Podhorodce

Podhorodce (ukr. Підгородці) – wieś na Ukrainie, w rejonie skolskim obwodu lwowskiego, nad Stryjem. Wieś liczy 2132 mieszkańców.

Podhorodce

Centrum wsi z lotu ptaka
Państwo	Ukraina
Obwód	lwowski
Rejon	skolski
Populacja (2001) • liczba ludności	2132
Nr kierunkowy	3251
Kod pocztowy	82612
Położenie na mapie obwodu lwowskiego Podhorodce
Położenie na mapie Ukrainy Podhorodce
49°09′29″N 23°25′27″E

Zobacz w indeksie Słownika geograficznego Królestwa Polskiego hasło Podhorodce

Położenie

Wieś leży w dolinie Stryja, u ujścia do niego jego lewobrzeżnego dopływu, potoku Uryczanka. Zabudowania leżą praktycznie wyłącznie na lewym brzegu Stryja i w dolinie wspomnianego potoku. Wieś otaczają, sięgające wysokości 650–800 m n.p.m. góry, należące do Beskidów Skolskich. Przez Podhorodce biegnie droga z Synowódzka Wyżnego do Schodnicy.

Historia

Pierwsza wzmianka o wsi pochodzi z roku 1397, kiedy król Władysław Jagiełło darował Podhorodcze Iwanowi Frankowiczowi i Iwanowi Stawiszczycowi^[1] (według innych danych wieś założona w 1397^{[potrzebny przypis]}). Darowiznę tę potwierdził w roku 1469 Kazimierz Jagiellończyk^[2]. W 1536 Waśko Bratkowski herbu Sas dostał wieś od Kmity^[3]. W 1535 r. Zygmunt Stary potwierdził wcześniejszą donację wsi na rzecz Piotra Kmity. W 1541 r. Błyszczyński darował Podhorodce wraz z zamkiem Tustań Janowi, panu na Tarnowie^[2].

W 1880 r. było we wsi 295 domów, a kolejne 5 w obszarze dworskim. Mieszkało w nich odpowiednio 1364 i 47 mieszkańców, z czego 1328 grekokatolików, 21 rzymskich katolików, 35 żydów i 27 osób innych wyznań. Narodowości rozkładały się następująco: 1349 Rusinów, 32 Niemców i 30 Polaków^[2].

Za II Rzeczypospolitej do 1934 samodzielna gmina jednostkowa, następnie należała do zbiorowej wiejskiej gminy Podhorodce^[4], której była siedzibą. Początkowo w powiecie skolskim, a od 1932 w powiecie stryjskim w woj. stanisławowskiem^[5]. W październiku 1936 w Podhorodcach został poświęcony nowo wybudowany kościół^[6].

W czerwcu roku 1941 we wsi Podhorodce oddziały UPA dokonały ludobójstwa, podczas którego zginęło 21 Polaków oraz 120 Żydów^[7]. Po wojnie wieś weszła w struktury administracyjne Związku Radzieckiego.

W Podhorodcach osiadł Stanisław Konstanty Pietruski (1811-1874), wybitny polski zoolog i pomolog. W 1833 r. założył tu w swym majątku zwierzyniec, który wkrótce uznawany był za największy prywatny ogród zoologiczny w Europie. Po pożarze z 1848 r., który strawił zwierzyniec i duże zbiory zoologiczne, poświęcił się głównie badaniom w zakresie sadownictwa i ogrodnictwa. W sadzie założonym w 1835 r. hodował 200 odmian jabłoni, 80 odmian grusz, 45 odmian śliw, 20 odmian czereśni i wiśni oraz 75 odmian angielskich agrestów z których wyrabiał wino. Eksperymentował także z hodowlą jedwabników^[2].

Przypisy

1. Podhorodce, s. 399
2. Podhorodce, [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. VIII: Perepiatycha – Pożajście, Warszawa 1887, s. 398.
3. Adam Boniecki, Herbarz polski: wiadomości historyczno-genealogiczne o rodach szlacheckich, Warszawa : Warszawskie Towarzystwo Akcyjne Artystyczno-Wydawnicze, 1900, cz. 1, t. 2, s. 112.
4. Dz.U. z 1934 r. nr 68, poz. 628
5. Dz.U. z 1932 r. nr 6, poz. 37
6. Poświęcenie nowego kościoła w powiecie stryjskim. „Gazeta Lwowska”, s. 4, Nr 234 z 11 października 1936.
7. Ludobójstwo Ludności Polskiej Na Kresach [online], www.stankiewicze.com [dostęp 2017-11-26].

Linki zewnętrzne

• Podhorodce, [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. VIII: Perepiatycha – Pożajście, Warszawa 1887, s. 398.