Robert Plant

Robert Anthony Plant (ur. 20 sierpnia 1948 w West Bromwich^[1]) – brytyjski wokalista rockowy i autor tekstów, frontman zespołu Led Zeppelin.

Robert Plant

Robert Plant (2024)
Imię i nazwisko	Robert Anthony Plant
Pseudonim	Rob, Planty
Data i miejsce urodzenia	20 sierpnia 1948 West Bromwich
Instrumenty	harmonijka ustna, tamburyn, gitara
Typ głosu	tenor
Gatunki	hard rock[1], blues-rock[1], rock albumowy[1], rock and roll[1], rock alternatywny[1], indie rock[1], neo-psychodelia[1]
Zawód	wokalista, autor tekstów
Aktywność	od 1966
Wydawnictwo	Atlantic, Swan Song
Powiązania	Strange Sensations
Współpracownicy
Jimmy Page, John Bonham, John Paul Jones
Zespoły
Band of Joy (1966, 1967–1968, 2010–2011) Led Zeppelin (1968–1980) The Honeydrippers (1984) Page & Plant (1994–1998)
Odznaczenia
Strona internetowa

W 2006 roku piosenkarz został sklasyfikowany na 1. miejscu listy 100 najlepszych wokalistów metalowych wszech czasów według Hit Parader^[2]. Z kolei w 2009 roku został sklasyfikowany na 1. miejscu listy 50 najlepszych heavymetalowych frontmanów wszech czasów według Roadrunner Records^[3]. W 2009 został uhonorowany Komandorią Orderu Imperium Brytyjskiego (CBE)^[4].

Życiorys

Kariera do 1980

Robert Plant przyszedł na świat 20 sierpnia 1948 w West Bromwich, w hrabstwie Staffordshire (Wielka Brytania), a dorastał na przedmieściu Birmingham – Kidderminster. W wieku 13 lat zainteresował się rock and rollem, a jego idolem stał się Elvis Presley. Od 15 roku życia Plant występował z lokalnymi zespołami bluesowymi w roli wokalisty, by wkrótce porzucić dom oraz naukę i zająć się muzyką. Jednym z pierwszych jego zespołów był The Crawling King Snakes, w którym za perkusją siedział jego rówieśnik i późniejszy przyjaciel John „Bonzo” Bonham. Następnie Plant współpracował z grupą Listen, z którą wydał singel. Nagranie przeszło jednak bez echa. Plant i „Bonzo” spotkali się ponownie w zespole The Band of Joy. Mimo odnoszonych sukcesów formacja ta rozpadła się w roku 1968 i Plant został bez pracy. Aby poprawić swoją sytuację finansową, zatrudnił się w ekipie brukującej drogi. Wkrótce jednak rozpoczął występy z Alexisem Kornerem i zespołem Hobbstweedle. Podczas jednego z występów tej grupy, wysoki głos wokalisty zwrócił uwagę gitarzysty Jimmy’ego Page’a, który zaproponował Plantowi udział w swoim nowym projekcie. Ten chętnie przyjął propozycję i dołączył do zespołu Page’a, który przyjął później nazwę Led Zeppelin. W grupie tej występowali ponadto: John Paul Jones i Bonham (rekomendowany przez wokalistę).

Osobny artykuł: Led Zeppelin.

Kariera po rozpadzie Led Zeppelin

Robert Plant z The Band Of Joy 2011 r.

25 września 1980 roku zmarł John Bonham. Jego odejście stanowiło kres historii Led Zeppelin. Po tym wydarzeniu Robert Plant postanowił zająć się karierą solową, którą rozpoczął od albumu Pictures at Eleven z 1982 (m.in. przebój „Moonlight in Samosa”), później były The Principle of Moments (1983, hit „Big Log”), Shaken ‘N’ Stirred (1985), Now & Zen (1988), Manic Nirvana (1990) i Fate of Nations (1993). Na krążkach tych Plant eksperymentował z muzyką wschodu, muzyką pop, jazzem i bluesem. Nie zabrakło też typowo rockowych brzmień w stylu Led Zeppelin oraz elementów progresywnych. Twórczość Roberta spotkała się z dużym uznaniem na całym świecie i zaowocowała sukcesem komercyjnym.

W 1994 Plant wznowił współpracę z Jimmym Page’em. Duet wydał dwie płyty, po czym w 1999 zawiesił działalność. Rok 2002 przyniósł kolejny longplay wokalisty – Dreamland, zawierający utwory skomponowane przez innych artystów. Wkrótce światło dzienne ujrzała składanka Sixty Six to Timbuktu z największymi hitami i nigdy niepublikowanymi utworami Roberta, w roku 2005 na półkach sklepów muzycznych pojawił się Mighty Rearranger – ciepło przyjęty przez krytykę i fanów, a w 2007 roku album „Raising Sand” z wokalistką bluegrassową Alison Krauss. Album otrzymał sześć nagród Grammy, między innymi dla płyty roku^[5].

Do 2011 roku działał w stworzonej przez siebie Band of Joy, grając blues, gospel, folk i country oraz nowe wersje utworów Led Zeppelin. Dla potrzeb nowej grupy nawiązał współpracę m.in. z gitarzystą Buddym Millerem i piosenkarką country Patty Griffin^[5].

