Salpa (1912)
włoski okręt podwodny Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
włoski okręt podwodny Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Salpa – włoski okręt podwodny z początku XX wieku, jedna z ośmiu jednostek typu Medusa. Okręt został zwodowany 14 maja 1912 roku w stoczni Cantieri Navali del Tirreno Riuniti w Muggiano, a w skład Regia Marina wszedł 10 września 1912 roku. Pełnił służbę na Morzu Śródziemnym, biorąc udział w I wojnie światowej. W sierpniu 1916 roku okręt storpedował austro-węgierską kanonierkę torpedową SMS „Magnet”. W końcu 1917 roku jednostka trafiła do rezerwy, a z listy floty została skreślona we wrześniu 1918 roku.
Klasa | |
---|---|
Typ | |
Historia | |
Stocznia |
CNR |
Położenie stępki |
25 sierpnia 1910 |
Wodowanie |
14 maja 1912 |
Regia Marina | |
Wejście do służby |
10 września 1912 |
Wycofanie ze służby |
26 września 1918 |
Dane taktyczno-techniczne | |
Wyporność • na powierzchni • w zanurzeniu |
|
Długość |
45,15 m |
Szerokość |
4,2 m |
Zanurzenie |
3 m |
Zanurzenie testowe |
40 m |
Rodzaj kadłuba | |
Napęd | |
2 silniki wysokoprężne o łącznej mocy 650 KM 2 silniki elektryczne o łącznej mocy 300 KM 2 śruby | |
Prędkość • na powierzchni • w zanurzeniu |
|
Zasięg |
powierzchnia: 1200 Mm przy 8 w. |
Uzbrojenie | |
4 torpedy | |
Wyrzutnie torpedowe |
2 × 450 mm |
Załoga |
21 |
„Salpa” i jej siostrzane jednostki zostały zaprojektowane przez inż. Cesarego Laurentiego jako rozwinięcie poprzednich projektów tego konstruktora (Glauco i „Foca”)[1]. Po wybuchu oparów benzyny na „Foce” zrezygnowano ostatecznie z montażu na okrętach podwodnych silników benzynowych i do napędu nowych jednostek użyto po raz pierwszy silników wysokoprężnych[2][3] . Nowatorski napęd spowodował opóźnienia we wprowadzeniu okrętów do służby ze względu na przeprowadzane testy, wypadki i przeróbki[4]. Ostatecznie jednak powstały udane jednostki charakteryzujące się wysoką manewrowością i stabilnością w położeniu podwodnym[1][2].
„Salpa” zbudowana została w stoczni CNR w Muggiano[2][4]. Stępkę okrętu położono 25 sierpnia 1910 roku, a zwodowany został 14 maja 1912 roku[4][5]. Był pierwszym okrętem we włoskiej flocie noszącym to imię[6].
„Salpa” była niewielkim, przybrzeżnym okrętem podwodnym o konstrukcji dwukadłubowej[3][4]. Długość całkowita wynosiła 45,15 metra, szerokość 4,2 metra i zanurzenie 3 metry[5][7]. Wyporność normalna w położeniu nawodnym wynosiła 248–252 tony, a w zanurzeniu 305 ton[5][8][uwaga 1]. Okręt napędzany był na powierzchni przez dwa silniki wysokoprężne FIAT o łącznej mocy 650 KM[2][5]. Napęd podwodny zapewniały dwa silniki elektryczne Savigliano o łącznej mocy 300 KM[1][2]. Dwuśrubowy układ napędowy pozwalał osiągnąć prędkość 12 węzłów na powierzchni i 8 węzłów w zanurzeniu[1][2][uwaga 2]. Zasięg wynosił 1200 Mm przy prędkości 8 węzłów w położeniu nawodnym oraz 54 Mm przy prędkości 6 węzłów w zanurzeniu (lub 670 Mm przy 12 węzłach na powierzchni i 24 Mm przy 8 węzłach w zanurzeniu)[1][7]. Dopuszczalna głębokość zanurzenia wynosiła 40 metrów[3] .
Okręt wyposażony był w dwie stałe dziobowe wyrzutnie torped kalibru 450 mm, z łącznym zapasem czterech torped[1][2].
Załoga okrętu składała się z 2 oficerów oraz 19 podoficerów i marynarzy[5][7].
„Salpa” weszła do służby w Regia Marina 10 września 1912 roku[4][5]. W początkowym okresie załoga okrętu przechodziła szkolenie na wodach Morza Tyrreńskiego i odbywała krótki rejsy głównie w rejon Sardynii[9]. W momencie przystąpienia Włoch do I wojny światowej okręt wchodził w skład 1. dywizjonu okrętów podwodnych w Wenecji (wraz z siostrzanymi jednostkami „Medusa”, „Jalea”, „Jantina” i „Zoea” oraz „Atropo”)[9][10]. W pierwszych dwóch latach wojny okręt wychodził na ofensywne patrole pod nieprzyjacielskie wybrzeże[9]. 2 sierpnia 1916 roku okręt (pod dowództwem kpt. mar. Ugo Perricone) został wysłany pod Galiola , aby zniszczyć włoski okręt podwodny „Giacinto Pullino”, który 31 lipca osiadł tam na mieliźnie[11][12]. Po przybyciu na miejsce załoga „Salpy” nie odnalazła „Giacinto Pullino”, który został zdobyty przez nieprzyjaciela[uwaga 3], lecz udało mu się storpedować i ciężko uszkodzić kanonierkę torpedową SMS „Magnet”, która na holu SMS „Satellit” dotarła do Puli (w wyniku ataku na pokładzie śmierć poniosło 11 marynarzy, a siedmiu zostało rannych)[9][12].
Od końca 1916 roku „Salpa” była używana głównie do ochrony własnych baz, a pod koniec 1917 roku trafiła do rezerwy i została rozbrojona[9]. Okręt został skreślony z listy floty 26 września 1918 roku[5][8].
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Every time you click a link to Wikipedia, Wiktionary or Wikiquote in your browser's search results, it will show the modern Wikiwand interface.
Wikiwand extension is a five stars, simple, with minimum permission required to keep your browsing private, safe and transparent.