Samopał
Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Samopał (z ros. самопал) – staropolskie potoczne określenie długiej gładkolufowej broni palnej, używanej od XVI do XVII wieku na Ukrainie i w Rosji[1]. Termin ten jest nieprecyzyjny i odnosi się zarówno do prymitywnych rusznic i hakownic, nowocześniejszych muszkietów i arkebuzów oraz starszych typów karabinów z zamkami skałkowymi.
Współcześnie samopałem określa się również broń palną ustawianą przez kłusowników w lesie na ścieżkach (przesmykach) zwierzyny. Samopał wystrzeliwuje po potrąceniu przez zwierzynę drutu lub sznura uruchamiającego spust[2].
Przykłady cytowane za Słownikiem języka polskiego[3]:
W powieści Sienkiewicza Ogniem i mieczem, Rzędzian ratujący z rąk Bohuna kniaziównę Kurcewiczównę, śmiertelnie postrzelił z samopału wróżbitkę Horpynę.
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Every time you click a link to Wikipedia, Wiktionary or Wikiquote in your browser's search results, it will show the modern Wikiwand interface.
Wikiwand extension is a five stars, simple, with minimum permission required to keep your browsing private, safe and transparent.
