Stadion Cracovii (1912–2009)
Stary stadion Cracovii Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Stadion Cracovii (1912–2009) – stadion piłkarski w Krakowie, w Polsce, funkcjonujący w latach 1912–2009. Mógł pomieścić 11 000 widzów. Swoje spotkania rozgrywali na nim piłkarze klubu Cracovia. W latach 2009–2010 w jego miejscu powstał nowy stadion Cracovii mogący pomieścić ponad 15 000 widzów.
 Stadion Cracovii (2009) | |
| Państwo | |
|---|---|
| Województwo | |
| Koszt budowy |
21 000 koron |
| Data otwarcia |
1912 |
| Data zamknięcia |
2009 |
| Klub | |
| Pojemność stadionu |
11 000 widzów |
| Rekordowa frekwencja |
35 000 (1969) |
| Oświetlenie |
1400 luksów |
Położenie na mapie Polski  | |
Położenie na mapie województwa małopolskiego  | |
Położenie na mapie Krakowa  | |
 50°03′29″N 19°55′11″E | |
Przed rokiem 1912 piłkarze Cracovii swoje spotkania rozgrywali na boiskach w parku Jordana, na błoniach, na boisku wewnątrz dawnego toru wyścigów konnych oraz na stadionie Zlotowym. Stadion Cracovii powstał w latach 1911–1912, a uroczyste otwarcie Parku Gier Klubu Sportowego Cracovia miało miejsce 31 marca 1912 roku[1]. Nowy obiekt posiadał w chwili otwarcia żużlową bieżnię, drewnianą trybunę na 500 widzów oraz wały ziemne z których spotkania mogło oglądać dalszych 5000 widzów. Na inaugurację Cracovia zremisowała w meczu towarzyskim z Pogonią Lwów 2:2[2]. W rok po otwarciu stadionu piłkarze Cracovii osiągnęli pierwszy sukces, zdobywając Mistrzostwo Galicji. W 1921 roku klub ten został pierwszym w historii Mistrzem Polski. Tytuł ten Cracovia zdobywała jeszcze w latach 1930, 1932, 1937 i 1948. 14 maja 1922 roku na stadionie towarzyski mecz z Węgrami rozegrała piłkarska reprezentacja Polski (0:3). Był to drugi mecz reprezentacji Polski w historii i pierwszy grany na własnym terenie. Kadra narodowa zagrała później na tym obiekcie jeszcze trzy razy: 3 czerwca 1923 roku z Jugosławią (1:2), 1 listopada 1923 roku ze Szwecją (2:2) i 1 listopada 1925 roku, również ze Szwecją (2:6). W latach 1923–1924 zwiększono pojemność obiektu do 11 000 widzów. 1 stycznia 1925 roku na stadionie odbył się trening piłkarzy Cracovii, od tego czasu tradycją stało się organizowanie przez ten klub treningów w każdy Nowy Rok. W lipcu 1925 roku stadion ucierpiał wskutek powodzi; po roku obiekt został odbudowany, po raz kolejny powiększono trybuny a także wybudowano tor kolarski. 4 maja 1928 roku arenie nadano imię Marszałka Józefa Piłsudskiego. W 1937 roku tor kolarski wyposażono w sztuczne oświetlenie. Podczas II wojny światowej obiekt zajęli niemieccy żołnierze, urządzając na nim magazyn oraz parking. Pod koniec wojny stadion przejęli żołnierze Armii Czerwonej[3].
We wrześniu 1945 roku zdewastowany wskutek wojny obiekt został prowizorycznie odbudowany, a oficjalne otwarcie nastąpiło wiosną następnego roku. Niedługo po wojnie patronem stadionu uczyniono Edwarda Cetnarowskiego, z czasem nowa nazwa wyszła jednak z użycia. 16 grudnia 1963 roku stadion uległ pożarowi wskutek podpalenia przez nieznanych sprawców[4]. Otwarcie odbudowanego stadionu nastąpiło dopiero 11 września 1966 roku (prace trwały jeszcze do roku 1967), do tego czasu Cracovia zmuszona była swoje spotkania rozgrywać na stadionach Wawelu i Wisły.
10 września 1969 roku padł rekord frekwencji obiektu. Spotkanie z Górnikiem Zabrze obejrzało wówczas z trybun 35 000 widzów. W latach 1974–1976 wybudowano nowy budynek klubowy. W 1978 roku obiekt był jedną z aren 31. Turnieju Juniorów UEFA. W 1991 roku patronem stadionu ponownie został Marszałek Józef Piłsudski[3]. Na stadionie odbywały się kongresy Świadków Jehowy. W 1993 roku odbył się pierwszy z nich pod hasłem „Pouczani przez Boga”, w zamian za udostępnienie stadionu wykonali oni szeroki zakres robót remontowych i porządkowych[5]. Kolejne odbyły się w roku 1994 pod hasłem „Bojaźń Boża”[6], w roku 1995 („Rozradowani chwalcy Boga”), w 1996 („Posłańcy pokoju Bożego”)[7], 1997 („Wiara w Słowo Boże”), 1998 („Boża droga życia”).
Pod koniec lat 90. XX wieku zainteresowana modernizacją stadionu (w zamian za możliwość wybudowania obok centrum usługowo-handlowego) była firma IVACO.
W październiku 2000 roku ruszyła przebudowa, wstrzymana jednak przez siostry Norbertanki, będące właścicielem terenu stadionu. Przed wstrzymaniem prac zdążono jedynie wyburzyć budynek klubowy, przez co klub zmuszony był nowe szatnie urządzić w kontenerach. Na początku 2005 roku prezydent Krakowa, Jacek Majchrowski wynegocjował przekazanie terenu miastu, co zniosło przeszkody dla ewentualnych przyszłych inwestycji. W 2004 roku, po 20 latach przerwy Cracovia powróciła do Ekstraklasy, przez co w latach 2004–2005 przeprowadzono szereg modernizacji, m.in. wyburzono fragment toru kolarskiego, zainstalowano podgrzewaną murawę, sztuczne oświetlenie o natężeniu 1400 luksów, zadaszono część widowni oraz zainstalowano na trybunach kilka tysięcy plastikowych krzesełek. 4 kwietnia 2005 roku na stadionie odbyła się tzw. „msza pojednania” w intencji zmarłego Jana Pawła II, który sympatyzował z Cracovią. Szerokim echem odbiło się wtedy pojednanie kibiców dwóch zwaśnionych klubów – Wisły i Cracovii, które nie okazało się jednak trwałe[8]. Pomimo modernizacji z lat 2004–2005 postanowiono wkrótce wybudować w miejscu przestarzałego obiektu zupełnie nowy stadion. W 2007 roku wybrano koncepcję architektoniczną nowej areny. W maju 2009 roku wyłoniono wykonawcę przebudowy stadionu, konsorcjum Alpine. 17 czerwca podpisano umowę, a 10 lipca rozpoczęto rozbiórkę starego i budowę nowego obiektu.
Otwarcie nowej areny na ponad 15 000 widzów nastąpiło we wrześniu 2010 roku, 14 miesięcy przed planowanym terminem oddania do użytku[9]. W trakcie trwania prac piłkarze Cracovii swoje spotkania w charakterze gospodarza rozgrywali na stadionie Ludowym w Sosnowcu oraz na stadionie Hutnika w Krakowie[3].
Wikiwand in your browser!
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Every time you click a link to Wikipedia, Wiktionary or Wikiquote in your browser's search results, it will show the modern Wikiwand interface.
Wikiwand extension is a five stars, simple, with minimum permission required to keep your browsing private, safe and transparent.
