Loading AI tools
Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Piotr Świtkowski, krypt.: A. P. H. P.; E. P.; E. W. W. G.; J. X. P. S., (ur. 28 czerwca 1744 prawdopodobnie w Krakowie, zm. 28 grudnia 1793 w Warszawie) – duchowny katolicki, jezuita (do kasacie zakonu w 1773), ekonomista, publicysta, redaktor wydawanego w Warszawie miesięcznika Pamiętnik Historyczno-Polityczny (1782-1792), a także 2 innych czasopism: Magazyn warszawski (1784-1785) i Zabawy obywatelskie (1792-1773).
Data i miejsce urodzenia | |
---|---|
Data i miejsce śmierci | |
Miejsce pochówku | |
Wyznanie | |
Kościół | |
Inkardynacja | |
Prezbiterat |
1775 |
Urodził się prawdopodobnie w krakowskiej rodzinie mieszczańskiej. Aż do 1782 roku brakuje nam w jego życiorysie ciągłości, wiele danych jest niepewnych lub bardzo fragmentarycznych. Wiadomo jednak na pewno, że w roku 1765 (28 czerwca) Świtkowski wstąpił do zakonu jezuitów przy kościele św. Szczepana w Krakowie, gdzie ukończył nowicjat (1765/1766-1766/1777) i kurs filozofii[1]. Następnie wykładał gramatykę w niższych klasach kolegium jezuickiego w Łęczycy, a potem przeniósł się do Poznania, gdzie w latach 1768-1771 odebrał wykształcenie z zakresu filozofii i fizyki (pod kierunkiem J. Rogalińskiego). W roku szkolnym 1771/1772 uczył w infimie kolegium poznańskiego, a jednocześnie był pomocnikiem prefekta Bursae Musicorum. Wtedy zdecydował się podjąć studia teologiczne, które ukończył pomimo kasaty zakonu jezuitów i w 1775 roku otrzymał święcenia kapłańskie i tytuł profesora. Nie zgłosił się jednak do pracy pedagogicznej w szkołach Komisji Edukacji Narodowej (w wieku 30 lat został tzw. profesorem emerytem), wiele za to podróżował. W roku 1775 przebywał w Kromolicach (Wielkopolska) u Antoniego Zakrzewskiego, kasztelana krzywińskiego. Wiadomo też na pewno, że w 1783 roku przebywał w majątku kanclerza wielkiego koronnego Antoniego Sułkowskiego w Rydzynie oraz że jeszcze w tym samym roku osiadł na stałe w Warszawie, w pałacu Sułkowskich przy ulicy Trębackiej.
Piotr Świtkowski żył 49 lat, a ostatnie dziesięć poświęcił pracy publicystycznej. Zdążył przez ten czas zdobyć w obcym sobie środowisku warszawskim uznanie i popularność, tworząc jeden z najważniejszych periodyków polskiego Oświecenia - Pamiętnik Historyczno-Polityczny. Tworzył go na bardzo wysokim poziomie, zajmując się często trudną problematyką ekonomiczną, społeczną czy narodowościową, ale umiał też pozyskać czytelnika mniej wykształconego, którego przyciągnąć mogły liczne ciekawostki ze świata i opisy dalekich podróży. Zamieszczał artykuły dotyczące zagadnień gospodarczych, społecznych oraz kulturalnych (przeważnie tłumaczonych z pism obcych). Periodyk prenumerowało 200 osób co było dobrym wynikiem jak na ówczesne realia[2].
Autor wywarł głęboki wpływ na charakter i kształt swojego czasopisma. Jego informacje zagraniczne, które obejmowały także przedstawienie kultury i ustroju innych państw, nawiązywały zwykle pośrednio do Rzeczypospolitej, co miało stanowić impuls do głębszej refleksji nad jej sytuacją i wskazać nowe możliwości i kierunki reform. W okresie Sejmu Wielkiego udostępnił swe łamy stronnictwu patriotycznemu i angażował się w przebudowę kraju, choć zamieszczał opatrzone komentarzem również wypowiedzi swych oponentów. Pamiętnik Historyczno-Polityczny został zamknięty w połowie 1792 roku w opanowanej przez Targowiczan Warszawie[3].
Redaktor 2 innych, wydawanych w Warszawie czasopism: Magazynu warszawskiego (1784-1785) i Zabaw obywatelskich (1792-1773).
Artykuły, korespondencje i polemiki Świtkowskiego ogłaszano w czasopismach: "Magazyn Warszawski" (1784-1785), "Pamiętnik Polityczny i Historyczny" (1782-1792, tu m.in. polemiki z anonimowym pismem "Désaveu sincère au profit Pamiętnik", z atakami S. Łuskiny i K. Wyrwicza), "Wybór Wiadomości Gospodarskich" (1786-1788), "Zabawy Obywatelskie" (1792-1793).
Kilka jego artykułów przedr.: S. Inglot w: Próby reform włościańskich w Polsce XVIII wieku. Wybór źródeł, Wrocław 1952; "Materiały do dziejów Sejmu Czteroletniego" t. 1, Wrocław 1955; t. 3, Wrocław 1960.
Według przypuszczeń I. Homoli-Dzikowskiej (s. 176-177) autorstwa Świtkowskiego być może sławny wiersz: Do księdza Łuskiny, powst. około roku 1787. Rękopisy: Biblioteka Narodowa sygn. 6716, Biblioteka Jagiellońska sygn. 3729, Biblioteka PAN Kraków sygn. 615. Fragmenty ogł.: J. Dihm: J. U. Niemcewicz jako polityk i publicysta w okresie Sejmu Wielkiego, Kraków 1928, s. 99-100; J. Kott w: Trembeciana, "Pamiętnik Literacki" rocznik 41 (1950), zeszyt 3/4; J. Kott w: S. Trembecki: Pisma wszystkie t. 2, Warszawa 1953.
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Every time you click a link to Wikipedia, Wiktionary or Wikiquote in your browser's search results, it will show the modern Wikiwand interface.
Wikiwand extension is a five stars, simple, with minimum permission required to keep your browsing private, safe and transparent.