |
| Rodzaj wojsk | |
Rozkazem Ministerstwa Spraw Wojskowych z 17 czerwca 1919, z luźnych szwadronów poprzydzielanych do oddziałów piechoty jako kawaleria dywizyjna, utworzone zostały cztery pułki dragonów[1].
Jesienią 1919 zreorganizowano jazdę dywizyjną. W miejsce istniejących pułków dragonów sformowano cztery pułki strzelców konnych. Dowództwa pułków strzelców konnych sprawowały tylko funkcje inspekcyjne, nie dowódcze[2]. Poza zmianą nazwy, przemianowanie to nie pociągnęło za sobą żadnych zmian organicznych wewnątrz pułków.
W międzyczasie pułki rozrosły się do czterech dyonów i posiadały nominalnie po 8 szwadronów i szwadron zapasowy. W drugiej połowie 1920 wyszły nowe etaty wojenne pułków strzelców konnych. Według tych etatów, w skład pułku wchodziły trzy dywizjony z numeracją I–III, oraz szwadron zapasowy. Dywizjon składał się z dowództwa dyonu, plutonu ckm na taczankach i dwóch szwadronów z wewnętrzną numeracją pułkową 1–6. Szwadron zapasowy dzielił się na dowództwo ze sztabem i sekcją łączności, oraz oddziały: rekrutów, ozdrowieńców, ujeżdżania koni i karabinów maszynowych[3]. Ze względu na konieczność zwolnienia ze służby kawalerii dywizyjnej jednostek kawalerii liniowej, zdecydowano się sformować kolejny, 5 pułk strzelców konnych. W jego skład weszły oddziały różnych pułków tworzące szwadron por. Albrechta[4]. Potem do pułku dołączył I Lubelski dywizjon ochotniczy. Pułk liczył dwa dywizjony i szwadron zapasowy[5].
W wyniku kolejnych reorganizacji pułk ten przemianowany został na 7 pułk strzelców konnych.
Pierwszy skład[4]
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.