Spółgłoska nosowa tylnojęzykowo-miękkopodniebienna bezdźwięczna

Spółgłoska nosowa tylnojęzykowo-miękkopodniebienna bezdźwięczna – rodzaj dźwięku spółgłoskowego występujący w językach naturalnych. W międzynarodowej transkrypcji fonetycznej IPA oznaczanej symbolem: ŋ̊. Symbol ten pochodzi od znaku ⟨ŋ⟩ (Spółgłoska nosowa tylnojęzykowo-miękkopodniebienna) i znaku diakrytycznego oznaczającego bezdźwięczność. Odpowiednik w X-SAMPA to N_0.

Spółgłoska nosowa tylnojęzykowo-miękkopodniebienna bezdźwięczna

Numer IPA	119 402B
ŋ̊
Jednostka znakowa	ŋ​̊
Unikod	U+014b U+030a
UTF-8 (hex)	c5 8b cc 8a
Inne systemy
X-SAMPA	N_0
IPA Braille↗	⠫⠈⠫
Ta strona zawiera symbole fonetyczne MAF. Bez właściwego wsparcia renderowania wyświetlane mogą być puste prostokąty lub inne symbole zamiast znaków Unikodu.

Artykulacja

Opis

W czasie artykulacji podstawowego wariantu [ŋ]:

• mimo iż dochodzi do zablokowania przepływu powietrza przez tor ustny jamę ustną, podniebienie miękkie jest skierowane w dół i powietrze uchodzi (oprócz ust) przez nos – jest to spółgłoska nosowa;
• prąd powietrza w jamie ustnej przepływa ponad całym językiem lub też powietrze uchodzi tylko wzdłuż środkowej linii języka – jest to spółgłoska środkowa
• modulowany jest prąd powietrza wydychanego z płuc, czyli jest to spółgłoska płucna egresywna;
• tylna część języka dotyka podniebienia miękkiego – jest to spółgłoska miękkopodniebienna.
• wiązadła głosowe nie drgają, spółgłoska ta jest więc bezdźwięczna.

Przykłady

Przykłady w wybranych językach:

Język		Słowo	IPA	Znaczenie	Uwagi
Język birmański[1]		ငှါ	[ŋ̊á]	'pożyczyć'
Język yupik środkowy		calisteńguciquq	[tʃaˈlistəˈŋ̊utʃɪquq]	'będzie pracownikiem'
Język farerski		onkur	[ˈɔŋ̊kʰʊɹ]	'ktokolwiek'	Alofon głoski /n/ przed głoskami welarnymi z przydechem.
Język walijski[2]		fy nghot	[və ŋ̊ɔt]	'moja kurtka'	Nosowa mutacja /k/.

Przypisy

1. PeterP. Ladefoged PeterP., IanI. Maddieson IanI., The Sounds of the World's Languages, Oxford: Blackwell, 1996 (ang.). Brak numerów stron w książce
2. Glyn E.G.E. Jones Glyn E.G.E., Welsh Phonology: Selected Readings, Cardiff: University of Wales Press, 1984, s. 40–64 (ang.).