Dyskografia

Osobny artykuł: Dyskografia Led Zeppelin.

Zobacz więcej w artykule Page & Plant, w sekcji Dyskografia.

Albumy studyjne

Tytuł	Dane dot. albumu	Pozycja na liście							Certyfikat
		UK [6]	USA [7]	AUS [8]	NZL [9]	SWE [10]	CHE [11]	NOR [12]
Pictures at Eleven	Data: 28 czerwca 1982 Wydawca: Swan Song Records	2	5	6	16	32	–	17	USA: platynowa płyta[13] CAN: platynowa płyta[14] UK: srebrna płyta[15]
The Principle of Moments	Data: 11 lipca 1983 Wydawca: Es Paranza Records	7	8	10	1	41	–	–	USA: platynowa płyta[13] UK: złota płyta[15]
Shaken ‘N’ Stirred	Data: 20 maja 1985 Wydawca: Es Paranza Records	19	20	28	31	33	–	–	USA: złota płyta[13]
Now and Zen	Data: 29 lutego 1988 Wydawca: Es Paranza Records	10	6	27	7	18	–	12	USA: 3x platynowa płyta[13] UK: złota płyta[15]
Manic Nirvana	Data: 19 marca 1990 Wydawca: Es Paranza Records	15	12	26	24	–	–	–	USA: złota płyta[13] CAN: platynowa płyta[14] UK: srebrna płyta[15]
Fate of Nations	Data: 27 maja 1993[16] Wydawca: Es Paranza Records	6	34	37	10	19	32	–	USA: złota płyta[13] CAN: złota płyta[14] UK: srebrna płyta[15]
Dreamland (Robert Plant & the Strange Sensation)	Data: 16 lipca 2002[17] Wydawca: Mercury Records	20	40	–	–	52	74	26
Mighty Rearranger (Robert Plant & the Strange Sensation)	Data: 10 maja 2005[18] Wydawca: Sanctuary Records	4	22	51	27	13	47	10	UK: srebrna płyta[15]
Band of Joy	Data: 14 września 2010 Wydawca: Rounder Records	3	5	18	–	6	–	2	UK: złota płyta[15]
Lullaby and... The Ceaseless Roar (Robert Plant & the Sensational Space Shifters)	Data: 8 września 2014[19] Wydawca: Nonesuch Records	2	10	22	7	6	6	2	UK: srebrna płyta[15]
Carry Fire (Robert Plant & the Sensational Space Shifters)	Data: 13 października 2017[20] Wydawca: Nonesuch Records	3	14	16	7	12	7	9
„–” album nie był notowany.

Współpraca

Tytuł	Dane dot. albumu	Pozycja na liście							Certyfikat
		UK [6]	USA [7]	AUS [8]	NZL [9]	SWE [10]	CHE [11]	NOR [12]
Raising Sand (oraz Alison Krauss)	Data: 23 października 2007[21] Wydawca: Rounder Records	2	2	45	3	33	2	1	USA: platynowa płyta[13] CAN: platynowa płyta[14] UK: platynowa płyta[15]
Raising The Roof (oraz Alison Krauss)	Data: 19 listopada 2021[22] Wydawca: Rounder Records

Kompilacje

Tytuł	Dane dot. albumu	Pozycja na liście		Certyfikat
		UK [6]	USA [7]
Sixty Six to Timbuktu	Data: 4 listopada 2003[23] Wydawca: Atlantic	27	134	UK: srebrna płyta[15]
Nine Lives (Box Set)	Data: 12 września 2006[24] Wydawca: Es Paranza, Atlantic	–	–
„–” album nie był notowany.

Albumy wideo

Tytuł	Dane dot. albumu
Soundstage (Robert Plant and the Strange Sensation)	Data: październik 2006 Wydawca: Zoë Records
Live from the Artists Den (Robert Plant & The Band of Joy)	Data: 10 lipca 2012 Wydawca: Universal Music Group

Wybrana filmografia

Tytuł	Rok	Rola	Uwagi	Źródło
In Dreams: The Roy Orbison Story	1999	jako on sam	film dokumentalny, reżyseria: Mark Hall	[25]
Freddie Mercury Himself	2006	jako on sam	film dokumentalny, reżyseria: Rudi Dolezal	[26]
Robert Plant: By Myself	2010	jako on sam	film dokumentalny, reżyseria: Chris Rodley	[27]
Taken by Storm: The Art of Storm Thorgerson and Hipgnosis	2011	jako on sam	film dokumentalny, reżyseria: Roddy Bogawa	[28]
Genius of Bert Jansch: Folk, Blues & Beyond	2014	jako on sam	film dokumentalny, reżyseria: Janet Fraser-Crook	[29]

Nagrody i wyróżnienia

Rok	Kategoria	Tytułem	Nagroda	Nota	Źródło
2007	Best Pop Collaboration With Vocals	Gone Gone Gone (Done Moved On)	Grammy	Laur	[30]
2008	Record Of The Year	Please Read The Letter		Laur
	Album Of The Year	Raising Sand		Laur
	Best Pop Collaboration With Vocals	Rich Woman		Laur
	Best Country Collaboration With Vocals	Killing The Blues		Laur
	Best Contemporary Folk/Americana Album	Raising Sand		Laur