Loading AI tools
amerykański baseballista Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Shane Patrick Victorino (ur. 30 listopada 1980) – amerykański baseballista, który występował na pozycji zapolowego.
Shane Victorino jako zawodnik Boston Red Sox | |||||||||||||
zapolowy | |||||||||||||
Pełne imię i nazwisko |
Shane Patrick Victorino | ||||||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Pseudonim |
Flyin' Hawaiian | ||||||||||||
Data i miejsce urodzenia |
30 listopada 1980 | ||||||||||||
Odbijał |
prawą | ||||||||||||
Rzucał |
prawą | ||||||||||||
Debiut |
2 kwietnia 2003 | ||||||||||||
Ostatni występ |
4 października 2015 | ||||||||||||
Statystyki | |||||||||||||
Średnia uderzeń |
0,275 | ||||||||||||
Home runy |
108 | ||||||||||||
Uderzenia |
1274 | ||||||||||||
RBI |
489 | ||||||||||||
Kariera klubowa | |||||||||||||
| |||||||||||||
Strona internetowa |
W czerwcu 1999 został wybrany w szóstej rundzie draftu z numerem pierwszym przez Los Angeles Dodgers, jednak występował jedynie w klubach farmerskich tego zespołu, między innymi w Las Vegas 51s, reprezentującym poziom Triple-A[1][2].
W grudniu 2002 roku przeszedł na zasadzie Rule 5 draft (draft, do którego przystępują zawodnicy niemieszczący się w 40-osobowej kadrze zespołu) do San Diego Padres, w którym zadebiutował 2 kwietnia 2003 w meczu przeciwko San Francisco Giants jako pinch runner[1]. Po rozegraniu 36 meczów w MLB powrócił do organizacji Los Angeles Dodgers[1][2].
Po występach w latach 2003–2004 w zespołach farmerskich Dodgers, w grudniu 2004 przeszedł na zasadzie Rule 5 draft do Philadelphia Phillies[1][2]. W barwach nowego zespołu zadebiutował 3 września 2005 w meczu z Washington Nationals, a 19 dni później w spotkaniu z Atlanta Braves zdobył pierwszego home runa w MLB[3].
2 października 2008 w drugim meczu National League Division Series, w których przeciwnikiem Phillies był Milwaukee Brewers, zdobył pierwszego w historii klubu grand slama w postseason, po piłce narzuconej przez CC Sabathię[4]. W tym samym roku zagrał we wszystkich meczach World Series, w których Phillies pokonali Tampa Bay Rays 4–1[5]. W 2008 po raz pierwszy zdobył Złotą Rękawicę[1].
W lipcu 2009 po raz pierwszy został wybrany do Meczu Gwiazd, po otrzymaniu największej liczby głosów w ostatecznym głosowaniu[6]. W tym samym roku zaliczył najwięcej triple'ów w MLB, osiągnięcie powtórzył w sezonie 2011[1].
W lipcu 2012 w ramach wymiany zawodników przeszedł do Los Angeles Dodgers, w którym zagrał 53 mecze[1].
W grudniu 2012 jako wolny agent podpisał kontrakt z Boston Red Sox[1]. 19 października 2013 w meczu numer sześć American League Championship Series, w których przeciwnikiem Red Sox był Detroit Tigers, wyrównał rekord MLB należący do Jima Thome'a zdobywając drugiego w karierze grand slama w postseason. Grand slam zdobyty przez Victorino w drugiej połowie siódmej zmiany dał prowadzenie Red Sox 5–2 i ostateczne zwycięstwo w serii[7]. W World Series 2013 zagrał w czterech meczach, a Red Sox pokonali St. Louis Cardinals 4–2[8].
27 lipca 2015 został zawodnikiem Los Angeles Angels of Anaheim[9].
26 lutego 2016 podpisał niegwarantowany kontrakt z Chicago Cubs, jednak trzy miesiące później umowa została rozwiązana[10].
Nagroda/wyróżnienie | Lata | Źródło |
2× All-Star | 2009, 2013 | [1] |
4× Gold Glove Award | 2008, 2009, 2010, 2013 | [1] |
2× zwycięzca w World Series | 2008, 2013 | [5][8] |
Lou Gehrig Memorial Award | 2008 | [11] |
Branch Rickey Award | 2011 | [12] |
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Every time you click a link to Wikipedia, Wiktionary or Wikiquote in your browser's search results, it will show the modern Wikiwand interface.
Wikiwand extension is a five stars, simple, with minimum permission required to keep your browsing private, safe and transparent.