Najlepsze pytania
Chronologia
Czat
Perspektywa

Rostworowscy herbu Nałęcz

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii

Rostworowscy herbu Nałęcz
Remove ads
Remove ads

Rostworowscy (czasem też Roztworowscy[potrzebny przypis]) herbu Nałęcz – polska rodzina szlachecka i ziemiańska.

Thumb
Herb Nałęcz
Thumb
Odmiana hrabiowska herbu Nałęcz używana przez Rostworowskich
Thumb
Herb hrabiów Rostworowskich w: J.A. Tyroff, Wappenbuch des österreichischen Monarchie, Nürnberg 1831–1868

Ród Rostworowskich – gałąź średniowiecznego klanu Nałęczów – wywodzi się z wsi Rostworowo pod Poznaniem, skąd w późniejszym okresie jego przedstawiciele przenieśli się na inne ziemie Rzeczypospolitej, przede wszystkim do Małopolski, na Lubelszczyznę, Podlasie, Mazowsze, Litwę oraz Ruś. Już Bartosz Paprocki pisał w Herbach rycerstwa polskiego (1584) o Rostworowskich herbu Nałęcz jako „domie [...] w Wielkiej Polszcze starodawnym”[1].

Wysoką pozycję rodu zaczął budować kasztelan przemęcki Jakub (zm. 1631), którego żona była bratanicą i wychowanicą Łukasza Opalińskiego[2]. Do III rozbioru, czterech[3] Rostworowskich zasiadło w Senacie, co było jednym z powodów, dla których od końca XVIII w. znaczna część przedstawicieli tego rodu używała tytułu hrabiowskiego (wśród innych przyczyn była znaczna zamożność oraz arystokratyczny status wynikający z koligacji). Próby formalnego zatwierdzenia tego tytułu w Austrii, podjęte przez kasztelanica zakroczymskiego Andrzeja Rostworowskiego w r. 1828, nie powiodły się, mimo że w dyplomie hrabiowskim przyznanym potomkom Jakuba Komorowskiego, jego córka, a żona Andrzeja, została uwzględniona jako „po mężu hrabina Rostworowska”[4]. Bez względu na ten fakt, Rostworowscy używali tytułu hrabiowskiego, jak również byli w ten sposób tytułowani (również w oficjalnych dokumentach) aż do XX w. W istocie pozostali "hrabiami kopertowymi"[5], a ich tytułowanie niekiedy przyjmowało kuriozalne formy balansujące na granicy fałszerstwa źródeł historycznych[6].

Od XVIII w. Rostworowscy weszli w związki małżeńskie z takimi rodzinami jak np. Czartoryscy, Czetwertyńscy, Potoccy, Małachowscy(inne języki), Dzieduszyccy, Platerowie (zarówno Broel-Platerowie jak i Plater-Zyberkowie), Krasiccy, Sołtykowie, Popielowie, Lanckorońscy, Komorowscy, Łubieńscy, Hutten-Czapscy, Moszyńscy, Mycielscy, Mielżyńscy, Lubienieccy, Sobańscy(inne języki), Dzierżykraj Morawscy(inne języki), Przewłoccy, Żółtowscy(inne języki), natomiast po kądzieli skoligacili się m.in. z Habsburgami, Radziwiłłami i Sapiehami.

Dewizą tego rodu jest łacińska sentencja: „Nil conscire sibi” (pol.: „nie mieć sobie nic do zarzucenia”)[7].

Rostworowscy byli ostatnimi właścicielami miasta Tykocin[8].

Remove ads

Przedstawiciele[9]

Remove ads

Powinowaci

  • Maria z Broel-Platerów (1900-1972) – współtwórczyni letniska Wilga pod Warszawą, żona Stanisława Kostki Rostworowskiego.
  • Jerzy Dietl (ur. 1927) – ekonomista, mąż Marii Teresy Rostworowskiej.
  • Jan Dunin-Brzeziński (1883-1940) – oficer WP, zamordowany w Miednoje, mąż Marii Rostworowskiej.
  • Marian Hutten-Czapski (1816-1875) – ziemianin, hipolog, pszczelarz, mąż Justyny Rostworowskiej.
  • Teresa Maria z Czartoryskich(inne języki) (1923-1981) – rzeźbiarka i konserwatorka dzieł sztuki, żona Henryka Rostworowskiego.
  • Stanisław Czerniewicz (∼1851-po 1912) – przemysłowiec, mąż Marii Józefy Rostworowskiej.
  • Florian Kobyliński (1774-1843) – generał polski, prezes komisji wojewódzkiej płockiej, mąż Anny Rostworowskiej.
  • Karolina z Kofflerów 1 v. Potocka (1812-1885) – filantropka, żona Janusza Rostworowskiego.
  • Józef Wierusz-Kowalski (1866-1927) – fizyk, dyplomata (m.in. poseł przy Stolicy Apostolskiej), mąż Leonii Rostworowskiej.
  • Kazimierz Morawski (1929-2012) – dziennikarz i polityk, mąż Konstancji Rostworowskiej.
  • Adam Potocki (1776-1812) – ziemianin, pułkownik wojsk Księstwa Warszawskiego, mąż Marii Antoniny Rostworowskiej.
  • Ferdinand von Wintzingerode (1770-1818) – generał rosyjski, mąż Heleny Rostworowskiej.
Remove ads

Rezydencje

Groby i pomniki

Remove ads

Fundacje

Remove ads

Bibliografia

  • K. Niesiecki, Herbarz polski, Lipsk 1839-1845, t. 8, s. 415-418.
  • S.J. Rostworowski, Monografia rodziny Rostworowskich, lata 1386-2012, t. 1-2, Warszawa 2013.

Przypisy

Loading content...
Loading related searches...

Wikiwand - on

Seamless Wikipedia browsing. On steroids.

Remove ads